Tuesday, November 15, 2011

Πως η άρνηση του χθες γίνεται η επιβεβαίωση του σήμερα




Εδώ και καιρό σκέφτομαι να σας εκμυστηρευτώ κάτι που με προβληματίζει αφάνταστα….

Ο προβληματισμός μου είναι πώς να μεταφέρω μηνύματα προς τα έξω , και δεν έγκειται στην έλλειψη δεδομένων ,αλλά αντίθετα στην υπέρμετρη συλλογή εμπειριών μέσα από τις διαχρονικές συνδιαλλαγές και συνδιαλλάξεις μου με άλλους ανθρώπους μέσα στο σχολείο της ζωής.

Οι εμπειρίες και τα συναισθήματα μου ήταν και είναι ο μεγαλύτερος θησαυρός μου.

Στην ζωή μου συνάντησα πολλούς αρνητικούς ανθρώπους , οι οποίοι επέδειξαν υπέρμετρο ζήλο στο να στοχεύουν, στοχοποιούν και απαξιώνουν άξιους και θετικούς ανθρώπους ,και φυσικά εγώ προσωπικά σαν παρουσία δεν ξέφυγα από αυτή την στοχοποίηση.

Το αντίθετο έγινα αποδέκτης πολλών και διαπλεκόμενων επιθέσεων , οι οποίες σήμερα επιβεβαιώνουν  περίτρανα την έλλειψη ηθικής που επικρατεί εδώ και χρόνια γύρω μας ,και μια ακόμη επιβεβαίωση ότι οι αξίες δεν χάνονται ακόμη και αν σφυραλητηθούν μεταξύ σφύρας και άκμονος .

Οι σπίθες που ξεπηδούν από μια τέτοια τριβή , αλλά και το αποτέλεσμα αυτής είναι ότι απομένει μέσα μου κατεργασμένο υλικό για δημοσιοποίηση.

Έτσι σκεπτόμενη την δύσκολη στιγμή που βιώνουμε ως έθνος και τις μεγάλες αλλαγές ,που συντελούνται στον πλανήτη μας (τις οποίες οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν…), ξαναπέφτω πάλι στην παγίδα , αυτή την φορά να βουτήξω σε χρονογραμμές του παρελθόντος.

Αφορμή ήταν βέβαια το τηλεφώνημα ενός παλιού γνωστού μου , ο οποίος πριν από αρκετά χρόνια με είχε απορρίψει και ουσιαστικά προσβάλλει , που τόλμησα να δηλώσω τις προσπάθειες που έκανα στον χώρο της συγγραφής, και τα πρώτα μου βήματα στον κυβερνοχώρο.

Σήμερα όμως τηλεφωνώντας για κάποια  θέματα , μου ανέφερε :Σε διαβάζω!

Αναρωτιέμαι ,πίσω από την ανωνυμία του ιντερνετ πόσοι ξεχασμένοι και αποκαρδιωτικοί φίλοι εκεί έξω με διαβάζουν ?

Πέρα από την στιγμιαία ικανοποίηση και την ακόμη μικρότερη έπαρση (ότι επιτέλους εισακούγομαι), οι σειρήνες του εγώ αυτόματα έπαψαν να σφυρίζουν για να δώσουν χώρο σε πιο υγιείς σκέψεις.





Πως η άρνηση του χθες γίνεται η επιβεβαίωση του σήμερα


Ενώ βρισκόμουν σε κατάσταση γαλήνης και απόλυτης ηρεμίας , ένα καμπανάκι χτύπησε μέσα μου.

Το ζήτημα δεν είναι η θεαματικότητα,η επισκεψιμότητα και η συσσώρευση αναγνωστών ,δηλαδή όχι η ποσότητα, αλλά η ποιότητα.

Η ποιότητα εδώ και πολλά, πάρα πολλά χρόνια έχασε το παιχνίδι μπροστά στην οργιώδη επιθετικότητα της ποσότητας ,και φυσικά το παιχνίδι αυτό χάθηκε μέσα στην νεφελώδη ορατότητα του τι είναι ποιοτικό και τι όχι.

Όταν οι άνθρωποι ζούνε στην παραπλάνηση , αυτή η νεφελώδης δυσ-ορατότητα είναι αληθινή.

Η ποιότητα λοιπόν είναι υποκειμενική.

