Φόβος και Υπέρβαση

Προέλευση εικόνας


Τον τελευταίο καιρό έχω προβληματιστεί αρκετά με ένα ζήτημα,το οποίο εχω ήδη μελετήσει, αναλύσει και καταγράψει σε αναρίθμητα κείμενα μου,και ιδιαίτερα στο κείμενο μου "Συνειδησιακό Άλμα και Φόβος".

Αυτή την συγκεκριμένη στιγμή, η παρόρμηση να το ξαναφέρω στην επιφάνεια και να το επεξεργαστώ ακόμη περισσότερο έγινε ακόμη μεγαλύτερη,αλλά ακόμη μεγαλύτερη είναι η διάθεση μου να καυτηριάσω ένα μεγάλο γεγονός :

Οσα κείμενα και να γράψω για τον Φόβο, εκείνο που θα εκμηδενίσει αυτόν τον φόβο είναι ο ίδιος ο ανθρώπινος παράγοντας.

Τι σημασία έχει να μιλάω για υπερβάσεις, άλματα συνειδητά και υπερβατικά,νοητικά και πνευματικά ,για εξέλιξη και πρόοδο, για την ίδια την ελευθερία,όταν οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν επιθυμούν να αλλάξουν, και κατά συνέπεια να εξελιγχθούν;

Όπως ακριβώς έχω αναφερθεί σε αναρίθμητες συζητήσεις με ανθρώπους με τους οποίους συνδιαλλέγομαι καθημερινά, η αλλαγή έρχεται όταν ο ίδιος συνειδητά κάνεις αλλαγές στον εαυτό σου.

Με λίγα λόγια , εαν επιθυμείς να αλλάξεις την ζωή σου, τότε πρέπει να αλλάξεις πράγματα στην ζωή σου ,όπως αναφέρει και ο Κέβιν Τρυντώ (Kevin Trudeau) στο "Your wish is your command (Η ευχή σου είναι η προσταγή σου)".(1)

Αναρίθμητα χρόνια μελετώ την ανθρώπινη συμπεριφορά και τις αντιδράσεις,γιατί μόνο μέσα απο την μελέτη και την εμπειρία μαθαίνω και εγω,ωσάν μαθήτρια η ίδια προσωπικά, και μετά λύπης μου διαπιστώνω οτι η έννοιες Φόβος, οργή, αντίδραση,άρνηση προυπήρχαν προτού ακόμη βρεθούμε στην δίνη της κρίσης,της πολύπλευρης κρίσης.

Ο Φόβος λοιπόν για τον οποίο μιλάω υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει,γιατί γαλουχείται χρόνια μέσα στις ψυχές των ανθρώπων, και κανένας ποτέ δεν προσπάθησε να συλλάβει το μέγεθος της δύναμης του στην ανθρώπινη ύπαρξη.

Αυτός ο ίδιος φόβος κάνει τους ανθρώπους,να μάχονται ο ένας τον άλλον, να ελέγχουν, να καταστρέφουν, να αδρανούν,να μένουν αμέτοχοι και αδιάφοροι,να ζηλεύουν, και εν τέλει να μην δημιουργούν.

Ο Φόβος είναι εκείνος που μας κάνει να μην συν-πορευόμαστε και συν-δημιουργούμε, να μην αποδεχόμαστε το Καλό ή τους Καλύτερους, γιατί μέσα μας ενδόμυχα φοβόμαστε οτι δίνοντας, προσφέροντας,δημιουργώντας και συν-δημιουργώντας θα χάσουμε μέσα απο μια διαφανή- κατά τα άλλα - σύγκριση με κάποιον άλλον, ο οποίος έχοντας ίσως το θάρρος να προχωρήσει μπροστά είναι ικανότερος απο εμάς, που δεν είμαστε.

Ίσως γι αυτό οι Έλληνες ζούν μέσα σε ένα αδιάκοπο Φόβο, ο οποίος τους τυφλώνει και δεν τους επιτρέπει να δούν το Φως που υπάρχει γύρω τους και μέσα τους.

Κλεισμένοι μέσα στην Σπηλιά του Πλάτωνα βλέπουν μόνο τις σκιές που κινούνται απο τα χέρια κάποιων γνωστών - αγνώστων, και στο τέλος ακόμη και αν τους σπάσεις τις χειροπέδες θα προτιμήσουν να καθήσουν απέναντι απο την μεγάλη ψεύτικη οθόνη τους, παρά να βγούν εξω στο Φως.

Τελικά, ο ίδιος ο Φόβος γίνεται εχθρός ή φίλος, παραπλανητής ή σύμβουλος, αλλά μόνο οταν βουτήξει κάποιος στα σκοτεινά νερά της Στυγός γίνεται αθάνατος.

Ανώδυνα δεν διαβαίνει κανείς τον Ρουβίκωνα, ούτε ανεβαίνει τον Ιερό Όλυμπο για τα Ηλύσια Πεδία.

Το σίγουρο είναι πως όταν γνέφεις σε κάποιους να ακολουθήσουν δεν σημαίνει πως στο σύνολο τους είναι έτοιμοι να υπερβούν τους εμφυτευμένους φόβους ή ανασφάλειες τους,γιατί οι περισσότεροι βρίσκονται στο στάδιο του "Να μην γνωρίζουν οτι δεν γνωρίζουν". 

Η Ψυχή τους είναι ναρκωμένη.

Εάν φοβάσαι να κάνεις την υπέρβαση, τότε μην περιμένεις να έλθει η αλλαγή στην ζωή σου.

Γιατί αυτή την συγκεκριμένη εποχή,δεν είναι μόνο τα λόγια που μετράνε, αλλά περισσότερο τα έργα.

Copyright Κατερίνα Κωστάκη

(1)