Η μεγαλύτερη πλάνη του ανθρώπου

*Ένα ακόμη μήνυμα απο την αγαπητή φίλη Λεφάνα

 Ελεγε ο Γέροντας μια μέρα:

“Ο χριστιανός πρέπει να αποφεύγει την αρρωστημένη θρησκευτικότητα: τόσο το αίσθημα ανωτερότητος για την αρετή του, όσο και το αίσθημα κατωτερότητος για την αμαρτωλότητά του.

Άλλο πράγμα είναι το κόμπλεξ και άλλο η ταπείνωση∙ άλλο η μελαγχολία και άλλο η μετάνοια.

Με επισκέφθηκε κάποτε ένας κοσμικός ψυχίατρος και μου κατηγόρησε τον Χριστιανισμό, διότι, όπως είπε, “δημιουργεί ενοχές και μελαγχολία”.  Του απάντησα: “Παραδέχομαι, ότι μερικοί χριστιανοί, από σφάλματα δικά τους ή άλλων, παγιδεύονται στην αρρώστια των ενοχών, αλλά κι εσύ πρέπει να παραδεχθείς, ότι οι κοσμικοί παγιδεύονται σε μια χειρότερη αρρώστια, την υπερηφάνεια. Και οι μεν θρησκευτικές ενοχές, κοντά στον Χριστό, φεύγουν με την μετάνοια και την εξομολόγηση, η υπερηφάνεια όμως των κοσμικών, που ζουν μακριά από τον Χριστό, δεν φεύγει”. 

 ========================================

Μια εξήγηση: Για όλους όσους ενδιαφέρονται να μάθουν γιατί η Υπερηφάνεια λέγεται η “χειρότερη αρρώστια”.

Πρώτα για την έννοια του “Εγώ”: 

Το “Εγώ” εμφανίζεται σαν μια έμμονη ιδέα, ένα μόνιμο "φαντασίωμα" προερχόμενο από την ανάγκη της απόλυτης ταύτισης με τη Σκέψη η το Συναίσθημα (που είναι δυο από τα πολλά εγκεφαλικά προϊόντα-δημιουργήματα της Εγκεφαλική περιοχής A, αριστερόν ημισφαίριο)

Παραδείγματα προϊόντων-δημιουργημάτων άλλων εγκεφαλικών κέντρων (μη συνδεομένων με τα κέντρα σκέψης και συναισθήματος) είναι κάποια άλλα συνειδησιακά βιώματα (της Εγκεφαλικής περιοχής Β, στο δεξιόν ημισφαίριο.)

Οι δυο διαφορετικές διαστάσεις συνείδησης

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ περιοχή A  (αριστ. ημισφ
-------------------------------------------------------                           Η Φυσική Συνείδηση ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ: Σκέψη-Λογική και Συναίσθημα
ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ: “εξωτ. Γνώσεις”, "Προπαγαντα"
ΦΥΣΗ: Η “ισχυρογνωμοσύνη” μιας Πλάνης
ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ: Το Β θεωρεί το A “στενό”
ΗΘΙΚΗ:  To Κακό
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
η “ευτυχία”, παροδική
η διαφορετικότητα
το βίωμα του Χρόνου
ο εγωκεντρισμός
η ανησυχία
η εμμονή σε στείρα Λογική, "περιοριστικότητα"
η συνεχής δυσπιστία

ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΗ περιοχή Β  (δεξ. ημισφ.)

------------------------------------------------------              Η Πνευματική Συνείδηση ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ: αυτόματος, μυστηριακός

ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ: εσωτερ. Σοφία (απέραντη)

ΦΥΣΗ: Η παράδοξη Αλήθεια

ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ: Το A θεωρεί το Β “τρελό”

ΗΘΙΚΗ:  To Καλό

ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

η Χαρά, μόνιμη (χαμογεστο πρόσωπο)

η Ολότητα (όλα είναι Ένα)

το αιώνιον Τώρα (χρόνος=ψευδαίσθηση)

η Ευσπλαχνία- Καλοσύνη - Σοφια

η Ηρεμία της σιγουριάς

η απεριόριστη Φαντασία, το Άπειρον

η Πίστη (η εμπιστοσύνη στο “Είναι”)

 

(Τα ανωτέρω έχουν διαπιστωθεί με βιωματικές παρατηρήσεις)

-----------------------------------------------------------------------------------

Με την ανωτέρω ταύτιση με τη Σκέψη η το Συναίσθημα, όλα αυτά τα αγαθά  βιώματα στη Εγκεφαλική περιοχή Β υποβαθμίζονται σε βαθμό που εμποδίζονται και ουσιαστικά αποκρύβονται συνειδησιακά. Τελικά, γίνονται φανερά (διαφωτίζονται) μόνον όταν ο άνθρωπος απελευθερωθεί από τη πλάνη του Εγώ. Γιατί είναι το Εγώ που εμποδίζει την αποκάλυψη της Πνευματικής Συνείδησης!

Η μεγαλύτερη πλάνη του ανθρώπου:

Τι δεν είναι: Η πλάνη δεν είναι τα δημιουργήματα-λειτουργίες του εγκεφαλου όπως η σκέψη και το συναίσθημα.

