Friday, November 8, 2013

Το μόνο σου κλειδί είναι η Αγάπη σου



Μια φωνή με ρώτησε πάλι απόψε… 

-Είσαι θυμωμένη πάλι Κατερίνα;

Ποιος γνωρίζει; Έχει σημασία;

Ναι είμαι πάλι θυμωμένη, απαντάω πεισματικά…

Η ζωή μου μοιάζει με ένα απέραντο άδειο ελικοδρόμιο, όμως αυτό πια δεν με στεναχωρεί.

Μπορεί  εκείνο το μικρό καλό πνευματάκι να βαρέθηκε μαζί με εμένα να περιμένει και σκέφτηκε να αλλάξει γειτονιά.

Κάποτε όλο αυτό το πανηγύρι  της προσφοράς με χαροποιούσε απίστευτα,γιατί ανακάλυπτα μια διέξοδο από την φυλακή μου, όμως τώρα πια νιώθω αυτή η φυλακή να σφίγγει τα δεσμά της πιο πολύ πάνω στην ψυχή μου.

Οι φίλοι που περιμέναμε δεν ήρθαν, και ας τους περιμέναμε με δώρα αγάπης και εκείνη η θεϊκή ουσία, η πίστη μας ξεβάφτηκε στο κοσμικό πλυντήριο της λήθης.

Οι παλιές αγάπες μας σφραγίστηκαν με δάκρυα και πόνο και το αντάλλαγμα του πόνου μια στοίβα  ποιήματα μουσκεμένα από την κοσμική καταιγίδα, ίσα- ίσα για να μην γίνουν στάχτη από το εσωτερικό μας  πυρ.

Παρά ταύτα είναι η μόνη φορά, που νιώθω τόσο απελευθερωμένη,και αναπνέω αέρα ελευθερίας…

Δεν πιστεύω τίποτα, δεν ελπίζω τίποτα …Είμαι ελεύθερη…

Είμαι όμως  και ευτυχισμένη… "μιας σταλιάς κέρδισα την ομορφιά …χρειάζεται πολύς αγώνας για να κάνεις μια καρδιά να αγαπά, Θεέ μου!"

Χάθηκε η αγάπη Θεέ μου...και πώς να σπείρεις πλέον σε άγονη γη;

 Οι μαργαρίτες του ουρανού άδικα περιμένουν χέρια να τις δρέψουν, και εκείνα τα στάχυα του αγρού λίγα ακροδάχτυλα θα τα αγγίξουν… 

Έκτισα μια φωλιά σε μια ακροθαλασσιά, μα να την φτάσω δεν μπορώ …κάποιοι μου έκλεισαν τους δρόμους …Πως το επέτρεψες αυτό ;

-Οι μεγάλες αλήθειες είναι αβάστακτες, και οι μικρές συνήθως …πεπερασμένες. 

Ο κόσμος δεν είναι αυτός που εσύ έχεις κλεισμένο μέσα  στο μυαλό και στην ψυχή.

 Ο κόσμος τους δεν είναι ο κόσμος σου. Ο κόσμος τους είναι διπλά μανταλωμένος. 

Μην το ξεχνάς!

Το μόνο σου κλειδί είναι η Αγάπη σου

Με αυτό ανοίγεις όλες τις πόρτες.

Και εκείνοι που σε ξέχασαν, βαθιά μέσα τους σε γνωρίζουν.

Πως  κάποια μέρα την πόρτα τους χτύπησες μα εκείνοι σε έδιωξαν, γιατί φοβήθηκαν  το άδειο σπιτικό τους μην γελάσεις.


Η αγάπη τους αποδήμησε και ο φόβος τους έχει ξεγελάσει.

Όταν ο φόβος ξεχειλίσει, τότε η αγάπη θα γυρίσει να λάμψει πιο πολύ σε κάθε αδύναμη ψυχή.

Μικρές Ιστορίες


Copyright  Κατερίνα Κωστάκη


*Γίνετε συνδρομητές (δωρεάν) στην Διαδικτυακή Εφημερίδα της Ακαδημίας  για να λαμβάνετε όλες τις ενημερώσεις, και όλα τα νέα άρθρα /κείμενα στο email σας  {κλικ πάνω στην ονομασία με την κόκκινη γραμματοσειρά για μετάβαση στην εφημερίδα}. 

Στην πάνω δεξιά πλευρά πατήσετε τον σύνδεσμο subscribe,  και στο πίνακα ανάρτησης πληκτρολογήστε το email σας και τον αριθμό που εμφανίζεται απο την εφαρμογή.

Wednesday, November 6, 2013

QUOTES ABOUT WISDOM





“The saddest aspect of life right now is that science gathers knowledge faster than society gathers wisdom.” 
Isaac Asimov  

“It is the mark of an educated mind to be able to entertain a thought without accepting it.” 

