που πέρασαν και έφυγαν
άφησαν κάτι
στην ψυχή μας
δεν μας ξεγέλασαν…
απ’ την πανσέληνο
δίπλα στα κύματα
παιχνίδια σε αγρούς
στα αγιοκλήματα.
τις σκέψεις τους με τ΄ άγνωστο
ένα ταξίδι ζωής
ανεπανάληπτο…
κοντά στην Φύση
που αγαπήσαμε
δεν την φοβόμασταν
δεν μας φοβότανε.
δεν τις ακούγαμε
Οι εσώτερες φωνές
ποτέ δεν μας προδώσανε.
ίσως μας λείψανε.
Μα τώρα πια
αυτό που απόμεινε
Είναι η θύμηση.
και πόσα μάθαμε!
Copyright Κατερίνα Κωστάκη
Συγγραφέας/αρθρογράφος /ποιήτρια