Street of Dreams ~Οδός Ονείρων ~Manos Xatzidakis (video)

Οδός ονείρων - Κάθε κήπος

Street of dreams - Every garden

Στίχοι και μουσική: Μάνος Χατζιδάκις

Music and Lyrics: Manos Hatzidakis

Πρώτη εκτέλεση: Γιώργος Μαρίνος

First perfomance :George Marinos

Κάθε κήπος έχει

μια φωλιά για τα πουλιά.

Κάθε δρόμος έχει

μια καρδιά για τα παιδιά.

Μα κυρά μου εσύ,

σαν τι να λες με την αυγή

και κοιτάς τ' αστέρια

που όλο πέφτουν σαν βροχή.

Δως μου τα μαλλιά σου

να τα κάνω προσευχή,

για να ξαναρχίσω

το τραγούδι απ' την αρχή.

Κάθε σπίτι κρύβει

λίγη αγάπη στη σιωπή.

Μα ένα αγόρι έχει

την αγάπη για ντροπή.

Street of Dreams

Every garden has a nest for the birds

Every street has a heart for the children

But you my lady, what are you chatting with the dawn about?

gazing at the stars that keep falling like rain...

Give me your hair to make them a prayer

And I will start my song from the beginning

Every house hides some love

In its silence

But there is a boy who treats love

As shame.

Photos were taken both by my friend Christ Michael  and me .

Territory: Plaka, Acropolis in Athens ~ Greece

Video creation by author Katerina Kostaki

Watch more videos on my Youtube channel:

http://www.youtube.com/user/katerinakostaki1966

ΟΙ ΣΥΜΠΛΗΓΑΔΕΣ ΠΕΤΡΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Η Ελλάδα διάγει μια δύσκολη, μεταβατική περίοδο, μια από εκείνες τις κρίσιμες εποχές ή διαστήματα, κατά την διάρκεια της οποίας αναζητάει την " ταυτότητα " της ανάμεσα σε εξελίξεις, πολιτικές, οικονομικές , κοινωνικές κ.α.

Μοιάζουν με τις "συμπληγάδες πέτρες " της εξέλιξης, ένα πέρασμα από μια κατάσταση σε μια άλλη, όπου όλα μοιάζουν να είναι από ρηχά έως βαρετά, από κρίσιμα έως επικίνδυνα, νοσηρά έως σκοτεινά .

Δεν είναι ένα εύκολο πέρασμα από την μια κατάσταση στην άλλη , και μοιάζει με ένα είδος "Μαθήματος ", που πρέπει να διδαχτούμε ως έθνος.

Ανάμεσα στους πολλούς, στην μάζα που άγεται και φέρεται από διάφορους πειρασμούς, ποικίλες αρνητικές επιρροές, ανθρώπους και καταστάσεις,υπάρχει μια καθαρή ποιότητα, μια εικόνα ανθρώπων, που διψούν για κάτι καλύτερο και συνάμα διαφορετικό.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι ανάμεσα μας, περπατούν, βλέπουν, κρίνουν, αντιλαμβάνονται τα γεγονότα, είναι άνθρωποι απλοί, καθημερινοί.

Ίσως να περπατούν δίπλα μας αόρατοι, απαρατήρητοι, είτε γιατί έτσι επιθυμούν, είτε γιατί οι συνθήκες δημιούργησαν τον περίπλοκο ιστό τους και τους έχουν παγιδεύσει μέσα στα νήματα της ανασφάλειας, υποτίμησης ακόμη και ατολμίας.

Βρίσκονται όμως εκεί και περιμένουν υπομονετικά την σειρά τους να μιλήσουν, να αντιδράσουν , να δημιουργήσουν.

Αρκεί μια μικρή σπίθα και γίνεται φωτιά.

Πάντα η ιστορία γράφτηκε από τους απλούς ανθρώπους , που ποτέ ίσως δεν τους γνωρίσαμε αλλά υπάρχουν μέσα μας , γιατί η ιστορία δεν χάνεται.

Οι άνθρωποι της σημερινής Ελλάδας έχουν βαρεθεί την νοσηρότητα, την διαφθορά και επιθυμούν κάτι « νέο » , μια ελπιδοφόρα αλλαγή.

Αυτό το « νέο » δεν έχει σχέση με κόμματα πολιτικά, με τον ξεπερασμένο κοινωνικό ιστό, αλλά με την ουσία των γεγονότων.

