ΕΚΡΗΞΕΙΣ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑΣ

Μετά την μαζική εξαφάνιση ειδών στην περίοδο του Καμβρίου ( περί τα 500 εκατομμύρια χρόνια πρίν ) είχαμε μια έκρηξη βιοποικιλότητας .
Δηλαδή εμφανίστηκαν πολλά νέα είδη .
Μετά την μαζική εξαφάνιση στο τέλος του Μεσοζωϊκού Αιώνα ( περί τα 60 εκατομμύρια χρόνια πρίν απο σήμερα ) είχαμε άλλη μια έκρηξη
βιοποικιλότητας .

Μεγάλος αριθμός νέων ειδών θηλαστικών και πουλιών εμφανίσθηκε .

Πριν ο άνθρωπος φάει το τελευταίο μαμμούθ πιθανόν
είχαμε το μέγιστο της ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑΣ πάνω στη Γή .

Είναι λάθος να νομίζουμε οτι οι δεινόσαυροι ήταν τα πιό ογκώδη πλάσματα που έζησαν ποτέ .
Η γαλάζια φάλαινα ( θηλαστικό ) είναι το πιό μεγάλο πλάσμα που υπήρξε ποτέ στη Γή .
Φαίνεται να υπάρχει μια συνεχής αύξηση της ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑΣ πάνω στη Γή .

Η πολυπλοκότητα είναι κάτι διαφορετικό απο την πληροφορία .

Ένας σκληρός δίσκος των 100 GB γεμάτος μηδενικά
έχει πληροφορία 100 GB .

Η ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ του όμως είναι σχεδόν μηδέν .

Μπορούμε να συμπιέσουμε όλη την πληροφορία του δίσκου σε λίγα bytes .
Εάν στον ίδιο δίσκο γράψουμε τα ψηφία του
αριθμού π , θα έχουμε πάλι πληροφορία 100 GB .

Η πολυπλοκότητά του όμως είναι μέγιστη .
Αν προσπαθήσουμε να συμπιέσουμε την πληροφορία
( με οποιαδήποτε ΜΗ ΑΠΩΛΕΣΤΙΚΗ μέθοδο ) θα πάρουμε πάλι αρχείο 100 GB ( ίσως και μεγαλύτερο ! ) .

Ο αριθμός π δεν είναι συμπιέσιμος διότι δεν υπάρχει κανενός είδους
προβλέψιμη επανάληψη στα ψηφία του .
Επομένως , μπορούμε να ορίσουμε την ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ ώς το πηλίκον της διαίρεσης Σ/Α , όπου Σ είναι το μέγεθος του
συμπιεσμένου αρχείου και Α είναι το μέγεθος
του αρχικού αρχείου ( η συμπίεση έγινε με μή απωλεστική μέθοδο ) .

Όπως φαίνεται εδώ , η ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑ μπορεί να προσεγγίσει το μηδέν
αλλά δεν μπορεί ποτέ να το φθάσει ( αυτό μας θυμίζει και το απόλυτο μηδέν στην θερμοκρασία που δεν φαίνεται να είναι εφικτό ) .

Η ανώτατη τιμή που μπορεί να πάρει η πολυπλοκότητα είναι
το 1 .

Παρόμοια και στη Γή : πρίν πολλά εκατομμύρια χρόνια ήταν γεμάτη με τρισεκατομμύρια πλάσματα που ανήκαν στα είδη απο αρχαιοβακτήρια μέχρι
ψάρια . Όταν ζούσαν τα μαμμούθ είχε τρισεκατομμύρια πλάσματα που ανήκαν στα είδη απο αρχαιοβακτήρια μέχρι θηλαστικά . Εάν θέλαμε να γράψουμε σε δίσκο υπολογιστή όλες τις αλληλουχίες DNA όλων των πλασμάτων της
Γής , θα χρειαζόμασταν ίσως την ίδια χωρητικότητα και για τον Παλαιοζωϊκό Αιώνα και για τον Καινοζωϊκό αλλά όμοια μεταξύ τους .
Στον Καινοζωϊκό Αιώνα υπάρχουν πολλά πλάσματα
που διαφέρουν πολύ μεταξύ τους .

Αν προεκτείνουμε αυτό τον συλλογισμό στο σήμερα θα καταλήξουμε στο συμπέρασμα πως μετά την μαζική εξαφάνιση που ζούμε σήμερα ( εξ' αιτίας
της βλακείας του ανθρώπου ) θα επακολουθήσει μια θεαματικότατη έκρηξη ποικιλότητας πάνω στη Γή ( επειδή η σημερινή εξαφάνιση ειδών είναι
η χειρότερη που υπήρξε ποτέ ) .
Φαίνεται δηλαδή σαν να "θυμώνει" η Φύση μετά απο κάθε μείωση της πολυπλοκότητας και επανέρχεται δριμύτερη .

Συνειρμικά , μου έρχεται στο μυαλό η ομοιότητα με μερικούς καρκίνους . Αφαιρούμε χειρουργικά μια κρεατοελιά ( που υπήρχε ήσυχη επι χρόνια )
και μετά απο λίγο καιρό εμφανίζεται ένας πολύ χειρότερος καρκίνος που σκοτώνει τον ασθενή .

