ΤΙ ΣΧΕΣΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΤΑΞΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ-OSHO

 

Η εξωτερική ομορφιά προέρχεται από διαφορετική πηγή από την εσωτερική. Η εξωτερική ομορφιά προέρχεται από τον πατέρα και την μητέρα σου: το σώμα τους δημιουργεί το δικό σου σώμα. Αλλά η εσωτερική ομορφιά προέρχεται από τη δική σου ανάπτυξη τής συνειδητότητας που μεταφέρεις μαζί σου από πολλές ζωές.
Συνδέονται και τα δυο μέσα στην ατομικότητά σου, η βιολογική κληρονομιά από τον πατέρα και τη μητέρα σου και η πνευματική κληρονομιά από τις δικές σου προηγούμενες ζωές, η συνειδητότητά της, η μακαριότητά της, η χαρά της.
Δεν είναι λοιπόν τελείως αναγκαίο να είναι η εξωτερική ομορφιά αντανάκλαση τής εσωτερικής, ούτε και το αντίστροφο θα είναι η αλήθεια, ότι το εσωτερικό θα αντιστοιχεί με το εξωτερικό.

Συμβαίνει όμως καμιά φορά να είναι τόσο μεγάλη η εσωτερική σου ομορφιά, το εσωτερικό σου φως να είναι τόσο πολύ, που αρχίζει να ακτινοβολεί από το εξωτερικό σου σώμα. Το εξωτερικό σου σώμα μπορεί να μην είναι όμορφο, αλλά το φως που προέρχεται από τις πηγές σου, τις εσώτατες πηγές σου της αιώνιας ζωής, θα κάνει ακόμη κι ένα σώμα που δεν είναι όμορφο με τη συνηθισμένη έννοια να φαίνεται όμορφο, ακτινοβόλο.Το αντίστροφο όμως δεν είναι ποτέ αλήθεια. Η εξωτερική σου ομορφιά είναι απλώς επιδερμική. Δεν μπορεί να επηρεάσει τη εσωτερική σου ομορφιά. Αντίθετα, η εξωτερική ομορφιά γίνεται εμπόδιο στην αναζήτηση τής εσωτερικής: ταυτίζεσαι υπερβολικά με την εξωτερική. Ποιος θα γυρέψει τις εσωτερικές πηγές; Πολύ συχνά συμβαίνει οι άνθρωποι που είναι πολύ όμορφοι εξωτερικά, να είναι πολύ άσχημοι εσωτερικά. Η εξωτερική τους ομορφιά γίνεται προκάλυμμα πίσω από το οποίο κρύβονται, και αυτό το ζουν εκατομμύρια άνθρωποι κάθε μέρα. Ερωτεύεσαι μια γυναίκα ή έναν άντρα, γιατί βλέπεις μόνο το εξωτερικό τους. Και μέσα σε λίγες μόνο μέρες, αρχίζεις να ανακαλύπτεις την εσωτερική τους κατάσταση΄ δεν αντιστοιχεί στην εξωτερική τους ομορφιά. Αντίθετα, είναι πολύ άσχημη.

Για παράδειγμα, ο Μέγας Αλέξανδρος είχε πολύ όμορφο σώμα, σκότωσε όμως εκατομμύρια ανθρώπους, απλώς και μόνο για να ικανοποιήσει το εγώ του ότι είναι κατακτητής όλου του κόσμου. Συνάντησε έναν άνθρωπο καθώς πήγαινε προς την Ινδία, τον Διογένη, που ζούσε γυμνός, τον μόνο άνθρωπο στην Ελλάδα που ζούσε έτσι, μοναδικό κατά κάποιο τρόπο. Η ομορφιά του ήταν τρομερή, όχι μόνο η εξωτερική, αλλά και η εσωτερική ακτινοβολία ήταν τόσο μεγάλη, σε θάμπωνε τόσο, που ακόμη κι ο Αλέξανδρος αναγκάστηκε να σταματήσει τα στρατεύματά του, όταν βρέθηκε κοντά του σε ένα δάσος δίπλα σε ένα ποτάμι. Σταμάτησε τα στρατεύματα και πήγε μόνος του να δει τον Διογένη. Μόνος του, γιατί δεν ήθελε να ξέρει κανείς ότι υπάρχει ένας άνθρωπος που είναι πολύ πιο όμορφος από τον ίδιο τον Αλέξανδρο.