Όσοι επιμένουν να χρωματίζουν τις αλλαγές στην κοινωνία μας, απλά διαιωνίζουν την συντήρηση, τον παλαιό τρόπο ζωής, ίσως γιατί στηρίζονται ή εν τέλει εξαρτώνται από αυτόν.

Πώς να δικαιολογήσουν άλλωστε την ύπαρξη τους ;

Το παλαιό σκηνικό έχει θρυμματιστεί και δεν ταιριάζει πλέον στο νέο που προετοιμάζεται να βγει στην επιφάνεια.

Οι αλλαγές σε μια κοινωνία προϋποθέτουν θυσίες και διορατικότητα, πίστη και επιθυμία για το καλύτερο.

Ως πολίτες πρέπει να αναζητούμε την ποιότητα, την διατήρηση του πολιτισμού μας, την αναγέννηση της κοινωνίας μας, την ενότητα, την αγάπη για τα ιδεώδη, τις αξίες μας, την κατατσαλακωμένη μας αυτοπεποίθηση, την εξαφάνιση της καχυποψία, αλλά και της υπεροψίας.

Πρέπει ως έθνος να αγαπήσουμε επιτέλους τους ανθρώπους που το αποτελούν, και να σταματήσουμε να βλέπουμε μονόφθαλμα και υστερόβουλα.

Οι αλλαγές έρχονται από μέσα μας, όταν σαν άνθρωποι πιστεύουμε στην βελτίωση μας και την εξέλιξη μας .

Εάν δεν πιστέψουμε σε εμάς σαν έθνος, είναι δύσκολο να πιστέψουν οι υπόλοιποι.

Νομίζω ότι πρέπει να αναλογιστούμε τις συνθήκες που επικρατούν και τις δράσεις που πρέπει να αναλάβουμε.


Copyright Κατερίνα Κωστάκη
28-03-2008

http://www.facebook.com/authorkaterinakostaki 

ENDLESS JOURNEY in FACEBOOK

**Σημείωση :Το άρθρο το έγραψα πριν απο δυο και παραπάνω χρόνια ...

GREECE ~ BYZANTINE MEDITATION ~ PART 2 (VIDEO)

Αρχαία Λυρική Ποίηση ~ Μίμνερμος

ἡμεῖς δ', οἷά τε φύλλα (D2, 2W)

11. ἡμεῖς δ', οἷά τε φύλλα (D2, 2W)
12. ἀλλ' ὀλιγοχρόνιον γίνεται (D5, 5. 4-8W)
ἡμεῖς δ΄͵ οἷά τε φύλλα φύει πολυάνθεμος ὥρη
ἔαρος͵ ὅτ΄ αἶψ΄ αὐγῆις αὔξεται ἠελίου͵
τοῖς ἴκελοι πήχυιον ἐπὶ χρόνον ἄνθεσιν ἥβης
τερπόμεθα͵ πρὸς θεῶν εἰδότες οὔτε κακὸν
5 οὔτ΄ ἀγαθόν· Κῆρες δὲ παρεστήκασι μέλαιναι͵
ἡ μὲν ἔχουσα τέλος γήραος ἀργαλέου͵
ἡ δ΄ ἑτέρη θανάτοιο· μίνυνθα δὲ γίνεται ἥβης
καρπός͵ ὅσον τ΄ ἐπὶ γῆν κίδναται ἠέλιος.
αὐτὰρ ἐπὴν δὴ τοῦτο τέλος παραμείψεται ὥρης͵
10 αὐτίκα δὴ τεθνάναι βέλτιον ἢ βίοτος·
πολλὰ γὰρ ἐν θυμῶι κακὰ γίνεται· ἄλλοτε οἶκος
τρυχοῦται͵ πενίης δ΄ ἔργ΄ ὀδυνηρὰ πέλει·
ἄλλος δ΄ αὖ παίδων ἐπιδεύεται͵ ὧν τε μάλιστα
ἱμείρων κατὰ γῆς ἔρχεται εἰς Ἀΐδην·
15 ἄλλος νοῦσον ἔχει θυμοφθόρον· οὐδέ τίς ἐστιν
ἀνθρώπων ὧι Ζεὺς μὴ κακὰ πολλὰ διδοῖ.

