THIRST FOR GENUINE LOVE

We live and we move in overcrowded cities, exhaustive in a viewpoint of sense and benefits. Naked, arid landscapes in a planet that shakes the unbearable charges of decline, nailed on him by various impervious people, having no force to defend oneself.

Just a few humans perceived as pillars of values as well as graphic types in the loneliness of reality are impelled by an internal flame, and so create "Dreamlands" in a brutal reality.

Visualize the best, shape alternative realities and create our own future......... Strive is real, but what about result?

We shape our own plans with the clay of dreams for one and unique reason. ..

A unique motive exists in our life: Thirst for genuine Love!

It is being shown by our work, it's being presented by hearty, capital letters in the empyrean of humanity for letting be seen by humans, thus considered as assistance:
Thirst for genuine Love!
The notebook of dreams is filled by thousands of thoughts, pictures and behind them joined all lost words and more and more thoughts......

Can knowledge replace Love?

Why Love is under persecution?

Is there any cure for Love?

What if this cure exists?

Does anyone desire to taste it?

No, thanks....... I prefer Love!

Copyright Katerina Kostaki
Spiritual author-poetess

Source :http://www.endless-journey.gr/en/ar17.htm

http://www.endless-journey.gr/en

«Thirst for Love “ appeared in “Kataigis “ and “ Pancretian News “ newspapers in October 2007

FREE WILL

It's been said that the greatest enemy in man's life is himself.

Once upon a time, wars were declared in open fields, under the merciless glance of a primitive Nature, beneath unknown skies, inside the dark paths of unexplained man's course, where everything seemed to be so indefinable.

Nowadays, our era compels us to seek for the dark path of self realization into ourselves, where our unique weapons that illuminate chaos and unforeseen is Faith and our Internal Force demonstrated against "unknown".

Let me entrust you that neither street nor means are familiar to us. Moreover outcome is ambiguous.In any case, it's not useless!!!

Although huge obstacles appear ahead, the journey itself rewards.

It's like a boat that sails with the oars of our souls, passing by obscure islands, Cyclopes and Laestrygonians, seductive Sirens and insatiable beasts.

We record our little "Odyssey" day by day, renaming words and thoughts.

What remains for the end is the Power of Love and Visualization shown in each effort we make.

Each vanity and acquisitiveness disembodies in front of this Power and what's left for the end is the crystal breath of a dreamed and purified route.

Katerina Kostaki

Author-Article writer

My article was published in "Postal World" Newspaper- April 2006

http://www.endless-journey.gr/en/ar10.htm

http://www.endless-journey.gr/en

Καλοκαίρι στην Δήλο - © Κατερίνα Κωστάκη

Καλοκαίρι και ο ελληνικός ουρανός λάμπει από τις πυρόχρυσες ακτίνες του Ήλιου.

Έχω κάνει ένα κουραστικό ταξίδι με το καράβι, αλλά το αποτέλεσμα με ανταμείβει από την πρώτη στιγμή που αντικρίζω το νέο λιμάνι του ιερού νησιού.

Βαδίζω στους σκεπασμένους με χώμα δρόμους της Φωτεινής Δήλου και χιλιάδες αναμνήσεις από πανάρχαιες σκέψεις αιωρούνται σαν μικρά αστεράκια στον ουρανό από αόρατα νηματάκια, χιλιοκαιρισμένα και δεμένα με την Αρχαία Γη.

Άνθρωποι που περπάτησαν πάνω στο Ιερό χώμα, μίλησαν, αγάπησαν πόνεσαν, έζησαν τις δικές τους ζωές περπατώντας στα δρομάκια, που περπατάμε εμείς σήμερα και στα οποία στέκουν γκρεμισμένα σπίτια, ερείπια που τραγουδούν τους δικούς τους ρυθμούς.

Εικόνες μιας άλλης χώρας μέσα στην δικιά μας σημερινή χώρα, όπου συνυπήρχαν λαοί διαφορετικής προέλευσης, θρησκείας και ιδανικών.Εικόνες και λόγια, χαρές και δράματα που καλλιεργήθηκαν στα καλντερίμια της ανθρώπινης ψυχής.