Aristotle, Metaphysics

“By three methods we may learn wisdom: First, by reflection, which is noblest; Second, by imitation, which is easiest; and third by experience, which is the bitterest.” 

― Confucius 

“Trees are poems the earth writes upon the sky, We fell them down and turn them into paper,That we may record our emptiness.” 
Kahlil Gibran


“Knowing others is intelligence; knowing yourself is true wisdom. Mastering others is strength; mastering yourself is true power. If you realize that you have enough, you are truly rich.” 
Law Tzu,Tao Te  Ching

“The measure of intelligence is the ability to change.” 

Albert Einstein 

“Risks must be taken because the greatest hazard in life is to risk nothing.” 

Leo Buscaglia

“The desire to reach for the stars is ambitious. The desire to reach hearts is wise.” 

Maya Angelou

“The more I read, the more I acquire, the more certain I am that I know nothing.” 

Voltaire

“People who know little are usually great talkers, while men who know much say little.” 

Jean-Jacques Rousseau 

“The road of excess leads to the palace of wisdom.” 

William Blake,The Marriage of Heaven and Hell

“We don't receive wisdom; we must discover it for ourselves after a journey that no one can take for us or spare us.” 

Marcel Proust

“A wise man gets more use from his enemies than a fool from his friends.” 
Baltasar Gracian,The Art of Worldly Wisdom

“You cannot teach a man anything, you can only help him find it within himself.” 

Galileo Galilei

“Where wisdom reigns, there is no conflict between thinking and feeling.” 

C.G. Jung 


“To be evenminded is the greatest virtue.Wisdom is to speak the truth and act in keeping with its nature.” 


Heraclitus,Fragments

“Learned we may be with another man's learning: we can only be wise with wisdom of our own.” 
― Michel de Montaigne,The Complete Essays 

Tuesday, November 5, 2013

Η Πίστη και η Δύναμη του Νου



Είναι στιγμές που ακόμη και  εγώ η ίδια προσωπικά αναρωτιέμαι πόσο δυνατή μπορεί να είναι η Δύναμη της Ψυχής,αλλά και ακόμη περισσότερο ,πόσο εξυγιαντική μπορεί να είναι η Δύναμη του Νου.

Ναι,εκείνη η Δύναμη που αποτελεί το καθαρτήριο της Ψυχής, και που στις δύσκολες στιγμές αναλαμβάνει το τιμόνι και μας βγάζει έξω από τις καταιγίδες και τις ανεμοθύελλες της πραγματικότητας.

Κάπως έτσι λειτούργησε η νόηση και σήμερα δίνοντας μου μηνύματα για την καταγραφή αυτού του κειμένου.

Αναζητώντας παλιά μου κείμενα μέσα στο αρχείο μου έπεσα σε ένα ημερολογιακό σκεπτικό το οποίο έγραψα πριν από τρία χρόνια ,πιθανόν - και όπως συνήθως- από τα έντονα συναισθήματα μου ή αλλιώς συναισθηματικό καταιγισμό.

Αν και προσπαθώ να θυμηθώ τους λόγους που με οδήγησαν στην συγγραφή αυτού του κειμένου, δυστυχώς δεν καταφέρνω παρά να ανακατέψω την νοητική πλοκή και  να ταράξω τα ύδατα της ψυχής .

Ένα απομένει λοιπόν να πω,πως η οργή και  ο θυμός,ακόμη και εκείνη η έντονη θλίψη αποτελούν ένα ανεξερεύνητο και παντοδύναμο υλικό δημιουργίας ,αρκεί ο άνθρωπος που υποκινείται από τα δυνατά συναισθήματα, να είναι ένας ικανός σεφ δημιουργικότητας και μετατροπέας των εύφλεκτων συναισθηματικών υλικών σε γόνιμη νοητική τροφή.

Έτσι απλά.