Δημιουργοί ,καλλιτέχνες , εργάτες του φωτός έχουν κατασπαραχτεί από την έλλειψη ποιότητας και της παραπλάνησης , γιατί το αδηφάγο σύστημα δεν μπορούσε να τους αποδεχτεί σαν «λάθη του συστήματος».

Εάν δεν είσαι διάσημος αστέρας της σου μπιζ, δεν διαφημίζεσαι από τηλεόραση, ραδιόφωνο, περιοδικά και εφημερίδες , είσαι απλά μόνος σου!

Αυτή η επιρροή ασκείται πάνω στον κόσμο ,ώστε να  έχει δημιουργηθεί η συμπαγής αντίληψη πως αν φαίνεσαι στο κανάλια είσαι καλός ,είσαι ποιοτικός .

Μπορείς να εκδόσεις, να διαβαστείς, να προσκληθείς, να εισακουστείς.

Οι περισσότεροι γνωστοί μου υπέπεσαν σε αυτή την παγίδα μαζί με χιλιάδες άλλους ,στην μαύρη τρύπα της παραπληροφόρησης και τέλειας παραπλάνησης.

Βέβαια θα μπορούσαν να δουν τα γεγονότα διαφορετικά , γιατί όντως όλοι έχουν επιλογές στην ζωή τους.

Όπως διαφορετικά θα μπορούσαν να τα δούν και οι διάφοροι εκδότες εφημερίδων,περιοδικών ,βιβλίων , οι οποίοι εδω και καιρό έπαψαν να αναζητούν τα νεα ταλέντα και θεώρησαν ανώτατη επίτευξη την προβολή των ημετέρων,των γνωστών του γνωστού κτλ.

Όποιος δεν είχε μέσο ή γνωριμία δεν μπορούσε να να προβάλλει τις ιδέες του μέσα απο τα ΜΜΕ, τα περιοδικά και τις εφημερίδες .

Οι περισσότεροι ακολούθησαν μοναχική πορεία ,και ευτυχώς για εμάς,τους δημιουργούς, που σήμερα υπάρχει το διαδίκτυο ,μέσα απο το οποίο προβάλλονται οι ιδέες ελεύθερα και χωρίς μεσάζοντες (αυτό είναι το πιο σημαντικό!).  

Δυστυχώς ακόμη και σήμερα κάποιοι μικρο –Εκδότες (ούτε καν μεγαλο-Εκδότες!!), που στηρίχτηκαν σε πλάτες  διαπλεκόμενων,κυκλωμάτων και ποικίλων γνωριμιών,δεν έχουν ακόμη καταλάβει ακόμη ότι οι εποχές έχουν αλλάξει ,και οτι χωρίς γνώση της τεχνολογίας,και του διαδικτυακού μαρκετινγκ ,αλλά και την επιλογή των κατάλληλων ΠΟΙΟΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ,αλλά και την ανάδειξη των ποιοτικών και ικανών δημιουργών μπορούν να ορθοποδήσουν.

Ειδάλλως σε λίγο καιρό όλες αυτές οι κραυγαλέες αντιφάσεις του παρωχημένου εγχώριου συστήματος προβολής , δηλαδή εφημερίδες και περιοδικά, κινδυνεύουν να κλείσουν ,οχι λόγω οικονομικής κρίσης αλλά λόγω βλακείας!

Τόσο απλά!

Κάτι μέσα μου φωνάζει πως η παραβολή του Ιησού για τον σπορέα είναι για μία ακόμη φορά επίκαιρη.

Εδώ και χρόνια συνειδητά ή ασυνείδητα έχω σπείρει χιλιάδες σπόρους πνεύματος στην γη .

Πριν λίγα χρόνια το έδαφος δεν ήταν γόνιμο και πολλοί σπόροι χάθηκαν ,είτε γιατί φαγώθηκαν από τα πετεινά του Ουρανού, είτε γιατί η γη δεν ποτίστηκε καλά.

Κάποιοι έφαγαν τους σπόρους, αλλά δεν τους εκτίμησαν ,γιατί βούλιαξαν στην αγνωμοσύνη και στην πλεονεξία.

Σήμερα οι συγκυρίες έχουν ευνοήσει αρκετά ώστε οι άνθρωποι να στραφούν περισσότερο σε πνευματικές αναζητήσεις.