Η εικόνα της Φωτεινής Δήλου σε παρασύρει να βουλιάξεις σε ένα γλυκό ονειροπόλημα, οραματισμός μιας ζωής βουτηγμένης στο άσπρο και γαλάζιο σαν ένας αόρατος πίνακας ενός εξαίσιου Δημιουργού, που ζει παντού, γύρω μας και ιδιαίτερα μέσα στις καρδιές μας .

Σε αυτό το Κέντρο της Γης , ανοίγει η καρδιά μας τις πύλες της για να απλωθεί το χρώμα που βάφει όλο τον κόσμο, το χρώμα της Αγάπης.
Σε αυτόν τον κόσμο βουτάνε το πινέλο τους όλοι οι καλλιτέχνες της ζωής και ρίχνουν το χρώμα αυτό πάνω στον καμβά της υλιστικής πραγματικότητας.

Ανέκαθεν το καράβι της ανθρώπινης ύπαρξης κλυδωνιζόταν επικίνδυνα περνώντας μέσα από ορμητικά ρεύματα και ταρακουνιόταν από θυελλώδεις ανέμους.

Κάπου εκεί μέσα στην τρικυμία των αιώνων αναφύονταν μικρές κοινότητες πόλεις με κρυμμένα μυστικά, που ακόμη και σήμερα κληροδοτούν στους νεώτερους (αλλά ίσως δυστυχότερους….) ανθρώπους κάτι από την αίγλη τους, μια μικρή παρακαταθήκη.

Στέκομαι απέναντι από τους ερειπωμένους λέοντες, που νομίζεις ότι φυλάνε ακόμη το μικρό νησί και πέφτω σε περισυλλογή.

Είναι εκείνες οι μοναδικές στιγμές, οι οποίες σε ξαφνιάζουν, γιατί ενώ πιστεύεις ότι η καθημερινότητα έχει στραγγίσει και την τελευταία σταγόνα της ηρεμίας του πνεύματος και της πολύτιμης έμπνευσης σου, αυτές οι δυο ξυπνάνε ξαφνικά από τον βαθύ λήθαργο ανακατεύονται με την συγκίνηση και φτιάχνουν ένα δυνατό μείγμα!

Μοιάζει με το τρέιλερ μιας κινηματογραφικής ταινίας, όπου άνθρωποι περπατούν μπροστά σου και εσύ γίνεσαι ένα με το πλήθος.

Τότε το τιμόνι της διήγησης το αναλαμβάνει η πένα του διηγηματογράφου , και καταγράφει…..

« Η πορεία προς το Φως γίνεται μέσα από αγκαθωτούς δρόμους και δύσκολα μονοπάτια.Όποιος επιθυμεί να διαβεί αυτό το μονοπάτι πρέπει να οπλιστεί με μεγάλη υπομονή και θάρρος ».

Στο βάθος του ορίζοντα βλέπω τον ήλιο να συνεχίζει την πορεία του προς τα δυτικά, δίνοντας αποχαιρετιστήριους χαιρετισμούς στις ριγμένες - από τον χρόνο και τις καιρικές συνθήκες - κολόνες και τα αμμώδη μονοπάτια.

Κάποιες ακτίνες του χρυσίζουν τις πλευρές των βράχων, ενώ οι περαστικοί τουρίστες αναπολούν την δροσιά της σκιάς, που λείπει σε αυτό το γυμνό από δέντρα νησί.

Κάπου στην άκρη του μονοπατιού στέκεται το γεμάτο από αρχαία μνημεία μουσείο.

Στο βάθος της μεγάλης αίθουσας υπάρχει μια επιγραφή, όπου τονίζεται η ιστορικότητα του νησιού αλλά και κάτι περισσότερο η συνύπαρξη τόσων λαών κάτω από την ομπρέλα της αρμονίας και της ομόνοιας.

Όλοι οι λαοί αγαπημένοι και όχι διχασμένοι.