"Μακάρι να μπορούσα πάντοτε να μεταφέρω τις σκέψεις μου από το αρχείο που λέγεται μυαλό στο χαρτί ή ακόμη καλύτερα να τις εκφράσω σε κάποια ηχογράφηση.
Πάντοτε το μυαλό είναι το καλύτερο ημερολόγιο, και το συναίσθημα το καλύτερο μελάνι στον χάρτη του απείρου που είναι η μνήμη .
Η διαδρομή μου θα ήταν μια διαδρομή μέσα στο Φως όπου θα ανακάλυπτα όλα όσα δεν είχα ανακαλύψει μέχρι σήμερα .
Με λίγα λόγια, να ξεπεράσω όλα τα αξεπέραστα  εμπόδια που έθεσαν -και ακόμη συνεχίζουν να θέτουν- εκείνοι που χρησιμοποιούν το ανθρώπινο είδος για λαϊκή κατανάλωση.
Όμως πέρα από καθετί, που μπορεί να είναι ψεύτικο , απατηλό...οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κάποιος, πέρα από τις ψευτιές και τις ατιμίες, πάντα υπάρχει η Αλήθεια και η Ειλικρίνεια .
Όσο και να παραπλανήσουν κάποιοι, όσο και να παίξουν με τα ανθρώπινα αισθήματα, υπάρχει μια δύναμη πιο μεγάλη, και αυτή είναι ο ίδιος ο Θεός (Πρωταρχικός Δημιουργός) .
Όσα ζούμε λοιπόν δεν είναι παρά μια ακόμη κίνηση προς το Θεό, που ποτέ δεν μας ξεχνάει και είναι συμπονετικός.
Όσο για εκείνους που ζουν με την ψευδαίσθηση ότι είναι Θεοί ,τότε δεν πράττουν τίποτε άλλο παρά να είναι ΕΝ ΔΥΝΑΜΕΙ ψεύτες και παραπλανητές  σε αυτό που είναι ή που δεν είναι, αλλά τελικά ποτέ δεν θα είναι γνήσιοι άνθρωποι, δηλαδή θεϊκές υπάρξεις που έχουν Ελεύθερη Βούληση (ακόμη και όταν κάποιοι την καταπατούν).
Με την πίστη μου ακλόνητη και την δύναμη της αγάπης που έχει δυναμώσει και ριζώσει μέσα μου, πλάθω τα καλύτερα όνειρα και κάνω μια προσευχή : 

Να με φωτίσει ο Θεός να επιστρέψω στην θεϊκή, πατρική γη, και να ολοκληρώσω  το έργο μου, όπως θα έπρεπε να το ολοκληρώσω, τιμημένα, με αγάπη και με ευτυχία .


Προπαντός ευτυχία , ώστε να την μοιράζομαι με άλλους συνανθρώπους μου, προκειμένου να δημιουργήσουμε ένα κόσμο ευτυχισμένο.
Αν υπάρχει μέσα μου πικρία, τότε αυτή θα είναι το έναυσμα ώστε να γίνω καλύτερη, να καθαρίσω τον εαυτό μου από κάθε αρνητικός στοιχείο και να εξελιχθώ πνευματικά .

Θεέ μου μέσα από την καρδιά μου σε ευχαριστώ για όσα μου έχεις προσφέρει μέχρι σήμερα.


Αμήν
Κατερίνα


18-05-2010"

Monday, November 4, 2013

Η Γλώσσα των Πουλιών του Ρενέ Γκενόν







Πολύ συχνά αναφέρεται, σε διαφορετικές παραδόσεις, μια μυστηριώδης γλώσσα που αποκαλείται : «Γλώσσα των Πουλιών»

Η έκφραση είναι ένας ξεκάθαρα συμβολισμός, εφόσον η σημασία που δίνεται στην γνώση αυτής της γλώσσας θεωρείται ως προνόμιο μιας υψηλής μύησης–η οποία αποκλείει οποιαδήποτε λογοτεχνική ερμηνεία.

Το Quran για παράδειγμα λέει ((XXVII, 15) «και ο Σολομώντας ήταν ο κληρονόμος του Δαυίδ και είπε:

«Άνθρωποι, έχουμε διδαχθεί την γλώσσα των πουλιών ((`ullimnā mantiq at-tayr) και όλες οι χάρες μας έχουν σταλθεί».

Οπουδήποτε διαβάζουμε για ήρωες, όπως ο Σινγφριντ στους Βόρειους θρύλους, που καταλαβαίνει αυτή την γλώσσα των πουλιών, που μόλις νίκησαν τον δράκο, και ο συμβολισμός στην ερώτηση μπορεί να κατανοηθεί από αυτό.

Η νίκη πάνω στον δράκο έχει σαν άμεση επίπτωση, την κατάκτηση της αθανασίας που αντιπροσωπεύεται από κάποιο αντικείμενο, το πέρασμα προς το οποίο έχει κρυφτεί από τον δράκο, και η κατάκτηση της αθανασίας υποδηλώνει επανεγκατάσταση στο κέντρο της ανθρώπινης κατάστασης, που είναι στο σημείο όπου εγκαθίσταται η επικοινωνία με τα υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξης.

Είναι αυτή η επικοινωνία που αντιπροσωπεύεται από την κατανόηση της γλώσσας των πουλιών και, πράγματι τα πουλιά πολύ συχνά συμβολίζουν τους Αγγέλους, που είναι ακριβώς τα υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξης.