Η οικονομική ανέχεια είναι το αποτέλεσμα της πνευματικής ανέχειας.

Οι απρόσμενες αλλαγές οδήγησαν θριαμβευτικά προς την αναγνώριση της πνευματικής δίψας ,πείνας και γύμνιας μας.

Όταν αισθάνεσαι γυμνός από πνευματικές αξίες και ιδέες ,τότε αναμφίβολα και επιστημονικά θα αναζητήσεις το φύλλο συκής της πνευματικής ποιότητας.

«Τα ρούχα του αυτοκράτορα» ,δηλαδή του υλιστικού εγώ δεν επαρκούν να καλύψουν τις πνευματικές ανάγκες.

Ο νοών νοείτο…

Το παρόν έχει φέρει στο προσκήνιο το παρελθόν, άνθρωποι από το παρελθόν επιστρέφουν στο παρόν για να αναδείξουν την αλλαγή που βιώνουν, ακόμη και ασυνείδητα.

Έμμεσα η επιστροφή συνοδεύεται από μια πρόσκληση να δεχτούν ότι δεν δέχτηκαν πριν από χρόνια.

Την αναζήτηση της γνώσης.


  
Πως πέρασε ο καιρός
μέσα σε πέλαγα βαθειά
διασχίζοντας τα κύματα
με βάρκα την ελπίδα μας ?

Και αν αυτή την βάρκα
απωλέσουμε
πως θα αντέξουμε
μέσα στα τέρατα
και στα αδηφάγα ψάρια?



Θλίβομαι όμως θεωρώντας την αδυναμία των ανθρώπων να αντισταθούν στις φθονερές φωνές που τους καλούνε να επιλέξουν το κακό αντί για το καλό.

Θλίβομαι όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι κατεβαίνουν ένα-ένα τα σκαλοπάτια προς το χάος , ενώ μπορούν να ανέβουν προς τα άνω (παλεύοντας ).

Θλίβομαι για εκείνους που αγνοούν την ύπαρξη του καλού και συνεχίζουν να εργάζονται για το αντίθετο.

Για εκείνους που δεν μαθαίνουν από τα λάθη τους και δεν δείχνουν ίχνος μεταμέλειας 

Για εκείνους που οδηγούνται από το εγώ τους και επιτρέπουν να γίνονται πάσης φύσεως θηριωδίες.

Και πάνω από όλα εκείνους που ενώ τους δείχνεις το δάσος κοιτάνε το δάχτυλο.



Κατερίνα Κωστάκη
Οραματική Συγγραφέας-ποιήτρια

Friday, November 11, 2011

Πνεύμα εναντίον Τεχνοκρατίας




Πέρασε πάνω απο ένας χρόνος απο τότε που ανέβασα στο μπλόγκ μου την ανάρτηση με τίτλο «Πραγματικότητα ή Ταινία Επιστημονικής Φαντασίας?».

Όσοι την  έχουν ήδη διαβάσει θα διαπίστωσαν την εμμονή μου στις έννοιες «Αγάπη» και «Φόβος» και την μεταξύ τους αντίθεση.

Οι δυο συγκεκριμένες  έννοιες ,μεγάλης δυναμικής και οι δυο κυριαρχούσαν πάντοτε πάνω στην σκακιέρα της πραγματικότητας μας, ανά τους αιώνες.

Μετά απο ένα χρόνο η αναφορά μου στον φόβο σαν μέσο ελέγχου πάνω στα ναρκωμένα μυαλά των ανθρώπων αποκτά μεγαλύτερη σημασία ,εφόσον τα ίδια τα γεγονότα διαγράφουν μια ξέφρενη πορεία .

Η συνειδητότητα των ανθρώπων αλλάζει και μαζί με αυτήν και ο χρόνος .
Όμως ο φόβος χρησιμοποιείται με διάφορα μέσα ,είτε δηλωμένα ,είτε αδήλωτα (ως συνήθως...).

Παράλληλα κύματα κοσμικής ενέργειας αγκαλιάζουν ολόκληρο τον πλανήτη και αλλάζουν την δομή των ανθρώπων σωμάτων και μυαλών ,και συντελείται Παγκόσμια Αφύπνιση.

Η Παγκόσμια Αφύπνιση και η άνοδος της Γαιας είναι αναπόφευκτη,γιατί απλούστατα είναι Θεϊκό Σχέδιο.