Σαν να είναι ο καρκίνος ( κάποιες μορφές του ) μια αδέξια προσπάθεια του σώματος να αυξήσει την πολυπλοκότητα που κάπου , κάπως μειώσαμε με
τον λανθασμένο τρόπο ζωής μας .

Μόλις πάμε να του αφαιρέσουμε αυτή την πολυπλοκότητα που
δημιούργησε ( τον καρκίνο ) , "θυμώνει" και επανέρχεται δριμύτερο .

Μετά απο αυτά μπορούμε να επαναδιατυπώσουμε την Θεωρία της Γαίας του JAMES LOVELOCK .

Η Θεωρία της Γαίας βλέπει την Γή σαν έναν οργανισμό που προσπαθεί να διατηρήσει σταθερές τις συνθήκες πάνω στην επιφάνειά του . Η
θεωρία που εισηγούμαι λέει οτι η Φύση είναι ο οργανισμός που επιδιώκει την ΣΥΝΕΧΗ ΑΥΞΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΠΛΟΚΟΤΗΤΑΣ .

Όταν λέω "Φύση" δεν εννοώ μόνο τη Γή .

Όλο το σύμπαν είναι η Φύση .
Εάν στο α του Κενταύρου ( το κοντινότερο άστρο ) συμβεί μια καταστροφή και μειωθεί η πολυπλοκότητα εκεί , πολύ σύντομα θα δούμε την
πολυπλοκότητα να αυξάνεται στα γειτονικά αστρικά συστήματα .

Είναι δυνατόν η πολυπλοκότητα να μειώνεται σε μια περιοχή και ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ να αυξάνεται σε κάποια άλλη .

Έτσι το αλγεβρικό άθροισμα των δύο πολυπλοκοτήτων να είναι σταθερό ή να
αυξάνεται συνεχώς .

Βλέπουμε τον άνθρωπο να καταστρέφει μοναδικά οικοσυστήματα για να
παράγει καταναλωτικά αγαθά .

Το πιό σημαντικό προϊόν του ανθρώπου ( στα μάτια της Φύσης )
είναι οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές που οδηγούν προς την Τεχνητή Νοημοσύνη .

Ενώ μειώνεται η πολυπλοκότητα στο βιολογικό πεδίο αυξάνεται η
ποικιλότητα στο πεδίο των όντων απο πυρίτιο .
Χονδρικά η κατάρρευση του οικοσυστήματος τοποθετείται περίπου την εποχή που θα δημιουργήσουμε ένα ηλεκτρονικό όν με ευφυϊα ίση
με την ανθρώπινη ( περίπου μετά 30- 40 χρόνια ) .

Είναι τυχαίο αυτό ; Το όν αυτό ( απο πυρίτιο ) θα αποικίσει τις ερήμους και τους
πλανήτες χωρίς νερό ή ατμόσφαιρα ( Ερμής , Σελήνη , Δείμος , Φόβος , Άρης , αστεροειδείς , πολλοί δορυφόροι των μεγάλων πλανητών )
εκτοξεύοντας στα ύψη την πολυπλοκότητα στο ηλιακό μας σύστημα . Μήπως λοιπόν η έκρηξη ποικιλότητας που θα ακολουθήσει την σημερινή
καταστροφή δεν είναι στο βιολογικό πεδίο αλλά στο πεδίο του πυριτίου ;
Μήπως η Φύση μας "τιμωρεί" κάθε φορά καταστρέφουμε πολλή ποικιλότητα χωρίς να δημιουργούμε ισόποση καινούργια ;

Αναφέρομαι στην ασθένεια του AIDS που είναι η πιό περίεργη
ασθένεια που εμφανίσθηκε ποτέ .

Πρώτον εμφανίσθηκε όταν ο ρυθμός καταστροφής της βιοποικιλότητας έγινε πολύ υψηλός .

Δεύτερον σκοτώνει σχεδόν το 100% των φορέων του ιού που
είναι πρωτοφανές .

Ακόμη και η φοβερή ευλογιά σκότωνε το 60% των ΝΟΣΟΥΝΤΩΝ ( όχι των φορέων ) !

Τρίτον , ο ιός του AIDS μεταλλάσεται συνεχώς δημιουργώντας χιλιάδες νέα στελέχη που δεν μοιάζουν σε τίποτα μεταξύ τους .

Δηλαδή

ΞΑΦΝΙΚΑ εμφανίσθηκαν χιλιάδες είδη ιών που
έχουν την ικανότητα να προσκολλώνται πάνω στις
πρωτεϊνες των Τ-λεμφοκυττάρων και αυτά τα είδη
δεν μοιάζουν σε τίποτα μεταξύ τους !

Με τις γνώσεις που έχω μέχρι στιγμής θα το θεωρούσα πιό λογικοφανές το σενάριο οτι τα τείχη των Ίνκας χτίσθηκαν απο εξωγήϊνους παρά αυτή την
ιστορία με τις μεταλλάξεις του ιού του AIDS .
Εάν λοιπόν το AIDS δεν είναι μια χοντρή απάτη ( όπως υποστηρίζουν πλέον αρκετοί γιατροί ) , τότε ίσως να είναι μια εκδίκηση της Φύσης .
Μας θυμίζει οτι είναι πρόθυμη να μας εξοντώσει εάν η πολυπλοκότητα που δημιουργούμε είναι μικρότερη απο την πολυπλοκότητα που
καταστρέφουμε .