Ο ψυχαναγκασμός δεν ήταν ποτέ το φόρτε μου, ούτε κι ο έλεγχος επίσης.
Γεννήθηκα μια ελεύθερη ψυχή, και έτσι τουλάχιστον πιστεύω ότι παραμένω!
Δεν έσταξε στην ψυχή μου η σκουριά της σιδερένιας αφροσύνης, ούτε εκείνη η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας, αλλά και εκείνη ακόμη η όξινη σταγόνα της κακίας , την οποία τόσα χρόνια κάποιοι έσταζαν στην ψυχή μου.
Το μαρτύριο της όξινης σταγόνας της κακίας , που αντί να με οδηγήσει στον αργό και στυγερό θάνατο, μου έδωσε την δύναμη να προχωρήσω και να εξελιχθώ.
Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό…
Ποτέ άλλοτε δεν έχει σημειωθεί τόσο μακρύς κατάλογος από επίδοξους χειραγωγούς, καταχραστές και καταπατητές της ύπαρξης ενός ανθρώπου , όσο αυτή που σημειώθηκε εδώ και τόσα (ανεπανάληπτα…) χρόνια..
Τόσοι πολλοί και τόσο αμετανόητοι άνθρωποι-θύματα της προσωπικής τους εγωκεντρικής νοημοσύνης, έραψαν το φόρεμα της καταπίεσης και της συκοφαντίας με απαξιωτικές αποχρώσεις .
Τι κρίμα όμως ….
Τόση δουλειά και κάματος στον βωμό της Αυθαιρεσίας, γιατί λίγες στιγμές μονάχα έφτασαν για να το σκίσω μόνη μου!
Το πλέγμα τους κατάρρευσε σαν γυάλινος τοίχος , γιατί κανένα οικοδόμημα που χτίζεται με σαθρά υλικά δεν έχει μέλλον.
Τα κτίσματα της αδικίας έχουν όλα μοιραίο τέλος …
Το Φως και η Αγάπη εξαϋλώνουν ότι δεν έχει πνευματική ουσία .
Το παραπέτασμα της απληστίας διεριγνύεται και αφήνει να φανεί ο αναδυόμενος , φωτεινός εαυτός , τόσο λαμπερός και αληθινός !
Γεννήθηκα μια ελεύθερη ψυχή, και έτσι τουλάχιστον πιστεύω ότι παραμένω!
Δεν έσταξε στην ψυχή μου η σκουριά της σιδερένιας αφροσύνης, ούτε εκείνη η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας, αλλά και εκείνη ακόμη η όξινη σταγόνα της κακίας , την οποία τόσα χρόνια κάποιοι έσταζαν στην ψυχή μου.
Το μαρτύριο της όξινης σταγόνας της κακίας , που αντί να με οδηγήσει στον αργό και στυγερό θάνατο, μου έδωσε την δύναμη να προχωρήσω και να εξελιχθώ.
Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό…
Ποτέ άλλοτε δεν έχει σημειωθεί τόσο μακρύς κατάλογος από επίδοξους χειραγωγούς, καταχραστές και καταπατητές της ύπαρξης ενός ανθρώπου , όσο αυτή που σημειώθηκε εδώ και τόσα (ανεπανάληπτα…) χρόνια..
Τόσοι πολλοί και τόσο αμετανόητοι άνθρωποι-θύματα της προσωπικής τους εγωκεντρικής νοημοσύνης, έραψαν το φόρεμα της καταπίεσης και της συκοφαντίας με απαξιωτικές αποχρώσεις .
Τι κρίμα όμως ….
Τόση δουλειά και κάματος στον βωμό της Αυθαιρεσίας, γιατί λίγες στιγμές μονάχα έφτασαν για να το σκίσω μόνη μου!
Το πλέγμα τους κατάρρευσε σαν γυάλινος τοίχος , γιατί κανένα οικοδόμημα που χτίζεται με σαθρά υλικά δεν έχει μέλλον.
Τα κτίσματα της αδικίας έχουν όλα μοιραίο τέλος …
Το Φως και η Αγάπη εξαϋλώνουν ότι δεν έχει πνευματική ουσία .
Το παραπέτασμα της απληστίας διεριγνύεται και αφήνει να φανεί ο αναδυόμενος , φωτεινός εαυτός , τόσο λαμπερός και αληθινός !
*Μικρές Ιστορίες
Copyright Κατερίνα Κωστάκη
http://endlessjourney.ning.com/
27/10/2009
27/10/2009
2 comments:
'Γή εί και είς γήν απελεύσει'
Αν μονο μία φορά τη μέρα περνούσε απο το μυαλο όλων μας αυτο, σίγουρα θα ζουσαμε σε ενα άλλο κόσμο
Καλησπέρα Κατερίνα!
Έχεις δίκιο Ρίκη ...
Προσπαθώ με την γραφή μου να ρίξω μερικές πινελιές μέσα στο ομιλώδες τοπίο, έτσι ώστε όλο και περισσότεροι άνθρωποι να νιώσουν αυτό το δυνατό μήνυμα μέσα τους να δημιουργεί ελπίδες και την πρόθεση για κάτι καλύτερο.
Σε ευχαριστώ που είσαι κοντά μου με τα όμορφα σχόλια σου και σε περιμένω και στην κοινότητα μου :http://endlessjourney.ning.com να δώσεις χρώμα με την όμορφη δημιουργική σου παρουσία!
Post a Comment