Αυτή είναι η σημασία, στην παραβολή του Ευαγγελίου του κόκκου του σπόρου του σιναπιού, «των πουλιών του αέρα», που ήρθε να καθίσει στα κλαδιά του δέντρου 1 – το Δέντρο αντιπροσωπεύει τον άξονα που περνάει μέσα από το κέντρο από κάθε επίπεδο της ύπαρξης και συνδέει όλα τα επίπεδα μεταξύ τους.2




Στο κείμενο του Quran που δίνει παραπάνω τον όρο “ as-sāffāt ” λογοτεχνικά δηλώνει τα πουλιά, αλλά συμβολικά αναφέρεται στους αγγέλους (al-malā’ikah), και η πρώτη γραμμή προσδιορίζει την σύνταξη των ουράνιων και πνευματικών ιεραρχιών.3

Η δεύτερη γραμμή δηλώνει τον αγώνα των Αγγέλων απέναντι στους δαίμονες, τις ουράνιες δυνάμεις απέναντι στις εσωτερικές, την αντίθεση ανάμεσα στα υψηλότερα και τα κατώτερα επίπεδα.4

Στην Ινδουιστική παράδοση αυτός είναι ο αγώνας των Devas απέναντι στους Asuras και επίσης, σύμφωνα με ένα συμβολισμό που φτάνει πολύ κοντά στον συμβολισμό του δικού μας θέματος, η μάχη του Garuda απέναντι στον Naga που είναι, επιπλέον, κανένας άλλος παρά το παραπάνω αναφερόμενο ερπετό ή δράκος.

Ο Garuda είναι ο αετός και αλλού την θέση του έχουν πάρει άλλα πουλιά, όπως η ίβις και ο πελαργός 5, όλα εχθροί και καταστροφείς των ερπετών.

Τελικά στον τρίτο στίχο, οι άγγελοι απαγγέλλουν το dhikr που φυσικά σημαίνει την απαγγελία του Quran-δεν χρειάζονται να πούμε, το Quran εκφρασμένο στην ανθρώπινη γλώσσα, αλλά το αιώνιο του πρωτότυπο περιγεγραμμένο στον Φυλαγμένο Πίνακα (al-lawh al-mahfūz , που απλώνεται από τον Παράδεισο στην Γη όπως η σκάλα του Ιακώβου μέσα και πέρα από όλους τους βαθμούς της Συμπαντικής Ύπαρξης 6

Παρόμοια στην Ινδουιστική παράδοση, τα Devas στον αγώνα τους απέναντι στα Asuras προστάτευσαν τον εαυτό (acchandayan) τους απαγγέλοντας Βεδικούς ύμνους στους οποίους γι αυτό τον λόγο τους είχε δοθεί το όνομα των chandras, μια λέξη που δηλώνει ρυθμό.

Η ίδια ιδέα περιέχεται στην λέξη dhikr, η οποία στον ισλαμικό εσωτερισμό, χρησιμοποιείται στην ρυθμική φόρμουλα του που επικοινωνεί με την Ινδική μάντρα

Η επανάληψη αυτών των στερεοτύπων σκοπεύει να φέρει στην επιφάνεια την αρμονιοποίηση των διαφορετικών στοιχείων της ύπαρξης και να προκαλέσει δονήσεις οι οποίες μέσω των αντίκτυπων διαμέσου όλης της ιεραρχίας των επιπέδων, μπορούν να ανοίξουν δίαυλο επικοινωνίας, με τα υψηλότερα επίπεδα. Αυτό επιπλέον είναι, μιλώντας γενικά, ο βασικός και ο πρωταρχικός σκοπός όλων των τελετουργικών.

Αυτό μας οδηγεί κατευθείαν σε αυτό που αναφερόταν στην εισαγωγή σχετικά με την γλώσσα των πουλιών, που μπορεί επίσης να ονομαστεί «Γλώσσα των Αγγέλων», και που συμβολίζεται στον ανθρώπινο κόσμο με ρυθμική γλώσσα, γιατί η επιστήμη του ρυθμού, που έχει πολλές εφαρμογές, είναι στην πραγματικότητα τελικά η βάση όλων των σημασιών που μπορούν να ενεργοποιηθούν, ώστε να μπουν σε επικοινωνία
με τα ανώτερα επίπεδα της ύπαρξης.

Γι αυτό τον λόγο έχει ειπωθεί σε κάποια ισλαμική παράδοση ότι ο Αδάμ, ενώ ήταν στον Γήινο παράδεισο, μιλούσε με ρυθμό, που είναι η ρυθμική γλώσσα.


