Το πρωινό της Παρασκευής ( 24-10-2014) ήταν βαμένο απο βαθύ κόκκινο χρώμα.
Ακόμα και τα κτίρια είχαν δανειστεί αυτό το υπέροχο φως που στόλιζε την Αθήνα με εικόνες βιβλικής υφής.
Κατάφερα να κλέψω μερικές απο αυτές μέσα απο το αυτοκίνητο (δείτε στο instagram στην δεξιά πλευρά του μπλόγκ), καθώς κατεβαίναμε την λεωφόρο για να φτάσουμε στο γραφείο.
Τίποτε δεν προέβλεπε την καταστροφή που θα γινόταν ώρες αργότερα, καθώς τα σύννεφα που κύκλωναν τον κόκκινο ουρανό θα ξεσπούσαν πάνω απο την Αθήνα.
*
Μετά την καταιγίδα της Παρασκευής το τηλέφωνο και το ιντερνέτ παραμένουν κλειστά μέχρι αυτή την στιγμή (27-10-2014) , αλλά αυτό το γεγονός μόνο ως αρνητικό δεν μπορεί να ερμηνευτεί (όπως ακριβώς αναφέρω και στο κείμενο του Κέβιν Τρυντώ ), γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να παρακολουθήσω τηλεόραση.
Η θέαση των τηλεοπτικών προγραμμάτων είναι κάτι που αποφεύγω εδω και χρόνια, και πιστεύω οτι έχω πειθαρχήσει αρκετά τον εαυτό μου, ώστε να καταφέρω να μειώσω τόσο τον αριθμό των ωρών θέασης, όσο και την επιλογή των ποιοτικών εκπομών που παρακολουθώ.
Ουσιαστικά δεν βλέπω καθόλου τηλεόραση και αυτό με ωφέλησε τα μέγιστα.
Αυτή την φορά αποφάσισα να ενδώσω στην νοσηρή συνήθεια, και για μια ακόμη φορά δικαιώθηκα...
Εκείνο που με λύπησε αφάνταστα δεν είναι μόνο η διαδοχή και η επιλογή της θεματολογίας (πρώτες-πρώτες ειδήσεις οι αρνητικές), αλλά περισσότερο απο όλα με λύπησε η αδυναμία των συν-ανθρώπων μας να ανακαλύψουν την αληθινή τους ταυτότητα.
*
Έρμαια του φυσικού περιβάλλοντος και των κρυμμένων φυσικών δυνάμεων της φύσης, αλλά και το ίδιο έρμαια ενός συστήματος που ζει παρασιτικά μέσα απο επαναλαμβανόμενες καταστροφές, διαπλοκές και αυθαιρεσίες.
Χρόνια ολόκληρα αυτός ο κόσμος καταστρέφεται (ουσιαστικά αυτο-καταστρέφεται), και μετά ο ίδιος ο κόσμος γλύφοντας τις πληγές του αρχίσει πάλι την ζωή του μέσα απο λάσπες και οργή.
Οργή για όσα διαπράττουν "κάποιοι άλλοι" .
Το αν οι "κάποιοι άλλοι" είμαστε εμείς οι ίδιοι δεν περνάει απο το μυαλό τους, γιατί αφενός αυτό συμφέρει και αφετέρου μας βγάζει απο την στερεότυπη κατάσταση που βρισκόμαστε.
Σήμερα με το φως του ηλίου όλα θα έχουν στεγνώσει και ξεχαστεί και εμείς δεδικαίως μπορούμε να τα διαγράψουμε απο την λίστα των αναμνήσεων μας σαν να μην έγιναν ποτέ!
Παρόμοια με μια γνωστή μου, που μέσα σε μια συζήτηση περί αφύπνισης δήλωσε οτι δεν θέλει να βγεί απο την σαπουνόφουσκα της, γιατί επιθυμεί την ησυχία της και την καλή σχέση με όλους.
-Ακόμη και αν είσαι το θύμα των άλλων;
Δεν με εχοχλεί αυτό, μου είπε, γιατί κρατώ ισορροπίες .
Οι ισορροπίες της φυσικά ήταν να εργάζεται εκείνη σκληρά για να βολεύονται κάποιοι άλλοι...
Ναι, αυτή η γνωστή μου, όπως και τόσοι άλλοι είναι εκείνη η μεγάλη κατηγορία ατόμων που δεν επιθυμούν να απελευθερωθούν, και ίσως δεν έχουν άδικο.
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία, όπως είπε ο Κάλβος.
Μόνο που αυτήν την αρετή και τόλμη όσοι την κατέχουν και την εμφανίζουν κινδυνεύουν να γελοιποιηθούν ή ακόμη και να στοχοποιηθούν.
Αυτό το λεω απο προσωπική πείρα.
Οι καταιγίδες της ζωής είναι οι πιο επώδυνες όταν τις αντιμετωπίζει κανείς μόνος του, ακόμη και αν οι αξίες του είναι αν μη τι άλλο το μεγαλύτερο όπλο του, παραταύτα είναι μια πρόκληση για το σύστημα.
Αν θέλεις να στεφθείς νικητής χρειάζεται να γνωρίζεις πως η αρετή και η τόλμη είναι μόνο η αρχή.
Μόνο η γνώση θα σε βοηθήσει στις δύσκολες στιγμές.
Και μην ξεχνάς...
Μόνος σου θα επιλέξεις αν θα διαβείς την πύλη της Αφύπνισης, γιατί κανένας δεν μπορεί να σε οδηγήσει μέσα απο αυτήν, παρά μόνο να στην παρουσιάσει.
Πάντα με αγάπη
Κατερίνα Κωστάκη
Συγγραφέας -Ποιήτρια
Ακαδημία του Εσώτερου Φωτός
(Πάνω απο 530 βίντεο)
**Διαδώστε τα κείμενα- βίντεο μέσω της κοινωνικής δικτύωσης Facebook, Twitter, Linkedin και Blogger καθώς και άλλα δίκτυα.
No comments:
Post a Comment