Βέβαια τα γεγονότα τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα. Μόλις προχθές (09-11-2011) έγραψα το προσχέδιο του παρακάτω άρθρου ,και σήμερα διάβασα στο ιντερνετ ένα κείμενο απο έναν ξένο δημοσιογράφο , ο οποίος ανέφερε -μέσα απο την πολιτική-οικονομική-κοινωνική του ανάλυση-έννοιες που είχα και εγω γράψει με άλλα λόγια βέβαια, κοιτάζοντας απο την απέναντι όχθη της πνευματικής ανάλυσης των γεγονότων.

Αυτό δηλώνει πλέον οτι ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι συντονίζονται με τις ανώτερες κοσμικές ενέργειες που εμφυτεύονται στο συλλογικό ασυνείδητο ,και γίνονται κρίκοι μιας αλυσίδας Φωτός και Αφύπνισης.

Παρακολουθώντας τις πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις στην τηλεόραση (ναι,το έκανα αυτό το ατόπημα ,το ομολογώ!),και διαβάζοντας τόνους απο αυτές τις αναλύσεις , μου έμεινε μια γεύση πικρή.

Νομίζω οτι αυτή η πικρίλα είναι μια αίσθηση ,που την νιώθει και η δική σας καρδιά.

Ως συνήθως αυτές οι αναλύσεις (πολιτικές-οικονομικές –κοινωνικές)  κάνουν επιφανειακές ανασκαφές ,οι οποίες,αντε και να φτάσουν στο πρώτα στρώμα του φλοιού της αλήθειας.

Στον πυρήνα της αλήθειας δεν φτάνουν.

Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει πυρήνας...

Οτι λείπει είναι το πνεύμα.

Όλες οι δηλώσεις, αναλύσεις, αναφορές μοιάζουν με τα πολύχρωμα μπαλόνια, που περιστρέφονται γύρω απο ένα κεντρικό άξονα, δηλαδή την ύλη, τον υλισμό και το παρατράγουδο της, την πραγματικότητα (ψεύτικη).

Όταν ξεφουσκώνουν δεν μένει τίποτα ,παρά μια πικρή γεύση.
Αυτή την γεύση σου αφήνει στα χείλη η πραγματικότητα που ζούμε ,γιατί είναι ψεύτικη.

Όσοι βρίσκονται σε μια μεταβατική κατάσταση απο την βαριά ύπνωση στην αφύπνιση  (είναι μακρύς και δύσκολος ο δρόμος αυτός),νιώθουν οτι κάτι δεν πάει καλά.

Κάτι τους λείπει.

Συνήθως φοβούνται να κοιτάξουν πιο πέρα και αναμασάνε το καρότο  που τους δίνουν ,αλλά τώρα πια ακόμη και με αυτό , η στιφάδα παραμένει στο στόμα.

Το καρότο λοιπόν λέγεται τεχνοκρατία ,και χρησιμοποιείται απο τις δυνάμεις που δημιούργησαν την τεχνοκρατία,οχι φυσικά προς όφελος της ανθρωπότητας ,αλλά απο εγωιστικές προθέσεις και κανένα ανθρωπιστικό κίνητρο.

Η τεχνοκρατία αποτελεί ένα μέσο των δυνάμεων αυτών για έλεγχο,είτε ο κόσμος το συνειδητοποιεί,είτε οχι.


Η αλήθεια είναι μία και μοναδική.

Τεχνοκρατία χωρίς πνεύμα δεν μπορεί να υπάρξει.

Ακόμη  περισσότερο τεχνοκρατία χωρίς αντίληψη πνεύματος είναι σαν ένας τεράστιος γίγαντας χωρίς οφθαλμούς.

Και δυστυχώς τα τελευταία χρόνια στον κόσμο μας κυριαρχούν τεχνοκράτες  ψυχροί και άκαρδοι δηλ. τυφλοί στον ανθρώπινο πόνο, και το πανανθρώπινο αίσθημα.

Πως θα μπορούσε  άλλωστε ένας τεχνοκρατικός κόσμος  από οντότητες που λειτουργούν ως μηχανές (η ως λογισμικά) να κατανοήσουν έναν κόσμο , που σε τελική ανάλυση βρίσκεται σε μια διαρκή ύπνωση?

Όμως ζούμε σε εποχές όπου η πραγματικότητα δεν διαφέρει σε τίποτα απο την επιστημονική φαντασία.