Κάτι έχουμε να διδαχτούμε από αυτή την εικόνα, αρκεί να δούμε πέρα από τις λέξεις…….αλλά , αλήθεια πόσοι το κατορθώνουμε και σε ποιο βαθμό ;
 

Η λέξη « ενότητα » μήπως μας θυμίζει κάτι;

Ο χρόνος έτρεξε μπροστά, φέρνοντας μα αντιμέτωπους με τον εαυτό μας, τις καρμικές υποχρεώσεις μας, τον σκοπό της ζωής μας, αλλά πόσοι από εμάς είμαστε πραγματικά έτοιμοι να ανταποκριθούμε σε αυτό το διαχρονικό κάλεσμα;

Μήπως εμείς οι ίδιοι κλείνουμε τους δρόμους της εξέλιξης, βάζουμε φράγματα στην πρόοδο, στην αυτοβελτίωση, την ανοδική πορεία προς την πνευματική αναβάθμιση, ενώ ο πλούτος των προγόνων μας είναι απλωμένος μπροστά μας σαν ώριμος καρπός;

Η γνώση είναι ο πλούτος που περισυλλέξαμε από το Δέντρο της Ζωής και την Σοφία των Αιώνων.

Ας γευτούμε αυτή την γνώση και ας δεχτούμε τα αγαθά της με χάρη στο παρόν.

Ας χτίσουμε την δική μας κοσμοθεωρία με τα δώρα της γνώσης και ας δώσουμε τα οφέλη αυτής της θετικής ενέργειας σε έναν κόσμο που διψάει για ένα καλύτερο μέλλον .

Στο χέρι μας είναι να πράξουμε το καλύτερο για έναν κόσμο ανώτερο και απαλλαγμένο από την αρνητικότητα!

© Κατερίνα Κωστάκη

Ενορατική συγγραφέας - ποιήτρια-θεραπεύτρια

ACADEMY OF INNER LIGHT 

http://www.facebook.com/authorkaterinakostaki 

http://www.youtube.com/user/katerinakostaki1966

THE THRESHOLD OF A NEW COMING AREA

We are moving towards the threshold of a forthcoming spiritual changing point, an evolutionary stage of humanity, where energy and vibrations rise to a higher frequency.

This spiritual changing point is awakening. We are the Earth and together, unrestrained must move with vision to reconnection with the crucial day, where the Planet Earth will gradually be led towards deliverance from the shackles of darkness.

All of us who work for the Higher Good should accept the notion of Coalition and Union for leading the planet Earth to another direction which is that of Light. In this changing point, it is necessary to realize that we are upgraded through a collective activity, climbing the stairs of spiritual advancement by the Forces of Lights' assistance.

We actualize this advancement through a personal research, an inner path, where the Divine Spark resides.

It is our constant guide and it burns within us. This era compels for constant effort and vigilance, inner regeneration, removal of misgivings and fears and the establishment of an absolute faith, a virtually blind faith in something Higher.

When the veil of «Maya», the false reality, is lifted truth will shine.

Humanity will face up to her choices. Humans will see the events without blinders, though enough to believe.

People hold two weapons in their hearts: Faith and Hope.

Allow yourself to strengthen these values and participate actively in the path of the forthcoming spiritual evolution.

Be well !

Copyright Katerina Kostaki

Spiritual author – freelance article writer-poetess

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ

Λένε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Κάποτε οι πόλεμοι λάμβαναν μέρος σε ανοικτούς χώρους, κάτω από το ανελέητο βλέμμα μιας πρωτόγονης φύσης, κάτω από άγνωστους ουρανούς, μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια της ίδιας της ανεξήγητης πορείας του ανθρώπου, όπου τα πάντα φάνταζαν απροσδιόριστα.

Σήμερα η εποχή μας επιτάσσει να αναζητήσουμε τον σκοτεινό δρόμο της αυτογνωσίας μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό, εκεί όπου το μόνο όπλο που μπορεί να διαφωτίσει το χάος και το απρόσμενο είναι η ίδια μας η Πίστη και η εσωτερική Δύναμη που επιδεικνύουμε απέναντι στο «άγνωστο».

Σας πληροφορώ ότι ούτε ο δρόμος, ούτε τα μέσα είναι γνωστά , αλλά και το αποτέλεσμα αμφιλεγόμενο. Δεν είναι όμως με κανένα τρόπο μάταιο!

Όσα εμπόδια και αν υψωθούν, εσωτερικά ή εξωτερικά , το ίδιο το ταξίδι αποζημιώνει .

Μοιάζει με ένα μικρό καράβι που ταξιδεύει με τα κουπιά της ψυχής μας μέσα από άγνωστα νησιά, Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, δελεαστικές Σειρήνες και αδηφάγα θηρία. Αυτή την μικρή μας « Οδύσσεια » καταγράφουμε ξανά και ξανά από την αρχή κάθε ημέρα με άλλα λόγια και σκέψεις.

