Είναι αλήθεια…ο δρόμος της αποδέσμευσης και της εξέλιξης δεν είναι ένας δρόμος γεμάτος ροδοπέταλα.
Στον δρόμο του Φωτός δεν υπάρχουν δάφνινα στεφάνια, ούτε κλάδοι ελαίας, πολύ περισσότερο ανδριάντες τιμής για όσους επέλεξαν αυτόν τον δρόμο (και όχι τον εύκολο…).
Αυτό είναι ένα γεγονός που το γνωρίζουμε μέσα από τους μύθους και θρύλους, όπως ακριβώς μας έχουν κληρονομηθεί από τους προγόνους μας.
Ο Ηρακλής διάλεξε ανάμεσα στην Αρετή και την Κακία, προτιμώντας την πρώτη, αφήνοντας στην ιστορία σαν παρακαταθήκη τους άθλους του.
Σήμερα όλοι αναφέρονται στον Έλληνα ημίθεο σαν πρότυπο, αλλά ο Ηρακλής στην εποχή του είχε να αντιμετωπίσει τις χίμαιρες, τους ανόητους και φοβιτσιάρηδες βασιλείς και το… πεπρωμένο του.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται συνέχεια, σαν τον τροχό της τύχης.
Μόνο που οι άνθρωποι κυλάνε στον τροχό χωρίς να αλλάζουν ή να μαθαίνουν εκπίπτοντας στα ίδια λάθη.
Οι περισσότεροι προτιμούν τον εύκολο δρόμο, γιουχαΐζοντας τους λιγοστούς που σαν ανόητοι επιλέγουν τον δύσκολο δρόμο.
Στην καθημερινότητα μας, ο δρόμος είναι το μέσο για να φθάσουμε στην εξέλιξη μας ~ πνευματική~ συναισθηματική ~ νοητική.
Ουσιαστικά η μάχη γίνεται εσωτερικά και εμείς σαν γνήσιοι πολεμιστές μαχόμαστε έτσι ώστε το εσωτερικό έδαφος, η εσωτερική μας γη να παραμείνει ξεκάθαρη και αγνή.
Το ξέρω, δεν είναι εύκολο…
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανόν να μην έχουν αντιληφθεί τι σημαίνουν όλες αυτές οι εκφράσεις :«αφύπνιση», « εξέλιξη », «ξεκαθάρισμα», «εσωτερική γη», "εσώτερο φως" κ.α..
Οι λόγοι είναι απλοί :
Στον δρόμο του Φωτός δεν υπάρχουν δάφνινα στεφάνια, ούτε κλάδοι ελαίας, πολύ περισσότερο ανδριάντες τιμής για όσους επέλεξαν αυτόν τον δρόμο (και όχι τον εύκολο…).
Αυτό είναι ένα γεγονός που το γνωρίζουμε μέσα από τους μύθους και θρύλους, όπως ακριβώς μας έχουν κληρονομηθεί από τους προγόνους μας.
Ο Ηρακλής διάλεξε ανάμεσα στην Αρετή και την Κακία, προτιμώντας την πρώτη, αφήνοντας στην ιστορία σαν παρακαταθήκη τους άθλους του.
Σήμερα όλοι αναφέρονται στον Έλληνα ημίθεο σαν πρότυπο, αλλά ο Ηρακλής στην εποχή του είχε να αντιμετωπίσει τις χίμαιρες, τους ανόητους και φοβιτσιάρηδες βασιλείς και το… πεπρωμένο του.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται συνέχεια, σαν τον τροχό της τύχης.
Μόνο που οι άνθρωποι κυλάνε στον τροχό χωρίς να αλλάζουν ή να μαθαίνουν εκπίπτοντας στα ίδια λάθη.
Οι περισσότεροι προτιμούν τον εύκολο δρόμο, γιουχαΐζοντας τους λιγοστούς που σαν ανόητοι επιλέγουν τον δύσκολο δρόμο.
Στην καθημερινότητα μας, ο δρόμος είναι το μέσο για να φθάσουμε στην εξέλιξη μας ~ πνευματική~ συναισθηματική ~ νοητική.
Ουσιαστικά η μάχη γίνεται εσωτερικά και εμείς σαν γνήσιοι πολεμιστές μαχόμαστε έτσι ώστε το εσωτερικό έδαφος, η εσωτερική μας γη να παραμείνει ξεκάθαρη και αγνή.
Το ξέρω, δεν είναι εύκολο…
Οι περισσότεροι άνθρωποι πιθανόν να μην έχουν αντιληφθεί τι σημαίνουν όλες αυτές οι εκφράσεις :«αφύπνιση», « εξέλιξη », «ξεκαθάρισμα», «εσωτερική γη», "εσώτερο φως" κ.α..