Κάποια στιγμή στις προηγούμενες δεκαετίες , κάποιοι άκουσαν το κάλεσμα και μέσα από την αναγνώριση του αληθινού εαυτού τους άρχισαν ένα επίπονο έργο : να αφυπνίσουν τον υπόλοιπο κόσμο.

Στην πορεία και άλλοι άνθρωποι άρχισαν να αφυπνίζονται και να αναγνωρίζουν ,όχι βέβαια την αλήθεια , αλλά πως η αναζήτηση της αλήθειας είναι το ομορφότερο ταξίδι μέσα στον μηχανικό –υλικό κόσμο μας.

Ναι , ξέρω ακούγεται σαν μικρή ιστορία επιστημονικής φαντασίας , αλλά είναι η πραγματικότητα!

Αυτοί οι άνθρωποι που σήμερα αριθμούν εκατομμύρια είναι απλοί άνθρωποι , οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας...

Άνθρωποι που περπατούν δίπλα σου , σου μιλούν  και πολλές φορές περνούν απαρατήρητοι .

Άλλες φορές άνθρωποι τους χλευάζουν  ή ειρωνεύονται.Σήμερα η τάση αυτή αρχίζει να μειώνεται ,γιατί ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι αφυπνίζονται και δείχνουν ενδιαφέρον για θέματα ,που πριν απο λίγα χρόνια ή μήνες ήταν απλές θεωρίες συνομωσίας.

«Που τα ξέρεις όλα αυτά εσύ?»
«Πόσα κερδίζεις από όλα όσα κάνεις ?Έχεις κέρδος?»
«Τι μου λες τώρα ?Έχεις τρελαθεί!»
«Τι θέλει να μας πει ο ποιητής τώρα?»


Γνωρίζουμε αρκετά ,αλλά όχι διαθέσιμα σε όλους ,παρά μόνο σε όσους ακούνε.

Θα μπορούσα να μιλάω με τις ώρες , κάτι που κάνω ήδη εδώ και χρόνια  βέβαια, αλλά ως συνήθως κάποιοι άνθρωποι προσπερνούν χωρίς να δίνουν σημασία στο  βάθος των λόγων μου.

Μετά από κάποιο διάστημα ,ορισμένοι επιστρέφουν πίσω …

«Που τα ήξερες εσύ όλα αυτά?»

Τα ήξερα.

Πόσοι με άκουσαν?

Όμως έτσι κι αλλιώς η αφύπνιση είναι μια μη αναστρέψιμη πορεία , γιατί προέρχεται από πηγές που δεν μπορούν να ελεγχθούν ή να προσδιοριστούν ,πόσο μάλλον να ερμηνευτούν από τον μέσο άνθρωπο.

Επιστρέφοντας στους τεχνοκράτες και στα κλειστά μάτια τους  όσο και στην ύπνωση της ανθρωπότητας , πλέον υπάρχει ένα σημείο , όπου είναι η κρίσιμη καμπή στην εξέλιξη τους .

Οι άκαρδοι τεχνοκράτες , που είναι ποτισμένοι από το ύδωρ της αναλγησίας και ενίοτε της διαφθοράς  βρίσκονται σε αδιέξοδο, ή αργά ή γρήγορα θα βρεθούν.

Κάτι σαν τον γόρδιο δεσμό.

Μόνο που ο Μέγας Αλέξανδρος , φωτισμένος και ο ίδιος , έκοψε τον γόρδιο δεσμό με το ξίφος του , αλλά σήμερα δεν ζει ανάμεσα μας και αυτοί που βρίσκονται σε αδιέξοδο (πολιτικοί, οικονομικοί παράγοντες  κ.α.) φαίνεται να ξέχασαν την σύνδεση τους με τις ρίζες μας , την ιστορία μας , τις αξίες .

Ξέχασαν την σύνδεση τους με την Γη, με την μητέρα που τους έθρεψε, γιατί ήπιαν το νερό της λησμονιάς και της διαφθοράς.

Έπειτα και ο κόσμος που δοκίμασε με την σειρά του αυτό το μολυσμένο ύδωρ ξέχασε να ξυπνήσει .

Ή θα ξυπνήσει πλέον σε εφιάλτη.