Αυτός είναι επίσης ο λόγος γιατί τα Ιερά Βιβλία είναι γραμμένα σε ρυθμική γλώσσα  γιατί ξεκάθαρα τα μετατρέπει όλα μαζί σε κάτι διαφορετικό από τα απλά «ποιήματα» (στο απλό βέβηλο νόημα) των οποίων η αντι-παραδοσιακή προκατάληψη της κριτικής θα μπορούσε να τα έχει.

 Ούτε η ίδια η ποίηση, στην καταγωγή της, η μάταιη λογοτεχνία έχει δημιουργηθεί σαν αποτέλεσμα του εκφυλισμού, που είναι μέρος της κατηφορικής πορείας του ανθρώπινου κύκλου 7

Είχε αντιθέτως ένα αληθινό ιερό χαραχτήρα. Παραδείγματα μπορούν να βρεθούν πίσω στην κλασσική Δυτική αρχαιότητα ,της ποίησης που αποκαλείται «γλώσσα των Θεών », μια έκφραση ισότιμη σε αυτό που ήδη χρησιμοποιούμε για τους «Θεούς» που είναι τα “Devas” 8, τα οποία αντιπροσωπεύουν όπως οι άγγελοι, τα υψηλότερα επίπεδα της ύπαρξης.

Στα λατινικά, οι στίχοι αποκαλούνται carmina, ένα όνομα που συνδέεται με την χρήση τους στην ολοκλήρωση των τελετουργικών, γιατί η λέξη Carmen συσχετίζεται με το Σασκριτικό Κάρμα, το οποίο πρέπει να γίνει κατανοητό εδώ στην ειδική ερμηνεία του σαν «τελετουργική ενέργεια».9

Ο ποιητής από μόνος του ο ερμηνευτής της ιερής γλώσσας, που είναι σαν ένα διαπεραστικό πέπλο πάνω από τον Θεϊκό Κόσμο, ήταν δεξαμενή που σημαίνει ένα συγκεκριμένο βαθμό της προφητικής έμπνευσης.

Αργότερα με μια περαιτέρω αποσύνθεση 10, οι δεξαμενές μετατράπηκαν σε τίποτε περισσότερο από «Θεϊκές» 11 και Carmen (από όπου και η λέξη charm) τίποτε περισσότερο από ξόρκια κάτι το οποίο βγαίνει στην επιφάνεια από την χαμηλότερη μαγεία.

Έχουμε εδώ μια άλλη διαπίστωση του γεγονότος ότι η μαγεία – θα μπορούσαμε να πούμε ακόμη και μαύρη μαγεία - είναι το τελευταίο που μένει πίσω, όταν οι παραδόσεις εξαφανίζονται.


Αυτές οι λίγες ενδείξεις θα μπορούσαν να είναι αρκετές για να δείξουν πόσο ανόητο είναι να δημιουργεί κάποιος αστείες ιστορίες που λένε για την «Γλώσσα των Πουλιών».

Είναι τόσο εύκολο και τόσο απλό να θεωρηθούν ως «προκαταλήψεις» καθετί που δεν μπορεί να κατανοηθεί. Αλλά οι αρχαίοι από μόνοι τους ήξεραν πολύ καλά τι εννοούσαν όταν χρησιμοποιούσαν την συμβολική γλώσσα.

Η αληθινή προκατάληψη στην ακριβή ετυμολογική έννοια της αυτό που ζει περισσότερο από μόνη της, που είναι το « νεκρό γράμμα».

Αλλά αυτό το πολύ ζωτικό, αλλά και αδιάφορο όπως φαίνεται, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τελείως συγκεκριμένο, γιατί το Πνεύμα που « κινείται εκεί που ακούγεται » (και όταν κινείται μπορεί πάντα να φέρνει νέα ζωή στα σύμβολα και στα τελετουργικά), και να τους επιστρέφει το χαμένο νόημα και την πληρότητα της γνήσιας αρετής τους.