Οι λόγοι είναι απλοί :
1.Ζούν σε απόλυτη άγνοια ή αδιαφορία, σε μια εποχή πληροφόρησης και τεχνολογίας.
2.Οι αλλαγές τρομάζουν και οδηγούν στην φυγή.
3.Προτίμηση για επίπλαστες επιδιώξεις και μια τεχνηέντως ψεύτικη ζωή ή τρόπος ζωής (lifestyle).
4.Έλλειψη γνώσεων και ενδιαφερόντων
5.Παντελή έλλειψη συλλογικής και συμπαντικής συνείδησης .
Οι διαπιστώσεις που εχω κάνει μέσα από την συνδιαλλαγή μου με το διαδίκτυο, το οποίο από μόνο του είναι ένα απέραντο σχολείο, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι ακολουθούν τον δρόμο της άγνοιας και της αδιαφορίας συνειδητά, γιατί αυτός μέχρι σήμερα τους εξυπηρετεί ωφέλιμα στις επιδιώξεις τους .
Όταν το έδαφος είναι γόνιμο σε τέτοιους είδους αναπτύξεις και συνδιαλέξεις γιατί κάποιος να αλλάξει;
Όταν αβασάνιστα αποκτάς και ευημερείς, έστω εις βάρος του ίδιου σου του εαυτού, αλλά και του συνόλου των συνανθρώπων σου, γιατί να δείξεις ενδιαφέρον για την μάθηση;
Απλά δεν δείχνεις…
Η αλλαγή έρχεται όταν σε πιέζουν οι καταστάσεις ή βρίσκεσαι σε κρίση , και αυτό είναι μια αλήθεια.
Οι άνθρωποι ανά τους αιώνες αλλάζουν μέσα από κρίσεις.
Η μετάβαση δεν ήταν ποτέ εύκολη , γιατί μέσα στον ανθρώπινο κόσμο είναι ριζωμένη η εντροπία, που σαν δύναμη αποδυναμώνει τον άνθρωπο και τον κλειδώνει.
Και ενώ παγκόσμια συντελούνται τεράστιες αλλαγές σε ένα επίπεδο συνειδητότητας, οι άνθρωποι ζώντας στις δικές τους χρονοσφαίρες καλούνται ή πλέον σπρώχνονται να προσαρμοστούν σε κάτι πολύ πιο ανώτερο και συνάμα τραγικά άγνωστο γι αυτούς .
Αποτέλεσμα;
Το άγνωστο πάντοτε αποτελούσε τον μεγαλύτερο τρόμο των ανθρώπων.
Μπροστά στον τρόμο του αγνώστου, αρκετοί είναι εκείνοι που το βάζουν στα πόδια ή στρουθοκαμηλίζουν.
Τι συμβαίνει όμως στην Ελλάδα ;
Οι αλλαγές που συντελούνται πάνω στην Γη ήταν αναμενόμενες, αλλά λίγοι το γνωρίζουν αυτό ή το συνειδητοποιούν.
Για τους Έλληνες μοιάζουν σαν κεραυνός εν αιθρία.
Σε μια χώρα, με τέτοιο ιστορικό γίγνεσθαι, τα θεαματικότερα γεγονότα έχουν να κάνουν με διαζύγια, γαργαλιστικές σχέσεις, κουτσομπολιά, παρατράγουδα, εκχωρήσεις και παραχωρήσεις, κυκλώματα, και φυσικά άλλα φυσικά φαινόμενα…, που η τηλεόραση και τα ΜΜΕ, αναδεικνύουν ως καθρέπτης της ελληνικής κοινωνίας και πραγματικότητας.
Με λίγα λόγια ότι αγκυλώνει το μυαλό και δεν το αφήνει να εξελιχθεί.
Μήπως όμως είναι δική μας ευθύνη, γιατί εμείς ως πολίτες επιλέγουμε την ζωή που επιθυμούμε;
Όταν αυτό το δικαίωμα εκχωρείται ή παραχωρείται οικειοθελώς, τότε πως επιστρέφουμε παραπονούμενοι για τις επιλογές μας;
Αυτό ισχύει παντού, και σε κάθε σημείο της ζωής μας.
Όταν επιλέγουμε να προδώσουμε τις αξίες μας, τότε οι αξίες θα διεκδικήσουν την θέση τους στην ζωή μας και στην καρδιά μας.
Αυτό ισχύει παντού, και σε κάθε σημείο της ζωής μας.
Όταν επιλέγουμε να προδώσουμε τις αξίες μας, τότε οι αξίες θα διεκδικήσουν την θέση τους στην ζωή μας και στην καρδιά μας.