Όταν στηρίζεις και στηρίζεσαι σε ένα σάπιο σύστημα, αργά ή γρήγορα αυτό το σάπιο σύστημα, είτε θα σε γκρεμίσει ή θα σε λιώσει για να επιβιώσει το ίδιο.

Σαν τον Κρόνο που έτρωγε τα παιδιά του.

Θα μου πείτε βέβαια, δεν υπάρχει ελπίδα?

Εγώ λοιπόν που έγραψα ένα βιβλίο με καθαρό τίτλο την ελπίδα ή τις πολλές ελπίδες, πιστεύω ότι υπάρχει μόνο για όσους έχουν σταθερές αξίες φωτεινές , που δεν έχουν πουλήσει ή απεμπολίσει τις αξίες αυτές και την ψυχή τους για ένα  «πινάκιο  φακής », δηλ. την δόξα και το χρήμα.

Υπάρχει ελπίδα για όσους μπορεί να πληγώθηκαν, βασανίστηκαν , εκδιώχτηκαν, γιατί δεν ενέδωσαν στο φαύλο σύστημα και ας μην απόκτησαν μεγάλα οφέλη .

Φυσικά η ελπίδα θα μπορούσε να λάβει πολλές ονομασίες .

Θα μπορούσε να λέγεται μετάνοια, συγχώρεση , αναζήτηση  ….

Και αυτό προϋποθέτει ….καρδιά .

Χρειάζεται μεγάλη ψυχική δύναμη για να ζητήσει συγνώμη κάποιος για τις θηριωδίες που έχει διαπράξει εις βάρος των συνανθρώπων του.

Το νόμισμα με το οποίο πληρώθηκε για να τις διαπράξει ήταν πολύ ισχυρό , γιατί σκλάβωσε την ψυχή του ,σε τέτοιο σημείο ώστε να μην έχει πλέον ψυχή να διαλέξει την συγνώμη.

Γι αυτούς που ,έστω και την ύστατη στιγμή , μετανιώνουν και αναγνωρίζουν τα λάθη τους ,πάντα υπάρχει ελπίδα.

Επειδή πλέον η πορεία μας στην Νέα Πραγματικότητα θα καθορίζεται απο τις προθέσεις μας και τις επιλογές μας ,θα συμβούν πολλά και διαφορετικά γεγονότα .
Γεγονότα που δεν έχουν συμβεί ποτέ μέχρι σήμερα.Αυτά τα γεγονότα θα γίνουν αντιληπτά μέσα στον χρόνο,μέσα στις διαδρομές του Χρόνου,και σηματοδοτούν μια εποχή μοναδική για την ανθρωπότητα.

Η πορεία μας θα είναι μέσα απο περάσματα μυστικά και ανεπανάληπτα,εφόσον διαθέτουμε την ικανότητα να αντικρύζουμε την ζωή σαν ένα παιχνίδι ,και όταν κοιτάζουμε το Φως και οχι το σκοτάδι κάτω απο τα πόδια μας .

Πόσο εύκολο είναι να κοιτάζεις το Φως , ενω σε έμαθαν να βλέπεις το σκοτάδι?

Αυτό είναι και το μάθημα μας σε αυτή την ζωή ,να ανακαλύψουμε το Φως μέσα μας,ενω εξω κάποιοι παίζουν με το σκοτάδι.


Με αγάπη και Φως

Κατερίνα Κωστάκη

Συγγραφέας-ποιήτρια

Newsletter /κείμενο απο την σειρά "Το Φως της Αυγής"

Δημιουργός του βιβλίου : Cosmic Light

Διαβάστε και παραγγείλετε  στο Amazon Author Central


*Όλα τα δικαιώματα του παραπάνω κειμένου είναι κατοχυρωμένα.
Μπορείτε να αναδημοσιεύσετε το παραπάνω κείμενο, όπως και κάθε κείμενο σε αυτό το μπλόγκ
 αρκεί να αναφέρετε τις λεπτομέρειες της συγγραφέως
 (το όνομα,την ιδιότητα,δηλ.συγγραφέας-ποιήτρια,
το e-mail και ιστοσελίδες),καθώς και την εξής φράση :





Copyright by

DREAM JOURNAL >>> CLICK ON THE IMAGE TO PURCHASE NOW!

DREAM JOURNAL >>> CLICK ON THE IMAGE TO PURCHASE NOW!
A Journey along the Pathway to Light
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...