Ήταν νωρίς το πρωί και ο Διογένης έκανε ηλιοθεραπεία, γυμνός δίπλα στην όχθη του ποταμού. Ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να το πιστέψει ότι ένας ζητιάνος .... Δεν είχε τίποτα, καμιά ιδιοκτησία, ακόμη κι ο Βούδας είχε ένα δίσκο επαιτείας, αλλά ο Διογένης τον είχε πετάξει κι αυτόν. Ήταν χωρίς καμιά απολύτως ιδιοκτησία, ακριβώς έτσι όπως γεννήθηκε, γυμνός.

Ο Αλέξανδρος δεν μπορούσε να πιστέψει στα μάτια του. Δεν είχε ξαναδεί ποτέ μια τόσο όμορφη προσωπικότητα κι έβλεπε ότι η ομορφιά αυτή δεν βρισκόταν μόνο στην εξωτερική πλευρά. Κάτι την διαπερνούσε από το εσωτερικό΄ μια λεπτή ακτινοβολία, μια λεπτή αύρα τον περιέβαλε. Υπήρχε παντού τριγύρω του ένα άρωμα, μια σιωπή.

Αν γίνει όμορφο το εσωτερικό, πράγμα που εξαρτάται από σένα, το εξωτερικό θα διαμορφωθεί ανάλογα με το εσωτερικό. Το εξωτερικό δεν είναι ουσιώδες, θα αντικατοπτρίζει κατ΄ανάγκη με κάποιο τρόπο το εσωτερικό.

Αλλά δεν ισχύει καθόλου το αντίστροφο. Μπορείς να κάνεις πλαστική επέμβαση, μπορείς να αποκτήσεις όμορφο πρόσωπο, όμορφα μάτια, όμορφη μύτη΄ μπορείς να αλλάξεις το δέρμα σου΄ μπορείς να αλλάξεις το σχήμα σου. Δεν πρόκειται να αλλάξεις έτσι το είναι σου. Μέσα σου θα παραμείνεις άπληστος, γεμάτος πόθους, βία, θυμό, οργή, ζήλεια, με μια τρομερή θέληση για εξουσία. Για όλα αυτά τα πράγματα δεν μπορεί να κάνει τίποτα ο αισθητικός χειρούργος.

Θα χρειαστείς άλλου είδους χειρουργική γι΄αυτά. Συμβαίνει εδώ: βρίσκεσαι πάνω στο χειρουργικό τραπέζι. Καθώς γίνεσαι όλο και πιο πολύ διαλογιστικός, ειρηνικός, συμβαίνει μια βαθειά ενότητα με την ύπαρξη. Συντονίζεσαι με τον ρυθμό τού σύμπαντος. Έχει και το σύμπαν τον δικό του χτύπο της καρδιάς. Ο χτύπος της δικής σου καρδιάς, μόλις συντονιστεί με αυτόν του σύμπαντος, θα έχει μεταμορφώσει το είναι σου από το άσχημο εκείνο στάδιο του ζώου στην αυθεντική ανθρώπινη κατάσταση.

Κι ακόμη κι η ανθρώπινη κατάσταση δεν είναι το τέλος. Μπορείς να συνεχίσεις να ψάχνεις βαθύτερα και υπάρχει ένα σημείο όπου υπερβαίνεις την ανθρώπινη κατάσταση και εισέρχεται σε σένα κάτι από το θείο στοιχείο. Μόλις έρθει το θείο στοιχείο, είναι σχεδόν όπως το φως μέσα σε ένα σκοτεινό σπίτι. Τα παράθυρα θα αρχίσουν να δείχνουν το φως΄ ακόμη κι οι ρωγμές του τοίχου ή της στέγης ή της πόρτας θα αρχίσουν να δείχνουν το εσωτερικό φως.

