Ο Χρόνος και το Χρήμα: Δυο αδυσώπητοι εχθροί

Δυο αδυσώπητοι εχθροί:Ο Χρόνος και το Χρήμα.

Μόνο που ο Χρόνος είναι απροσδιόριστος και λιγότερο εχθρικός (ως προς το ευ ζην).

Το Χρήμα όμως είναι...χειροπιαστό.

Και το χειρότερο...παίζει με την ευαισθησία και τις αδυναμίες μας.

Και μάλιστα παίζει φανερά.

Όμως εκείνο που σε τελική ανάλυση με προβληματίζει είναι η διαχείριση του Γνώσης.

Η Γνώση είναι πέρα απο το Χρήμα και τον Χρόνο.

Είναι η τροφή της Ψυχής μας, το δυναμικό μας και το μαγικό ραβδάκι για να νικήσουμε και τα προηγούμενα δύο εμπόδια.

Η ερώτηση είναι απλή:Ποιό το όφελος να αποκτάς γνώση που δεν μπορείς να την διαθέσεις ή να της προσφέρεις σε άλλους ανθρώπους;

ΚΑΘΑΡΣΗ μου είπε μια σοφή φίλη.

ΚΑΘΑΡΣΗ μέσα μας εδώ και χρόνια είναι η πορεία μου.

Τελικά δεν χρειαζόμαστε μόνο Γνώση.

Χρειαζόμαστε και ανθρώπους να μας στηρίζουν.

Η ενδυνάμωση για να προχωράμε μόνοι μας (!)

 

Να επιστρέψω όμως και στον τίτλο αυτού του κειμένου...

Μιλώντας για τον Χρόνο μια ερώτηση τριγυρίζει στο μυαλό μου συνέχεια σαν μια μέλισσα που ψάχνει λουλούδι για να το γονιμοποιήσει.

Που ήμουν τόσα χρόνια;

Που πήγαινα; 

Μερικές φορές είμαι έτοιμη να βάλω τα κλάμματα.

Να κλάψω για τα χαμένα χρόνια.

Μια φωνή μου λέει:"Δεν υπάρχουν χαμένα χρόνια".

Ο Χρόνος προσμετράται διαφορετικά για τον καθένα μας.

Όλα είναι εμπειρίες.

Ίσως να νιώθουμε οτι υπάρχει πάλη με τον Χρόνο γιατί χάσαμε την σύνδεση με το Θείο.

Ψάχνουμε μέσα μας να βρούμε διαύλους.

Η χαμένη σύνδεση με το Θείο ή τα Ανώτερα όντα μας κάνει να νιώθουμε αδύναμοι και υποταγμένοι στον Χρόνο.

Η Πίστη σε κάτι ανώτερο μας κάνει λιγότερο αδύναμους και δοτικούς σε ένα απροσδιόριστο Θεό (Χρόνος), και σε ένα ακόμη μέσον ελέγχου του, το Χρήμα.

 

Όταν ο Χρόνος έρχεται σαν πνιγηρός Ηγέτης, τότε δώστε του Ποιότητα!

Δίνοντας ποιότητα στην Ζωή μας δίνουμε πίστωση Χρόνου στην ίδια την Ζωή.

Ο Χρόνος αλλοιώνεται, και χάνει την Δύναμη του.

Μαζί του ο πανίσχυρος κλειδοκράτορας, ο κραταιός εχθρός της ευημερίας μας, το Χρήμα, μοιάζει σαν ένας θολωμένος λύκος που δεν τολμάει να αρπάξει το Είναι μας.

Η Ποιότητα διώχνει τους Φόβους μας που τρέφουν αυτήν την σαρκοβόρα αλυσίδα των πανίσχυρων και αδυσώπητων εχθρών  μας.

Ο Χρόνος γίνεται φίλος, όταν απο την Ζωή μας εξαφανίζονται οι Φόβοι.

Το Χρήμα παύει να αποτελεί προτεραιότητα μας.

Και εμείς οι ίδιοι παύουμε να ασχολούμαστε μαζί του παιδεύοντας το μυαλό μας με φοβίες.

Γιατί αυτό που μας φοβίζει περισσότερο είναι να μην χάσουμε την μαγεία των πραγμάτων.

Να γνωρίσουμε κάτι ωραίο και μετά η μαγεία να χαθεί για πάντα...Πουφ και εξαφανίστηκε.

 Πάντα πηγαίνω εκεί όπου με οδηγεί η Ψυχή μου.

Αυτός είναι ο φωτεινότερος δρόμος και ο πιο ασφαλής για την ίδια την Ψυχή.

 Τα μαγικά ραβδάκια υπάρχουν μέσα μας και πουθενά εκεί έξω.

Ψάξτε λίγο μέσα σας και θα τα ανακαλύψετε! 

© Κατερίνα Κωστάκη 

Ενορατική συγγραφέας-Ποιήτρια-Θεραπεύτρια 

http://katerinakostaki.wixsite.com/academyofinnerlight 

* Όλα τα βιβλία της Κατερίνας Κωστάκης βρίσκονται στον παρακάτω σύνδεσμο:https://www.amazon.com/Katerina-Kostaki/e/B005VBDUI2