Δες τον Άνθρωπο και το Αποτέλεσμα του σύμφωνα με το Verdana,p.41, ch..1
Στο μεσαιωνικό σύμβολο του Peridexion (μια διαστρέβλωση του Paradision) κάποιος μπορεί να δει πουλιά στα κλαδιά ενός δέντρου και έναν δράκο στα πόδια του (δες τον Συμβολισμό του Σταυρού , χ. ΙΧ).
Σε μια σπουδή του Συμβολισμού των «Πουλιών του Παραδείσου», ο Charbonneau –Lassay είχε αναπαράγει μια έκδοση ενός κομματιού γλυπτού στο οποίο το πουλί φαίνεται μόνο με ένα κεφάλι και φτερά, ένας τύπος με τον οποίο φαίνονται συχνά οι Άγγελοι.
3Η λέξη saff, “rank”είναι μια από τις πολλές που έχουν προταθεί σαν η καταγωγή της λέξης sufi και tasawwuf (Sufism).Εν τω μεταξύ αυτή η διαίρεση δεν φαίνεται να είναι αποδεκτή από την απλή γλωσσολογική άποψη, δεν είναι λιγότερο αλήθεια σαν πολλές άλλες διαιρέσεις του ίδιου είδους, εκπροσωπεί μία από τις ιδέες που πραγματικά περιέχονται σε δυο όρους, για τις «πνευματικές ιεραρχίες» είναι ουσιαστικά σχετικές με τους βαθμούς της μύησης.
Η αντίθεση υπάρχει σε όλα τα όντα στην μορφή των δυο τάσεων, μια προς τα επάνω και η άλλη προς τα κάτω, που ονομάζονται sattva και tames στην Ινδουιστική παράδοση .
Είναι αυτό που επίσης συμβολίζεται στον Μανιχαϊσμό με τον ανταγωνισμό ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι , προσωποποιημένα με τον Ormuzd και Ahriman.
5 Δες σε αυτή την σύνδεση , τις αξιόλογες εργασίες του Charbonneau –Lassay στα σύμβολα των ζώων στον Χριστό (Bestiaire du Christ).
Είναι απαραίτητο να τονίσουμε ότι η συμβολική αντίθεση ανάμεσα στο πουλί και στο ερπετό υπάρχει όσο βλέπεται στην βλαβερή όψη του.
Στην ωφέλιμη όψη του ενώνεται πολλές φορές με το πουλί όπως στην φιγούρα του Quetzalcohuatl στην αρχαία αμερικάνικη παράδοση.
Από την άλλη πλευρά η μάχη μεταξύ του αετού και του φιδιού τονίζεται και στους Μεξικάνικους Μύθους.

Σε σύνδεση με την ωφέλιμη όψη μπορούμε να επικαλεστούμε το κείμενο της Βίβλου

«Γίνε σοφός σαν τα ερπετά και άκακος όπως τα περιστέρια» (Ματθαίος Χ,16).
6 Σ ε σχέση με τον συμβολισμό του βιβλίου , με το οποίο συνδέεται κατευθείαν , δες τον Συμβολισμό του Σταυρού, χ. XIV
7 Κάποιος μπορεί να πει, γενικά ότι η τέχνη και η επιστήμη έχουν γίνει ασεβής με μια διαστρέβλωση, που τις έχει μετατρέψει από τον παραδοσιακό χαραχτήρα τους και με περίπτωση σε οτιδήποτε τονίζει ότι υπάρχει ένα υψηλότερο νόημα.
Αυτό το αντικείμενο έχει συζητηθεί κατ’ επέκταση στο Εσωτερισμό του Δάντη, χ. ΙΙ, Η κρίση του Σύγχρονου Κόσμου, χ.IV, και Η Βασιλεία της Ποσότητας, καθώς και τα σημάδια των Καιρών, χ. VIII.
8 Το Σανκριτικό Deva και το Λατινικό Deus είναι η ίδια λέξη.
9 Η λέξη « ποίηση » προέρχεται από τη ελληνική λέξη ποιείν που έχει το ίδιο νόημα όπως και η σανσκριτική ρίζα Kri από την οποία προέρχεται και η λέξη karma, και η οποία βρίσκεται στο λατινικό ρήμα creare να γίνεται κατανοητή σύμφωνα με την αρχική της σημασία.
Η ιδέα που αναφέρεται ήταν αρχικά διαφορετική από την απλή παραγωγή της καλλιτεχνικής και λογοτεχνικής εργασίας στον βέβηλο ορισμό της που ο Αριστοτέλης φαίνεται να είχε αποκλειστικά στο μυαλό του όταν μιλούσε γι’ αυτές που ονομάζονται «ποιητικές επιστήμες».
10 Η πρώτη διαστρέβλωση ήταν η απομόνωση από τις δεξαμενές από την γενικότητα, που είναι το αποτέλεσμα της απόσπασης περισσότερο από μια αρχή (Σημείωση του μεταφραστή).
11 Η λέξη «Θεϊκός» από μόνη της διαιρέθηκε όπως και το νόημα της, γιατί ετυμολογικά δεν τίποτε περισσότερο από θεϊκός , που σημαίνει «ο ερμηνευτής των Θεών».
Οι «ευοίωνοι » οιωνοί που ανελκύθηκαν από την πτήση και το τραγούδι των πουλιών, σχετίζονται ειδικά με την «Γλώσσα των Πουλιών», κατανοούνται εδώ με την λογοτεχνική έννοια τους αλλά δεν προσδιορίζονται λιγότερο ως «Γλώσσα των Θεών», εφόσον οι Θεοί ήρθαν για να κάνουν γνωστή την θέληση τους μέσα από οιωνούς.
Τα πουλιά παίζουν λοιπόν το ρόλο των αγγελιοφόρων ανάλογα (αλλά σε ένα χαμηλότερο στάδιο) στο σημείο που είναι γενικά συσχετισμένο με τους Αγγέλους (που το όνομα τους είναι αυτό ακριβώς δηλαδή αγγελιοφόροι και είναι το νόημα της ελληνικής λέξης Άγγελος).