Το εσωτερικό είναι τρομερά ισχυρό, το εξωτερικό είναι πολύ αδύναμο. Το εσωτερικό είναι αιώνιο, το εξωτερικό είναι πολύ προσωρινό. Πόσα χρόνια παραμένεις νέος; Και καθώς φθίνει και απομακρύνεται η νεότητά σου, αρχίζεις να νιώθεις ότι ασχημαίνεις, εκτός κι αν μαζί με την ηλικία σου μεγαλώνει και το εσωτερικό σου είναι. Τότε ακόμη και στα γηρατειά σου θα έχεις μια ομορφιά που ίσως να τη ζηλεύει η νεότητα.

Να θυμάσαι, από το εσωτερικό συμβαίνει η αλλαγή στο εξωτερικό, αλλά δεν λέω ότι είναι αναπόφευκτο. Συμβαίνει πολύ συχνά, αλλά καμιά φορά το εξωτερικό είναι σε τέτοια σάπια κατάσταση που ακόμη κι η εσωτερική ακτινοβολία δεν μπορεί να το αλλάξει.

Έχουν καταγραφεί περιπτώσεις: ένας πολύ μεγάλος μύστης τής Ινδίας΄ μίλησα γι΄αυτόν επί ένα σχεδόν χρόνο συνεχώς. Το όνομα του ήταν Ασταβάκρα. Και ό,τι έγραψε είναι τρομερά σπουδαίο. Κάθε πρόταση έχει πάρα πολλές διαστάσεις να εξερευνήσεις, αλλά ο ίδιος ο άνθρωπος ήταν σε πολύ δύσκολη κατάσταση.

Ο Ασταβάκρα΄ του δόθηκε αυτό το όνομα γιατί έμοιαζε σχεδόν με καμήλα. Σε οκτώ σημεία ήταν παραμορφωμένος στο σώμα΄ το ένα πόδι ήταν μακρύτερο, το ένα χέρι ήταν κοντύτερο, η πλάτη του ήταν γυρτή. Σε οκτώ σημεία ήταν παραμορφωμένος. Έτσι είχε γεννηθεί, με ανάπηρο, παραμορφωμένο σώμα. Αλλά ακόμη και μέσα σε ένα ανάπηρο, παραμορφωμένο σώμα η ψυχή είναι το ίδιο όμορφη όσο και μέσα στο ωραιότερο σώμα.

Φωτίστηκε, αλλά το σώμα του ήταν πολύ άκαμπτο και δεν μπορούσε να αλλάξει μαζί με την εσωτερική του αλλαγή. Τα μάτια του άρχισαν να δείχνουν κάτι από την ομορφιά αλλά το σώμα όλο ήταν πολύ χάλια.
Η ιστορία λέει ότι αυτοκράτορας της Ινδίας εκείνα τα χρόνια ήταν ο Τζανάκ και τον ενδιέφεραν πολύ οι φιλοσοφικές συζητήσεις. Κάθε χρόνο καλούσε μεγάλη συνέλευση όλων των λογίων, των φιλοσόφων, των θεολόγων ή όλων όσων ήθελαν να λάβουν μέρος. Ήταν διαγωνισμός πρωταθλητών.

Ένας πολύ γνωστός φιλόσοφος, ο Γιαγκναβάλκυα, ήρθε κάπως αργά. Η συνέλευση είχε αρχίσει και είδε ότι στέκονταν απέξω χίλιες όμορφες αγελάδες. Τα κέρατα τους ήταν καλυμμένα με χρυσάφι και διαμάντια. Αυτό επρόκειτο να είναι το βραβείο για τον πρώτο νικητή. Η ημέρα ήταν πολύ ζεστή και οι αγελάδες ήταν ιδρωμένες.

Είπε στους μαθητές του, ΄΄Πάρτε τις αγελάδες. Σε ό,τι αφορά τη νίκη στον διαγωνισμό, είμαι βέβαιος. Γιατί να υποφέρουν εδώ οι αγελάδες; Πηγαίνετέ τες στον τόπο μας΄΄ Είχαν ένα δικό τους χώρο μέσα στο δάσος.

