Πόσο εύκολο είναι για έναν άνθρωπο να εξετάσει όλες εκείνες τις μικρές αλήθειες που αποτελούν την στοιχειοθετημένη παρουσία του σε αυτή την πραγματικότητα ?
Είναι ένας μικρός απολογισμός πάνω σε όσα έχει ζήσει, πει ή πράξει συνειδητά ή ασυνείδητα, μια μικρή ή μεγάλη πορεία μέσα στον χρόνο σαν ένα ταξίδι πάνω σε έναν απέραντο αγεωγράφητο χώρο και σε έναν απροσδιόριστο χρόνο, σε ένα ιδεατό χωροχρόνο.
Όλα αυτά κάνοντας μια στροφή στο παρελθόν του, με αφετηρία την αρχή της ζωής του.
Φυσιολογικά το βέλος του χρόνου δεν γυρνάει πίσω, όμως η ανθρώπινη σκέψη καταφέρνει και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα !
Αυτή την σκέψη που φυλακίζουμε στο μυαλό μας και την δεσμεύουμε αντί να την αφήσουμε να ανθίσει, αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο μας, ακόμη και αν δεν το έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει αρκετά καλά.
Κάποια στιγμή όσο και να μην το επιθυμείς πραγματικά η σκέψη στρέφει το ανήσυχο βλέμμα της στο παρελθόν.
Κοιτάζει σε κάποιο σημείο - της μέχρι τώρα πορείας σου - στο πέρασμα του χρόνου, που άφησε τα σημάδια του πάνω στον βιβλίο της ζωής σου, και τότε απλά…….. αναρωτιέσαι!
Αναρωτιέσαι όχι τι έπραξες, αλλά τι δεν έπραξες! Οι επιλογές που είχες να κάνεις και δεν τις έκανες, οι ενέργειες που έπρεπε να ολοκληρώσεις και δεν το κατόρθωσες και οι πράξεις που δε έγιναν , ενώ έπρεπε να γίνουν.
Τώρα που κάθεσαι αμέριμνος στην μοναξιά της σκέψης, έχοντας σαν μόνο κριτή τον ίδιο τον εαυτό σου, δεν υπάρχει σημείο που μπορείς να κρυφτείς, να φυλαχτείς ή να παραβλέψεις.
Ίσως τότε αναλογίζεσαι ότι μεγαλύτερη σημασία έχει να κάνεις ευσυνείδητες και σοφές επιλογές, που καρπίζουν αργά –αργά και ανθοφορούν με τον καιρό ανεβάζοντας στα ύψη σε μια σταθερή λαμπροφορούσα πορεία, παρά ασυνείδητες και παράλογες, που σαν κομήτη σε ανεβάζουν και μετά σε ρίχνουν πίσω στην Γη.
Άλλωστε- όπως είπε κάποιος σοφός- ο καθένας κρίνεται όχι γιατί έπραξε κάτι σκοτεινό και σκόπιμο, αλλά γιατί ενώ είχε την ευκαιρία να πράξει το φωτεινό και ωφέλιμο, δεν το έκανε!
Οι αξίες σμιλεύονται, οι πράξεις καταγράφονται, τα έργα αναδεικνύουν.
Η πορεία μέσα στην ζωή πάντα το επιβεβαιώνει ….
Ίδωμεν!
Είναι ένας μικρός απολογισμός πάνω σε όσα έχει ζήσει, πει ή πράξει συνειδητά ή ασυνείδητα, μια μικρή ή μεγάλη πορεία μέσα στον χρόνο σαν ένα ταξίδι πάνω σε έναν απέραντο αγεωγράφητο χώρο και σε έναν απροσδιόριστο χρόνο, σε ένα ιδεατό χωροχρόνο.
Όλα αυτά κάνοντας μια στροφή στο παρελθόν του, με αφετηρία την αρχή της ζωής του.
Φυσιολογικά το βέλος του χρόνου δεν γυρνάει πίσω, όμως η ανθρώπινη σκέψη καταφέρνει και μάλιστα με μεγάλη ταχύτητα !
Αυτή την σκέψη που φυλακίζουμε στο μυαλό μας και την δεσμεύουμε αντί να την αφήσουμε να ανθίσει, αποτελεί το μεγαλύτερο όπλο μας, ακόμη και αν δεν το έχουμε ακόμη συνειδητοποιήσει αρκετά καλά.
Κάποια στιγμή όσο και να μην το επιθυμείς πραγματικά η σκέψη στρέφει το ανήσυχο βλέμμα της στο παρελθόν.
Κοιτάζει σε κάποιο σημείο - της μέχρι τώρα πορείας σου - στο πέρασμα του χρόνου, που άφησε τα σημάδια του πάνω στον βιβλίο της ζωής σου, και τότε απλά…….. αναρωτιέσαι!
Αναρωτιέσαι όχι τι έπραξες, αλλά τι δεν έπραξες! Οι επιλογές που είχες να κάνεις και δεν τις έκανες, οι ενέργειες που έπρεπε να ολοκληρώσεις και δεν το κατόρθωσες και οι πράξεις που δε έγιναν , ενώ έπρεπε να γίνουν.
Τώρα που κάθεσαι αμέριμνος στην μοναξιά της σκέψης, έχοντας σαν μόνο κριτή τον ίδιο τον εαυτό σου, δεν υπάρχει σημείο που μπορείς να κρυφτείς, να φυλαχτείς ή να παραβλέψεις.
Ίσως τότε αναλογίζεσαι ότι μεγαλύτερη σημασία έχει να κάνεις ευσυνείδητες και σοφές επιλογές, που καρπίζουν αργά –αργά και ανθοφορούν με τον καιρό ανεβάζοντας στα ύψη σε μια σταθερή λαμπροφορούσα πορεία, παρά ασυνείδητες και παράλογες, που σαν κομήτη σε ανεβάζουν και μετά σε ρίχνουν πίσω στην Γη.
Άλλωστε- όπως είπε κάποιος σοφός- ο καθένας κρίνεται όχι γιατί έπραξε κάτι σκοτεινό και σκόπιμο, αλλά γιατί ενώ είχε την ευκαιρία να πράξει το φωτεινό και ωφέλιμο, δεν το έκανε!
Οι αξίες σμιλεύονται, οι πράξεις καταγράφονται, τα έργα αναδεικνύουν.
Η πορεία μέσα στην ζωή πάντα το επιβεβαιώνει ….
Ίδωμεν!
Copyright Κατερίνα Κωστάκη
Συγγραφέας-Αρθρογράφος
Υ. Γ .Οι καλύτερες απαντήσεις σε όλα είναι σίγουρα κάπου μέσα μας .Αρκεί να κάνουμε επιτέλους εκείνο το μικρό ταξίδι, που όλο ξεκινάμε, αλλά σταματάμε. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν….
No comments:
Post a Comment