*Μετάφραση στα Ελληνικά από το Αγγλικό κείμενο από την Κατερίνα Κωστάκη

*Ο Ρενέ Γκενόν στην Βικιπαίδεια

*Διαβάστε αυτό το κείμενο στα Αγγλικά

Sunday, November 3, 2013

The Language of Birds by Rene Guenon





THERE is often mention, in different traditions, of a mysterious language called the "language of the birds".

 The expression is clearly a symbolic one since the very importance which is attached to the knowledge of the language—it is considered to be the prerogative of a high initiation—precludes a literal interpretation.


The Quran for example says (XXVII, 15) “And Solomon was David's heir and he said, ‘O men, we have been taught the language of the birds (`ullimnā mantiq at-tayr) and all favours have been showered upon us’.”



Elsewhere we read of heroes, like Siegfried in the Nordic legend, who understand this language of the birds as soon as they have overcome the dragon, and the symbolism in question may be easily understood from this. 



Victory over the dragon has, as its immediate consequence, the conquest of immortality which is represented by some object, the approach to which is barred by the dragon, and the conquest of immortality implies, essentially, reintegration at the centre of the human state, that is, at the point where communication is established with the higher states of being.


It is this communication which is represented by the understanding of the language of the birds and, in fact, birds are often taken to symbolise the angels which are precisely the higher states of being.

 That is the significance, in the Gospel parable of the grain of mustard seed, of "the birds of the air" which came to lodge in the branches of the tree 1.—the tree which represents the axis that passes through the centre of each state of being and connects all the states with each other.

2.In the Quranic text given above the term as-sāffāt literally designates the birds but symbolically refers to the angels (al-malā’ikah), and thus the first line signifies the constitution of the celestial and spiritual hierarchies.3



The second line denotes the struggle of the angels against the demons, the celestial powers against the internal ones, that is, the opposition between the higher and the lower states.4


In the Hindu tradition this is the struggle of the Dēvas against the Asuras and also, according to a symbolism which comes very close to the symbolism of our theme, the fight of Garuda against the Naga which is, moreover, none other than the above mentioned serpent or dragon. Garuda is the eagle and elsewhere his place is taken by other birds such as the ibis, the stork or the heron,5

all enemies and destroyers of reptiles. 



Finally, in the third verse, the angels recite the dhikr which normally means the recitation of the Quran—not, needless to say, the

Quran expressed in human language but its eternal prototype inscribed on the Guarded Tablet (al-lawh al-mahfūz) which stretches from heaven to earth like Jacob's Ladder throughout all the degrees of Universal Existence.6


Similarly, in the Hindu tradition, it is said that the Dēvas in their struggle against the Asuras protected themselves (acchandayan) by reciting Vedic hymns which, for this reason, were given the name of chandas, a word which denotes rhythm. 

The same idea is contained in the word dhikr which, in Islamic esoterism, is used of the rhythmic formulae that correspond exactly to Hindu mantras.

 The repetition of these formulae is intended to bring about the harmonization of the different elements of the being and to cause vibrations which, by their repercussions throughout the whole hierarchy of the states, are capable of opening up a communication, with the higher states. 

This is, moreover, generally speaking, the essential and primordial purpose of all rites.

This brings us back directly to what was said at the outset about "the language of the birds", which can also be called "angelic language", and which is symbolized in the human world by rhythmic language, for the science of rhythm, which has many applications, is in fact ultimately the basis of all the means which can be brought into action in order to enter into communication with the higher states of being. 

This is why it is said in an Islamic tradition that Adam, whilst in the Earthly Paradise, spoke in verse, that is, in rhythmic language.