Ακόμη κι ο Τζανάκ δε μπορούσε να τον σταματήσει, γιατί ήξερε ότι ήταν συνεχώς ο νικητής επί πέντε χρόνια, και θα ήταν κι αυτή τη φορά πρωταθλητής, γιατί δεν υπήρχε κανείς άλλος που να μπορεί να τον νικήσει. Δεν είναι σωστό να παίρνεις το βραβείο πριν να νικήσεις, αλλά ήταν τόσο βέβαιοι όλοι για τη νίκη του, ώστε δεν έφερε αντίρρηση κανείς. Και οι μαθητές του απομάκρυναν όλες τις αγελάδες.

Ενώ συζητούσε ο Γιαγκναβάλκυα, ένας τελείως άγνωστος λόγιος ήταν επίσης παρών στη συνέλευση. Ο Ασταβάκρα ήταν γιος αυτού του άγνωστου φιλοσόφου. Η μητέρα του περίμενε να γυρίσει ο άντρας της στο σπίτι. Περνούσε η ώρα και κρύωνε το φαγητό. Έστειλε λοιπόν τον Ασταβάκρα να φέρει τον πατέρα του στο σπίτι, γιατί δεν μπορεί να νικούσε στον διαγωνισμό. Γιατί να χάνει την ώρα του χωρίς λόγο; Ήταν ένας φτωχός λόγιος κι εκεί υπήρχαν λόγιοι μεγάλοι. Πήγε ο Ασταβάκρα. Υπήρχαν τουλάχιστον χίλιοι άνθρωποι στη συγκέντρωση, οι πολύ καλλιεργημένοι και επιτηδευμένοι λόγιοι τής χώρας.

Μόλις μπήκε ο Ασταβάκρα, κοιτάζοντας το παραμορφωμένο του σώμα, άρχισαν όλοι να γελάνε. Αλλά ο Ασταβάκρα ήταν άνθρωπος με τρομακτική ακεραιότητα. Καθώς άρχισαν να γελούν, γέλασε εκείνος ακόμη πιο δυνατά. Λόγω του δυνατού του γέλιου, σταμάτησαν όλοι. Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν ότι γελούσε.

Ο Τζανάκ τον ρώτησε, ΄΄Καταλαβαίνω γιατί γελάνε΄ εξαιτίας του σώματός σου. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί γελάς εσύ. Και με το γέλιο σου σταμάτησες όλα τα δικά τους γέλια.΄΄ Ένας μόνο άνθρωπος σταμάτησε τα γέλια χίλιων ανθρώπων.

Ο Ασταβάκρα είπε στον Τζανάκ, ΄΄Νόμιζα ότι η συνέλευση αυτή ήταν για λογίους και για φιλοσόφους, αλλά όλοι αυτοί είνα παπουτσήδες. Καταλαβαίνουν μόνο το δέρμα. Δεν μπορούν να δουν το εσωτερικό, μπορούν να δουν μόνο το εξωτερικό.΄΄

Έγινε μεγάλη σιωπή. Αυτό που έλεγε ήταν πολύ αληθινό. Ο Τζανάκ διέλυσε τη συνέλευση και είπε, ΄΄Τώρα θέλω να ρωτήσω μόνο τον Ασταβάκρα. Σας νίκησε όλους μόνο με το γέλιο του και τη δήλωσή του ότι, ΄Δεν βλέπετε το εσωτερικό, βλέπετε μόνο το εξωτερικό, είσαστε όλοι παπουτσήδες΄. Οι παπουτσήδες δουλεύουν μόνο με το δέρμα διάφορων ζώων. Διαλύω τη συνέλευση και, Γιαγκναβάλκυα, φέρε πίσω τις χίλιες αγελάδες, γιατί γέλασες κι εσύ. Κι όταν γέλασε ο Ασταβάκρα, σταμάτησες κι εσύ!΄΄

Ήταν πολύ παράξενη η κατάσταση, δεν είχε συμβεί ποτέ πρωτύτερα. Και τότε ξεκίνησε η μακρά αναζήτηση τού Τζανάκ, του αυτοκράτορα. Έκανε ερωτήσεις και ο Ασταβάκρα του απαντούσε. Κάθε απάντηση περιείχε από μόνη της μεγάλο νόημα και σημασία.