Όμοιοι κ' εμείς μ' όσα γεννά φύλλα η πολυανθισμένη
Άνοιξη, όταν αυξάνουνε με τις αχτίδες του ήλιου,
Λίγον καιρό χαιρόμαστε τα λούλουδα της νιότης,
Xωρίς να ξέρουμε απ' τους θεούς καλό ή κακό· κι οι Mοίρες
Oι μαύρες στέκουν δίπλα μας τα τέλη η μια κρατώντας
Tων πικραμένων γηρατιών, και του θανάτου η άλλη·
Mα και της νιότης ο καρπός λιγόωρος είναι τόσο
Όσο το φως του ο ήλιος στη γη σκορπίζει κάθε μέρα.
Όμως κι αυτό το σύνορο της νιότης σαν περάσεις,
Kαλύτερος ο θάνατος αμέσως παρά η ζήση.
Γιατί βάσαν' αμέτρητα μες στην ψυχή γεννιούνται·
Aλλουνού χάνεται το βιος κι αλύπητες πλακώνουν
Tης φτώχιας οι τυράγνησες· και πάλι άλλος δεν έχει
Παιδιά, κι ενώ επάνω στη γη πιότερο αυτά ποθούσε,
Πεθαίνει με τον πόθο τους· και καρδιολυώτρα αρρώστια
Άλλον παιδεύει· κι άνθρωπος κανένας δεν υπάρχει,
Που συφορές αμέτρητες να μη του δίνει ο Δίας.

H. Bουτιερίδης



Αρχαία Λυρική Ποίηση ~Μίμνερμος
Eλεγειακός ποιητής και μουσικός


Λεξιλόγιο

1. ὥρη, ἡ (ιωνικός τύπος)= α) ὥρα, ἡ· β) περίοδος χρόνου· γ) εποχή του έτους· δ) νεότητα, ήβη.

2. αἶψα (επίρρημα)= γρήγορα, ξαφνικά.

2. αὐγῇς (ιωνικός τύπος)= αὐγαῖς· αὐγή, ἡ= α) λάμψη, φως· β) αυγή, ξημέρωμα.

3. τοῖς= τούτοις, ενν. τοῖς φύλλοις.

3. ἴκελοι: ἴκελος, -έλη, -ελον (ποιητικός και ιωνικός τύπος)= εἴκελος= όμοιος (πβ. εἰκός).

3. πήχυιον ἐπί χρόνον: για ελάχιστο χρόνο (από το ουσιαστικό πῆχυς ως μέτρο μήκους).

4. πρός θεῶν: εκ μέρους των θεών.

6. γήραος (ιωνικός τύπος): γῆρας, τό (γενική: γήραος, γήρως, δοτική: γήραϊ, γήρᾳ).Aπαντά μόνο στον ενικό αριθμό.

7. θανάτοιο (επικός τύπος)= θανάτου.

7. μίνυνθα: (επίρρημα επικό)= για λίγο (πβ. το ομηρικό ρήμα μινύνθω= μειώνω).

8. κίδναται: κίδναμαι (επικό ρήμα αντί του σκεδάννυμαι)= εξαπλώνομαι, εκτείνομαι.

9. ἐπήν (σύνδεσμος)= ἐπὰν= ἐπεὶ ἄν. H σύνταξη ἐπήν + υποτακτική αορίστου δηλώνει αόριστη επανάληψη.

9. τέλος, -εος, τό= α) τέλος· β) ολοκλήρωση· γ) όριο.

9. παραμείψεται: υποτακτική με βραχύ φωνήεν= παραμείψηται· παραμείβομαι= α) προσπερνώ, αφήνω πίσω· β) ξεπερνώ.

9. αὐτάρ (επικός τύπος)= ἀτάρ (αντιθετικός σύνδεσμος).

12. τρυχοῦται: τρυχόομαι, -οῦμαι= κατατρύχομαι, καταπονούμαι.

12. πενίης (ιωνικός τύπος)= πενίας.

12. πενίης … ἔργα: πενία, φτώχεια.

12. πέλει: πέλω και πέλομαι ( κυρίως στο γ΄ ενικό πρόσωπο ενεστώτα )= είμαι (δηλώνει διάρκεια).

13. ἐπιδεύεται: ἐπιδεύομαι (επικός τύπος)= ἐπιδέομαι= στεροῦμαι.

14. ἱμείρων: ἱμείρω= επιθυμώ (πβ. ἵμερος= ο πόθος).

15. νοῦσον: νοῦσος, ἡ (ιωνικός τύπος)= νόσος.

15. θυμοφθόρον: θυμοφθόρος, -ον (θυμός + φθείρω)= αυτός που φθείρει, καταστρέφει τη ζωή.

ΠΗΓΗ: http://www.greek-language.gr/greekLang/ancient_greek/education/lyric/handbook/poets/mimnermos/page_002.html