 It is also why the Sacred Books are written in rhythmic language, which clearly makes them some-thing altogether different from the mere "poems" (in the purely profane sense) which the antitraditional prejudice of the "critics" would have them to be; nor was poetry itself, in its origins, the vain literature it has now become as a result of the degeneration which is part of the downward march of the human cycle.7

It had on the contrary a truly sacred character. Examples can be found as far back as classical Western antiquity, of poetry being called the "language of the Gods", an expression equivalent to that we have already used since the "Gods", that is, the Dēvas,8

represent, like the angels, the higher states of being. In Latin, verses were called carmina, a name connected with their use in the accomplishment of rites, for the word carmen is identical with the Sanskrit Karma which must be understood here in its special sense of "ritual action".9

The poet himself, the interpreter of the "sacred language", which is as a transparent veil over the Divine Word, was vates, a word which implies a certain degree of the prophetic inspiration. Later, by a further degeneration,10

the vates became no more than a common “diviner”11 

and carmen (whence the word "charm") no more than a "spell", that is something brought about by low magic. 


We have here yet another illustration of the fact that magic—we might even say sorcery—is the last thing to be left behind when traditions disappear.


These few indications should be enough to show how inept it is to make fun of stories which speak of the "language of the birds". 



It is all too easy and too simple to disdain as "superstitions" everything one cannot understand; but the ancients themselves knew very well what they meant when they used symbolic language. 



The true superstition in the strictly etymological sense (quod superstat) is what outlives itself, that is, the "dead letter"; but this very survival, however lacking in interest it may seem, is none the less not so totally insignificant, for the Spirit which "bloweth where it listeth" (and when it listeth) can always come to breathe fresh life into the symbols and the rites, and give them back their lost meaning and the fulness of their original virtue.





1 See Man and His Becoming according to the Vēdānta, p. 41, note 1.

2 In the medieval symbol of the Peridexion (a corruption of Paradision) one sees birds on the branches of a tree and a dragon at its foot (see The Symbolism of the Cross, Ch. IX). In a study of the symbolism of "the birds of Paradise", Charbonneau-Lassay has reproduced an illustration of a piece of sculpture in which the bird is shown with only a head and wings, a form in which angels are often represented.

3 The word saff, "rank", is one of the many which have been suggested as the origin of the word sufi and tasawwuf (Sufism). Whilst this derivation does not seem to be acceptable from the purely linguistic point of view, it is none the less true that, like many other derivations of the same kind, it does represent one of the ideas actually contained in these two terms, for the "spiritual hierarchies" are essentially identical with the degrees of initiation.

4 This opposition exists in all beings in the form of the two tendencies, one upward and the other downward, called respectively sattva and tames in the Hindu tradition. It is also what is symbolized in Mazdeism by the antagonism between light and darkness, personified respectively by Ormuzd and Ahriman.

5 See, in this connection, the remarkable works of Charbonneau-Lassay on the animal symbols of Christ (in Le Bestiaire du Christ). It is necessary to point out that the symbolic opposition between the bird and the serpent exists only as long as the serpent is seen in its malefic aspect. In its benefic aspect it is sometimes united with the bird as in the figure of Quetzalcohuatl in the ancient American tradition. On the other hand the combat between the eagle and the serpent is also mentioned in Mexican myths. In connection with the benefic aspect we may recall the Biblical text "Be ye therefore as wise as serpents and harmless as doves" (St. Matthew, X, 16).

6 As regards the symbolism of the book, with which this is directly connected, see The Symbolism of the Cross, ch. XIV.

7 One can say, in a general way, that art and science have become profane by a similar degeneration which has stripped them of their traditional character and consequently of everything that has a higher meaning. This subject has been discussed at length in L'Esotérisme de Dante, ch. II, The Crisis of the Modern World, ch. IV, and The Reign of Quantity and the Signs of the Times, ch. VIII.

8 The Sanskrit Deva and the Latin Deus are one and the same word.

9 The word “poetry” is derived from the Greek word poiein which has the same meaning as the Sanskrit root Kri from which Karma stems, and which is to be found in the Latin verb creare understood according to its primal significance. The idea in question was thus originally quite different from the mere production of artistic or literary works in the profane sense which Aristotle seems to have had exclusively in mind when speaking of what he called "poetic sciences".

10 The first degeneration was the isolation of the vates from the generality, that is, his becoming an exception rather than a norm. (Translator's note).

11 The word"diviner" itself has deviated just as much in meaning, for etymologically it is no less than divinus, that is "the interpreter of the Gods". The "auspices" (from ayes spicere, meaning to "observe the birds"), omens drawn from the flight and song of birds, are more particularly related to the "language of the birds" understood here in the literal sense but none the less identified with the "language of the Gods" since the Gods were held to make known their will through these omens. The birds thus played the part of messengers analogous (but on a very much lower plane) to the part that is generally attributed to the angels (hence their name, since "messenger" is precisely the meaning of the Greek angelos).

Copyright by

DREAM JOURNAL >>> CLICK ON THE IMAGE TO PURCHASE NOW!

DREAM JOURNAL >>> CLICK ON THE IMAGE TO PURCHASE NOW!
A Journey along the Pathway to Light
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...