Επειδή το σώμα του ήταν σε τόσο κακή κατάσταση, δεν μπορούσε να ταυτιστεί μαζί του. Μερικές φορές η ευλογία έρχεται μεταμφιεσμένη έτσι. Δεν μπορούσε να βγει έξω, γιατί όπου πήγαινε ο κόσμος γελούσε, ΄΄Κοιτάξτε αυτό τον άνθρωπο! Έχετε ξαναδεί τίποτα πιο άσχημο;΄΄

Έτσι τον περισσότερο καιρό βρισκόταν μέσα στο σπίτι, διαλογιζόμενος, προσπαθώντας να καταλάβει, ΄΄Ποιος είμαι; Σίγουρα δεν είμαι αυτό το σώμα, γιατί μπορώ και έχω επίγνωση αυτού του σώματος, μπορώ να το παρατηρώ από τα μέσα. Ασφαλώς αυτή η επίγνωση πρέπει να είναι κάτι άλλο από το σώμα.΄΄

Λόγω του ανάπηρου σώματός του βίωσε τη φώτιση. Το μόνο εμπόδιο είναι η ταύτιση με το σώμα. Δεν μπορούσε όμως να ταυτιστεί, το σώμα ήταν πάρα πολύ άσχημο. Δεν κοίταζε ποτέ στον καθρέφτη, θα ήταν μεγάλο το σοκ.

Αλλά ο Γιαγκναβάλκυα αναγκάστηκε να επιστρέψει τις χίλιες αγελάδες στο σπίτι του Ασταβάκρα. Ήταν νέος, και νίκησε χίλιους γέρους φιλόσοφους γνώστες των αρχαίων γραφών.

Είναι ένα από τα πιο παράξενα πράγματα σε αυτή τη χώρα ότι για κάθε βιβλίο που γράφτηκε από κάποιον εξέχοντα μύστη υπήρξαν μετά εκατοντάδες σχολιασμοί, κανείς όμως δεν σχολίασε πριν από εμένα τον Ασταβάκρα. Και πρέπει να υπήρξε πριν τουλάχιστον πέντε χιλιάδες χρόνια. Επί πέντε χιλιάδες χρόνια, κανείς δεν μπήκε στον κόπο να εξετάσει τα λόγια του, που έχουν μεγάλη σημασία.

Αλλά η εσωτερική του φώτιση, η εσωτερική του κατανόηση, δεν μπόρεσε να αλλάξει την εξωτερική του εμφάνιση. Όμως για εκείνους που προχωρούν βαθύτερα μέσα στον εαυτό τους δεν έχει σημασία το εξωτερικό. Θα είχαν δει ακόμη και στον Ασταβάκρα τρομερή ομορφιά, δεν θα ήταν όμως της εξωτερικής περιφέρειας η ομορφιά, αλλά του κέντρου.

Συνήθως η εσωτερική αλλαγή αλλάζει το εξωτερικό, αν το εξωτερικό δεν είναι υπερβολικά άκαμπτο. Αλλά το εξωτερικό δεν αλλάζει ποτέ το εσωτερικό.

Χρειάζεται να έχεις μάτια, που να μπαίνουν βαθειά μέσα στο είναι των ανθρώπων, πράγμα που είναι δυνατό μόνο αν προχωρείς προς τα μέσα ο ίδιος. Όσο βαθύτερα μπαίνεις στον εαυτό σου τόσο βαθύτερα μπορείς να κοιτάξεις το είναι των άλλων ανθρώπων. Και τότε ανοίγει τις πόρτες του ένας τελείως καινούργιος κόσμος.

