Blue Bird -Fantasy Movie 1940 (Μπλε Πουλί-Ταινία Φαντασίας του 1940)

The Blue Bird is a 1940 B&W and Technicolor American fantasy film directed by Walter Lang. The screenplay by Walter Bullock was adapted from the 1908 play of the same name by Maurice Maeterlinck. Intended as 20th Century Fox's answer to MGM's The Wizard of Oz, which had been released the previous year, it was filmed in Technicolor and tells the story of a disagreeable little girl (played by Shirley Temple) and her search for happiness.

Το Μπλε Πουλί είναι μια Αμερικάνικη ταινία φαντασίας Technicolor σκηνοθετημένη από τον Γουόλτερ Λάγκ. Το σενάριο του Γουόλτερ Μπούλλοκ προσαρμόστηκε από το έργο του 1908 με το ίδιο όνομα από τον Μορις Μέτερλικ. Προεκτειμένη σαν απάντηση της 20th Century Fox στην MGM και στον Μάγο του Οζ, που  είχε παρουσιαστεί τον προηγούμενο χρόνο, γυρίστηκε σε technicolor  και αναφέρεται στην ιστορία ενός κοριτσιού που δυσκολευόταν να συμφωνήσει (ο ρόλος παίζεται από την Σίρλευ Τέμπλ), και την αναζήτηση της ευτυχίας της.

Set in Germany sometime in the late 18th century where Mytyl (Shirley Temple), the bratty daughter of a woodcutter (Russell Hicks), finds a unique bird in the Royal Forest and selfishly refuses to give it to her sick friend. Mother and Father are mortified at Mytyl's behavior. That evening, Father is called on to report for duty the next morning in an unspecified war.

Καθορισμένη στην Γερμανία αργά τον 18ο αιώνα όπου η Μίτιλ (Σίρλει Τεμπλ), η κόρη ενός ξυλοκόπου (Ράσελ Χικς), βρίσκει ένα μοναδικό πουλί στο Βασιλικό Δάσος και εγωιστικά αρνείται να το δώσει στον άρρωστο φίλο της. Η Μητέρα και ο Πατέρας της Μίτιλ πικραίνονται από την συμπεριφορά της Μίτιλ. Το βράδυ ο Πατέρας καλείται σε αναφορά για καθήκον το επόμενο πρωί σε έναν απροσδιόριστο πόλεμο.

 That same night, Mytyl is visited in a dream by a fairy named Berylune (Jessie Ralph) who sends her and her brother Tyltyl (Johnny Russell) to search for the Blue Bird of Happiness. To accompany them, the fairy magically transforms their dog Tylo (Eddie Collins), cat Tylette (Gale Sondergaard), and lantern ("Light") into human form. 

Το ίδιο βράδυ η Μίτιλ δέχεται επίσκεψη σε ένα όνειρο απο την νεράιδα επονομαζόμενη Μπεριλούν (Τζεσι Ράλφ) που στέλνει  αυτήν και τον αδελφό της  (Τζονυ Ράσελ) να αναζητήσουν το Μπλέ Πουλί της Ευτυχίας. Σε συνοδεία τους η νεράιδα μεταμορφώνει τον σκύλο τους Τάλιο (Ραντι Κόλλινς), την γάτα Ταιλετ (Γκειλ Σοντεργκάαρντ), και τον φανό ("Φως") σε ανθρώπινη μορφή.

The children have a number of adventures, visiting the past and their dead grandparents who come to life because they are being remembered, a scary adventure in the forest, the life of luxury, and the future, a land of yet-to-be born children. The dream journey makes Mytyl awake as a kinder and gentler girl who has learned to appreciate all the comforts and joys of her home and family. In the morning, the Father receives word that a truce has been called and he does not have to go to war.

Τα παιδιά έχουν ένα αριθμό περιπετειών, επισκεπτόμενοι το παρελθόν και τους νεκρούς παππούδες & γιαγιάδες που επέστρεψαν στην ζωή γιατί τους εν θυμήθηκαν, μια τρομακτική περιπέτεια στο δάσος, την ζωή της πολυτέλειας, και το μέλλον, μια χώρα όπου περιμένουν τα παιδιά για να γεννηθούν.Το ονειρικό ταξίδι κάνει την Μίτιλ ένα πιο ευγενικό και με καλούς τρόπους κορίτσι που έχει μάθει να εκτιμάει όλες τις ανέσεις και χαρές του σπιτιού και της οικογένειας της.Το πρωί, ο Πατέρας παίρνει ένα μήνυμα ότι μια εκεχειρία έχει κληθεί και δεν χρειάζεται να πάει στον πόλεμο.

The film, although following the basic plot of the stage version, highly embellishes it, and does not literally use the original dialogue. The opening black-and-white scenes and the war subplot were invented for the film. Mytyl's selfishness, the basic trait of her personality, was a plot thread specifically written into the motion picture. It is not in the original play.

Η ταινία παρότι ακολουθεί το ίδιο σενάριο της σκηνικής εκδοχής, την εξωραΐζει περισσότερο και δεν χρησιμοποιεί τον αυθεντικό διάλογο.Οι αρχικές ασπρόμαυρες σκηνές και το υπο-σενάριο του πολέμου εφευρέθηκαν για την ταινία. Ο εγωισμός της Μίτιλ, το βασικό πλαίσιο της προσωπικότητας, το σενάριο που ειδικά γράφτηκε μέσα στην κινηματογραφική ταινία.

The play begins with the children already asleep and the dream about to begin. There is absolutely no depiction of the family's daily life, as there is in the 1940 film.

Η ταινία ξεκινάει με τα παιδιά να κοιμούνται και το όνειρο να ξεκινάει.Δεν υπάρχει απόλυτη ένδειξη της καθημερινής ζωής της οικογένειας, όπως υπάρχει στην ταινία του 1940.

Source of the english post 

Πηγή της αγγλικής ανάρτησης

Translation into Greek language by Katerina Kostaki

Μετάφραση στην Ελληνική γλώσσα από την Κατερίνα Κωστάκη