Όταν επιλέγουμε να ακολουθήσουμε τον εύκολο δρόμο της απαξίωσης, αναξιοκρατίας, βολέματος, δυσφήμησης, τότε αυτό αργά ή γρήγορα θα επιστρέψει σε εμάς.
Ότι δίνουμε, αυτό επιστρέφει σε εμάς αργά ή γρήγορα σαν ενέργεια.
Η εξέλιξη έρχεται για εκείνους που την επιθυμούν ολόψυχα, για εκείνους που την βλέπουν ως φίλη και όχι σαν αντίπαλο, και φυσικά όλους όσους καλωσορίζουν τους ανθρώπους της εξέλιξης, που προτείνουν την εξέλιξη σαν μια δίοδο, με αγάπη και σεβασμό.
Ότι δίνουμε, αυτό επιστρέφει σε εμάς αργά ή γρήγορα σαν ενέργεια.
Η εξέλιξη έρχεται για εκείνους που την επιθυμούν ολόψυχα, για εκείνους που την βλέπουν ως φίλη και όχι σαν αντίπαλο, και φυσικά όλους όσους καλωσορίζουν τους ανθρώπους της εξέλιξης, που προτείνουν την εξέλιξη σαν μια δίοδο, με αγάπη και σεβασμό.
Η αλήθεια ακολουθεί εκείνους που την αναζητούν, που ψάχνουν βαθύτερα έστω σκάβοντας με νύχια και με δόντια για να βρουν μια απάντηση.
Βέβαια οι απαντήσεις βρίσκονται μέσα μας, περιμένοντας να τις ανακαλύψουμε.
Ζούμε ο καθένας στον κόσμο που έχουμε χτίσει, και όλοι μαζί συντελούμε στην δημιουργία του «συλλογικού ασυνείδητου», το οποίο χτίζεται από το υλικό που κουβαλάει η κοινωνία στο σύνολο της.
Το υλικό που διοχετεύτηκε τα τελευταία χρόνια δεν ήταν το καλύτερο, και ακόμη χειρότερα, κάποιοι δεν το έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει.
Φυσικά κάθε αρνητική κατάσταση υπάρχει για κάποιο λόγο: δίνει την αφορμή για εξέλιξη .
Θα προχωρήσουμε μπροστά ή θα μείνουμε πίσω από τις εξελίξεις;
Θα ψάξουμε τελικά ως λαός να βρούμε τις ευθύνες μας όλοι μαζί, αλλά και ο καθένας ξεχωριστά;
Θα συνεχίσουμε να χτίζουμε στο ψέμα ή θα χτίσουμε στην αλήθεια;
Νομίζω ότι η ανθρωπότητα στο σύνολο της οδηγείται μέσα από ανεξιχνίαστους δρόμους σε ένα μεταβατικό στάδιο αναβάθμισης και εξέλιξης .
Αυτό είναι κάτι αναπόφευκτο.
Η αφύπνιση και η αναβάθμιση είναι ήδη γεγονός .
Αυτό που οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε είναι ότι η αντίσταση των ανθρώπων δεν ματαιώνει την αναβάθμιση, την κάνει απλά πιο δύσκολη και ανυπόφορη.
Οφείλουμε να αφήσουμε όλα τα βαρίδια που μας κρατάνε πίσω, και αυτό προϋποθέτει θέληση και πίστη.
Οφείλουμε να αφήσουμε όλα τα βαρίδια που μας κρατάνε πίσω, και αυτό προϋποθέτει θέληση και πίστη.
Αλλά ….πάντα υπάρχει Ελπίδα!
© Κατερίνα Κωστάκη
Οραματική συγγραφέας ~ ποιήτρια~θεραπεύτρια
Οραματική συγγραφέας ~ ποιήτρια~θεραπεύτρια
ALL BOOKS/ΟΛΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ
THE ANGELS PLANET
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΦΕΡΝΕΙ ΕΛΠΙΔΕΣ
1 comment:
Τι να πω...? Όλα έπρεπε να γίνουν όπως γίναν..Και εμείς, σκιές που πέρασαν..Σκιές του Βάρναλη..Μιά ακόμη φορά : Δειλοί...μοιραίοι και άβουλοι αντάμα...Προσμένoντας, ίσως κάποιο θάμα... Κάποιο θάμα που αργεί φαίνεται να ΄ρθεί , Κατερίνα..Τι να διαλέγεις τα λόγια σου λοιπόν ,τι να προσέχεις...? ΄
Το πιο βαθύ σκοτάδι ... είναι πάντα λίγο πριν ξημερώσει ...Λίγο πριν....!
Καλό ξημέρωμα, αδέρφια...!
Post a Comment