Ο Φλάναγκαν είναι στo κρεβάτι ετοιμοθάνατος και ο πατήρ Μέρφυ ήρθε για τις τελευταίες προσευχές. ΄΄Άνοιξε τα μάτια σου,΄΄ λέει ο ιερέας. ΄΄Πρέπει να σώσουμε την αθάνατη ψυχή σου.΄΄ Ο Φλάναγκαν ανοίγει το ένα μάτι, το κλείνει και προσπαθεί να κοιμηθεί. Έκανε ένα τόσο ωραίο υπνάκο.
΄΄Έλα λοιπόν!΄΄, λέει ο πατήρ Μέρφυ. ΄΄Αν δεν θέλεις να εξομολογηθείς, τουλάχιστον απάντησέ μου στο εξής: απαρνείσαι το διάβολο και όλα του τα έργα;΄΄
΄΄Tι να πω, δεν ξέρω,΄΄ λέει ο Φλάναγκαν, ξανανοίγοντας το ένα μάτι. ΄΄Ώρες που είναι, δεν μου φαίνεται έξυπνο να μαλώσω με κανέναν.΄΄

Το εσωτερικό βγαίνει προς τα έξω, δεν μπορείς να το κρύψεις πολύ. Κάνει ο άνθρωπος τους υπολογισμούς του. Την ώρα του θανάτου, να ενοχλήσει κάποιον χωρίς λόγο... και ποιος ξέρει πού θα πας; Καλύτερα να μην πεις κουβέντα.

Ένας πλούσιος χήρος και η όμορφη κόρη του κάνουν κρουαζιέρα. Κατά τύχη, το κορίτσι πέφτει στη θάλασσα και ο Ρούμπιν Φίνγκελμπάουμ, ετών εβδομήντα, βουτάει αμέσως και τη σώζει. Αφού τους ανεβάζουν και τους δυο στο πλοίο, ο χήρος αγκαλιάζει τον Ρούμπιν.
΄΄Έσωσες τη ζωή της κόρης μου,΄΄ φωνάζει. ΄΄Είμαι πλούσιος, θα σου δώσω ό,τι θέλεις! Ζήτα μου!΄΄
΄΄Μόνο μια ερώτηση έχω,΄΄ απαντάει ο Ρούμπιν. ΄΄Ποιος με έσπρωξε;΄΄

Αυτό που είναι μέσα σου είναι επόμενο να βγει προς τα έξω. Πώς να το κρύψεις;

Ένας ηλικιωμένος μαύρος ιεροκήρυκας χρησιμοποιούσε τα γράμματα B.S., M.S. και Ph.D. μετά από το όνομά του επί πολλά χρόνια, χωρίς να τον ρωτήσει ποτέ κανείς από το εκκλησίασμα τι σημαίνουν. Τελικά μια περίεργη ηλικιωμένη γυναίκα τον ρωτάει σχετικά.
΄΄Λοιπόν, αδελφή μου,΄΄ απαντάει. ΄΄Ξέρεις τι σημαίνει το B.S., έτσι δεν είναι;΄΄
΄΄Και βέβαια,΄΄ λέει με αγανάκτηση η γυναίκα. ΄΄Σημαίνει Μπούρδες!΄΄
΄΄Ακριβώς,΄΄ λέει ο ιεροκήρυκας. ΄΄Και M.S. σημαίνει Μεγάλες Μπούρδες, και Ph.D., σημαίνει Περισσότερες ακόμα.΄΄

Αυτή είναι η εσωτερική πλευρά των περισσότερων ανθρώπων: μπούρδες, B.S., μεγάλες μπούρδες, Μ.S., και περισσότερες ακόμα, Ph.D.

Κανείς αισθητικός χειρούργος δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό. Μπορείς όμως εσύ να αλλάξεις τον εαυτό σου. Είναι στο χέρι σου. Κανείς δεν μπορεί να κάνει τίποτα για την εσωτερική σου ύπαρξη εκτός από εσένα. Είσαι ο κύριος του εσωτερικού σου κόσμου. Και καθώς γίνεται σιωπηλός ο εσωτερικός κόσμος, είναι φυσικό να γίνουν βαθύτερα τα μάτια σου, με βάθος ωκεανικό. Καθώς το εσωτερικό σου είναι γίνεται ασυννέφιαστο, γίνεται και το πρόσωπό σου ασυννέφιαστο, ανοικτός ουρανός. Καθώς έρχεται το εσωτερικό σου είναι κι ανακαλύπτει την πηγή τής ζωής σου, τη φλόγα τής ζωής σου, κάτι από την φλόγα αυτή αρχίζει να ακτινοβολεί από κάθε πόρο τού σώματός σου.