Εκείνο που μένει στο τέλος κάθε ιστορίας είναι η Δύναμη της Αγάπης και ο οραματισμός που δείχνουμε σε κάθε μας προσπάθεια.

Κάθε ματαιοδοξία και απληστία εξαϋλώνεται μπροστά σε αυτή την Δύναμη και εκείνο που μένει στο τέλος είναι η καθαρή ανάσα μια ονειρεμένης και εξαγνισμένης πορείας.

Κατερίνα Κωστάκη

Συγγραφέας-Αρθρογράφος

Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Ταχυδρομικός Κόσμος" (Απρίλιος 2006)

Πηγή: http://www.endless-journey.gr/ar10.htm

http://www.endless-journey.gr/

SUMMER IN DELOS

It is summer, and the Greek sky is shining by the sun’s golden fire rays.

I have made a tiring journey by ship, but by the end the outcome rewards me from the very first moment, while facing the new harbor of this sacred island.

I walk upon the dusty covered roads of  luminous  Delos and a thousand memories of ancient thought-forms float like little stars in the sky made of invisible little threads, so old and bound up with Ancient Earth.

People who walked upon the Sacred soil, talked, loved, suffered, lived their own lives walking through the narrow streets. Upon  those streets ,the ones  walking similarly  now days,  we  see wrecked houses, remnants singing their own rhythms.

Images and words, joys and dramas formed and grown in the cobbled roads of the Human Soul.

The view of  Delos seduces you, so that you sink in a sweet reverie, in a visualization of a life immersed in white and azure as in an invisible painting of a magnificent Creator, who lives Omnipresent, around us, and especially in our hearts.

In that very Centre of Earth, our heart opens its gates to spread and paint with  color the whole World, the color of Love.

It is that world that all artists of life plunge their brush and cast this color on the canvas of material reality.

At all times the ship of human existence was tossed dangerously by going  through turbulent waters and shaken by stormy winds.

Somewhere there inside the pitiless sea of centuries small communities aka cities with hidden  secrets, emerged and even today they bequeath to youth  (but probably less happy…) a principleof their splendor, a small heritage.

I stand across the ruins of lions, that seem to guard even until now the small island falling into a meditative state of mind.

It is in these unique moments that surprise overcomes you, for your  belief  that daily matters have depleted the last drop of the tranquility of your Spirit along with your invaluable inspiration, it’s exactly in that special moment those two strike from deep lethargy and mix with emotion to channel a powerful blend. 

It appears as  a trailer of a movie, where people stalk in front of you who intertwins with the crowd.

On this instant  the writer’s pen is authorized to  behold the steering wheel of narration, and  prevails…
“The Path to  Light stirs through prickly roads and stiffly ways…Whoever wishes to transverse this path needs to be armed with great patience and courage…”.

At the far end of the horizon I star the sun keeping on his course westwards, saluting good bye to the – ruined  from time and weather conditions – columns,  and the sandy paths.

Some of his rays transform the rocky beds into golden, while passing through tourists recall the coolness of the missing shadow upon this stripped from trees island.

A museum full of ancient monuments stands somewhere there at the edge of the path.

A scripture at the end of the big hall emphasizes the historical significance of the island and the amazing  co-existence of so many races of people under the umbrella of Harmony and Unity.

All nations lovingly united and not divided!

There is something left for us to learn from this image, it suffices to see beyond words……but, how many of us indeed do succeed that, and in what degree?

Does the word “ unity “ remind us anything?

Time raced forward, placing us face to face with ourselves, our karmic responsibilities, our life purpose, but how many of us are truly ready to live up to this timeless calling?

Are we ourselves closing the ways of evolution, placing obstacles to progress, to self-improvement, to upward path towards spiritual uplifting, while our ancestor’s richness is spread around like ripe fruits?

Knowledge is the wealth that we have accumulated from the Tree of Life and from the Wisdom of Centuries.

Taste this knowledge and accept its richness with grace in the present moment.

Create our “ Weltanschauung ” implementing the gifts of knowledge.

Offer the benefits of this positive energy to a thirsty world for a better future.

It lies in our hand to act the best for world free from negativity!

Copyright Katerina Kostaki

 Spiritual author-poetess

Summer 2006

http://www.academyofinnerlight.net