Τι ειναι: Η πλάνη είναι το φτιάξιμο της ταύτισης με αυτά, δηλαδή το “Εγώ”.  

Ουσιαστικά η έννοια του Εγώ είναι πλαστή (ένα φάντασμα, μια πλάνη) που δεν βρίσκεται πουθενά, ούτε μέσα ούτε απέξω!  Είναι μια εκπληκτική φάρσα!  Και αυτή η παραδοξότητα είναι η Αλήθεια!  Τα θετικά αποτελέσματα αυτής της αναγνώρισης, ότι δηλαδη το Εγώ είναι μια πλάνη, είναι τόσο νομοτελειακά όσο και ο φυσικός νόμος της βαρύτητας.

Τώρα για την “Υπερηφάνεια”.  Τι είναι;  Είναι το αποτέλεσμα της αποκλειστικης Πίστης και Εξάρτησης στο “Εγώ”.

Η εκδήλωση της Υπερηφάνειας σε πράξεις έχει πάντα αρνητικά αποτελέσματα (είναι η μητέρα κάθε αμ-αρτίας).

Η εμπειρία ζωής πάντα δείχνει ότι οι πράξεις που προέρχονται από την Υπερηφάνεια ποτέ δεν είναι ωφέλιμες, ούτε για το άτομο ούτε για τις σχέσεις του (αφού με την υπερηφάνεια η ανθρώπινη συνείδηση ταυτίζεται με κάτι που εμποδίζει τη λειτουργία των ανωτερων εγκεφαλικών λειτουργιών στο δεξ. ημισφαίριο). Και ίσως από εδώ πρέρχεται το πιο παράδοξο αλλά και το πιο χρήσιμο μυστικό: Για να προσεγγίσεις την εσωτερική χαρισματική Σοφία, απόφευγε να ταυτοποιήσαι, να θαυμάζεις και να δοξάζεις τις σκέψεις “σου”.  Δηλαδή, αποδεσμεύσου από τα εργαλεία στα οποία βασίζεται το Εγώ (σκέψη και το συναίσθημα).

- Οι άνθρωποι που έχουν αντιληφθεί την αλήθεια για τον παράδοξο αυτό εγκεφαλικό μηχανισμό, γίνονται η πηγή όλων των καλών στη κοινωνία. 

- Οι άνθρωποι που συνεχίζουν να σπαταλούν όλη την ενέργεια τους για να προστατεύουν τη ματαιότητα της έννοιας “Εγώ”, γίνονται η πηγή κάθε κακού στη κοινωνία.

Οι ανωτέρω εγκεφαλικοί μηχανισμοί εξηγούν πλήρως όλες τις ιστορίες για τον πόλεμο μεταξύ του “Καλού” και του “Κακού”. 

Εδώ έγκειται και η έννοια της προσωπικής Ελευθερίας: Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει την απελευθέρωση από τη πλάνη του “Εγώ”…  Απ’εκεί και πέρα παραδόξως όλα γίνονται αυτόματα.

Και ο χάρτης-καθοδήγηση για την κρίσιμη απελευθέρωση είναι κάτι το παράδοξο: Ολα τα δεινά που ο άνθρωπος επιφέρει στη ζωή του προέρχονται απο την επιμονή του ν’ ακολουθεί μια πλάνη…  Την πλάνη του Εγώ…

Δηλαδή τα δεινά στη ζωή έχουν κάποιο νόημα, κάποιον λόγο: Πίσω από κάθε δυσκολία και πόνο υπάρχει ένα πολύ χρήσιμο μήνυμα...  Ότι δηλαδή, όταν ο άνθρωπος έχει πάρει λάθος δρόμο η βρίσκεται σε λάθος περιοχή, υποφέρει σαν ένα σημάδι της πλάνης που κατέπεσε... (ενα είδος μηχανισμού γνωστοποίησης και οδήγησης).

Τελικά η άρθριση των δυσάρεστων εμπειριών κάνουν τον παθόντα να υποψιαστεί ότι εκείνο που τον εμποδίζει να ξυπνήσει από την πλάνη είναι ο μηχανισμός της δικαιολογίας και του φταιξίματος… και σ' αυτό φταίει η Περηφάνεια... Και παραδόξως, μόνον με τη μέθοδο της Ταπεινότητας (αποδεσμεύση από το Εγώ) βγαίνουν οι παρωπίδες…

Υπάρχει κάποιος που να μην επιθυμεί να βρίσκεται συνειδησιακά στην περιοχή Β με τα δωρα που αυτόματα αυτη χορηγεί; Το τίμημα είναι η παράδοση (η “θυσία”) του Εγώ!

Μήπως δεν είναι στη πλάνη του “Εγώ” που βασίζεται το καλύτερο χιούμορ; Δηλαδή, το να γελάς με τον “εαυτόν” σου… (δηλαδή με τη πλάνη του Εγώ σου). Το Β να γελά εγκάρδια με τη πλάνη του A…  (Οπως ένας παππούς χαμογελά για τα πιστεύω του εγγονού στον Αη Βασίλη...).

Καλήν απελευθέρωση λοιπόν...