Αυτός είναι ο κανόνας. Ο Ασταβάκρα αποτελεί εξαίρεση. Οι εξαιρέσεις δεν κάνουν τον κανόνα, απλώς αποδεικνύουν τον κανόνα. Αλλά δεν συνέβη ποτέ το αντίστροφο και δεν νομίζω ότι μπορεί να συμβεί ποτέ.

Προσπαθούμε όλοι να είμαστε όμορφοι απέξω: κάθε είδους μέηκαπ, κάθε είδους πράγματα γίνονται για να κάνουν όμορφο το εξωτερικό σου.

Έχω ακούσει:
Ένας άνθρωπος έπιανε μύγες. Τελικά μετά από προσπάθεια δυο, τριών ωρών, έπιασε τέσσερεις μύγες. Είπε στη γυναίκα του, ΄΄Έπιασα τέσσερεις μύγες: οι δύο είναι αρσενικές και οι δύο θηλυκές.΄΄
Η γυναίκα είπε, ΄΄Θεέ μου, πώς κατάλαβες ποια είναι αρσενική και ποια είναι θηλυκή;΄΄
Είπε εκείνος, ΄΄Εύκολο πράγμα! Οι δυο καθόντουσαν σχεδόν δυο ώρες πάνω στον καθρέφτη και οι άλλες δυο διάβαζαν δυο ώρες την εφημερίδα!΄΄

Είμαστε τόσο πολύ ταυτισμένοι με την περιφέρεια τού είναι μας που έχουμε ξεχάσει ότι η περιφέρεια δεν υπάρχει από μόνη της. Κάποιο κέντρο πρέπει να υπάρχει μέσα. Και η αναζήτηση τού κέντρου είναι η μόνη θρησκευτική αναζήτηση΄ όχι αναζήτηση τού Θεού, τού Παράδεισου, όχι για κάποια ανταμοιβή της αρετής σου, όχι για να αποφύγεις την κόλαση και την τιμωρία.

Υπάρχει μια μόνο αυθεντική θρησκευτική αναζήτηση και αυτή είναι για να γνωρίσεις το εσώτατο είναι σου. Πρόκειται για το είναι όλου του σύμπαντος. Αν μπεις στον εσώτατο ναό σου, έχεις μπει στον πραγματικό ναό. Όλοι οι άλλοι ναοί είναι ψεύτικοι, φτιαγμένοι από τους ανθρώπους.. Όλοι οι άλλοι θεοί μέσα στους ναούς αυτούς είναι ψεύτικοι, είναι φτιαγμένοι από τους ανθρώπους.

Μόνο ένα πράγμα δεν είναι φτιαγμένο από τον άνθρωπο και αυτό είναι η εσώτατή σου αξιοπρέπεια, η εσώτατή σου χάρη. Η χάρη αυτή αρχίζει να πλημμυρίζει και το εξωτερικό σου είναι. Και η χάρη αυτή μεταμορφώνει όχι μόνο το εσωτερικό, αλλά δίνει νέα όψη και στο εξωτερικό σου είναι: ένα είδος αθωότητας, γαλήνης, βάθους, ειρήνης, αγάπης, και όλα αυτά είναι λουλούδια που ανθίζουν γύρω σου. Τότε ακόμη και η περιφέρεια σου γίνεται τόσο όμορφη, γεμάτη μουσική, ένας μεγάλος χορός χαράς. Πρέπει όμως να ξεκινήσεις από το εσωτερικό.

OSHO , Sat Chit Anand, Κεφάλαιο 27

ΠΗΓΗ