Εδω και καιρό εχω προετοιμάσει το νέο μου newsletter , το οποίο όπως συνήθως περιέχει αρκετά στοιχεία συμβουλευτικής σε συνδυασμό -όπως πάντα- με αρκετές Συμπαντικές Αλήθειες , για την νέα μου ανάρτηση σε αυτό το μπλόγκ.
Η ανάρτηση των συγκεκριμένων κειμένων που ονομάζονται newsletters , και είναι κείμενα γραμμένα απο την καρδιά μου έχουν , όπως είναι γνωστό την ονομασία "Το Φως της Αυγής".
Μια "Αυγή" που τόσο καιρό αναμένουμε όλοι οι αφυπνισμένοι , ενορατικοί, σκεπτόμενοι , δημιουργικοί , διαισθητικοί, φωτισμένοι....και κατά συνέπεια ιδεαλιστές ή ονειροπόλοι (για ορισμένους ...) ή βαρεμένοι και ψυχώ (για κάποιους άλλους ...).
Το αστείο είναι ότι ενω λίγο πολύ , όλοι περιμένουν με αγωνία αυτήν την αλλαγή , την αρμονία , την βελτίωση στην πραγματικότητα μας , και ενω ζούν με το όνειρο μιας ανθρωπότητας χωρίς σκοτάδι , τελικά το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου ζει μέσα στο σκοτάδι του , στην ανησυχία για το αύριο, την άνοστη ζωή και την ανία , στην αδικία ,και εν τέλει δεν κάνει τίποτε απολύτως για να αλλάξει!
Έτσι λοιπόν , ενω ήμουν έτοιμη να κάνω άλλη μια ανάρτηση με υλικό που έχει σχέση με την αναβάθμιση και εξέλιξη των συνανθρώπων μου , μια ακόμη φορά ένιωσα την εσωτερική μου φωνή να μου δείχνει άλλη κατεύθυνση .
Βέβαια αυτή η εσωτερική φωνή δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα τεράστιο ερώτημα ,που αιωρείται πάνω απο το κεφάλι μου εδω και χρόνια ...
"Εάν πράγματι οι άνθρωποι προτίθενται να αλλάξουν , και αν ναι , τότε γιατί , τα μηνύματα που στέλνω τόσο εγω όσο και άλλοι συνοδοιπόροι του Φωτός δεν έχουν την ανταπόκριση που θα έπρεπε να έχουν ;"
Τι είναι εκείνο που κάνει τους ανθρώπους να αντιστέκονται στην αλλαγή , να αντιστέκονται στην χάρη , να επιλέγουν την αδιαφορία , την επιφανειακή αντίληψη των γεγονότων και τελικά να ζούν μεταφέροντας τις ευθύνες πάντα στους άλλους;
Δεν έχει περάσει παρά ένας χρόνος απο τότε που έγραψα το κείμενο "Πνευματικότητα το τελευταίο μας οχυρό", στο οποίο ανέφερα γεγονότα που ζούμε σήμερα , είχα δηλαδή προειπεί όσα θα ακολουθήσουν.
Κάτι που δεν συμβαίνει για πρώτη φορά ...
Στο βιβλίο μου "Το ταξίδι της ζωής φέρνει ελπίδες " αναφέρομαι (το βιβλίο γράφτηκε το 2004...) στην λεηλασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας , αλλά και στην κατάπτωση ,στις επιθέσεις και επιδρομές εναντίον αθώων , στον πόλεμο , στην ισοπέδωση , στον πόλεμο ενάντια της πνευματικότητας και των ηθικών αξιών , στην νοσηρότητα , αλλά και στην προσπάθεια να αναστηλωθεί ο κόσμος μέσα απο το Φως .
...Και όμως υπάρχουν άνθρωποι σήμερα που ανατριχιάζουν στο άκουσμα των λέξεων "Αγάπη και Φως ", ενω χρησιμοποιούν την λέξη "ελπίδα" προσπαθώντας να δώσουν ψεύτικες ελπίδες , παραπλανώντας και χειραγωγώντας τους ανθρώπους.
Η αλήθεια είναι πως όλα τα παραπάνω (Αγάπη, Φως , Ελπίδα) υπάρχουν μέσα μας μαζί με ένα τεράστιο πέπλο που ονομάζεται Πίστη , και δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς κάπου αλλού παρά μόνο μέσα του .
Η στροφή προς την ελπίδα γίνεται προς τα μέσα μας και σίγουρα δεν χρειάζεται να ξοδευτούν εκατομμύρια για να διαφημιστεί η συγκεκριμένη λέξη , ούτε προώθηση ,ούτε προωθητές, ούτε διαφημιστές .
Επιστρέφω ξανά σε αυτό που ανέφερα στην αρχή , για την συγγραφή των κειμένων μου , την οποία ξεκίνησα πριν απο τρία και μισό χρόνια μαζί με την δημιουργία της ιστοσελίδας μου.
Η αρχή ήταν πολύ δύσκολη , γιατί δεν είχα ιδέα για το που θα κατευθυνόμουν , τι θα έγραφα , πως θα το έγραφα , πως θα το έστελνα , σε ποιούς θα το έστελνα.
Προχωρούσα εντελώς στα τυφλά .
Στην αρχή τα πρώτα κείμενα απευθύνθηκαν σε πέντε -έξι άτομα, φίλους .Κατόπιν έφτασα τα 20 , και σύντομα στα 60.
Λίγοι τα διάβαζαν και ακόμη λιγότεροι απαντούσαν ή σχολίαζαν.
Πολλές φορές ένιωθα οτι ήμουν μόνη μου σε έναν αφιλόξενο πλανήτη , και οτι δεν μπορούσαν να με κατανοήσουν παρά ελάχιστοι .
Σήμερα τα κείμενα μου απευθύνονται σε αριθμό πέρα απο ότι θα μπορούσα να ονειρευτώ , γιατί εκτός απο τα μέλη της ομάδας μου ENDLESS JOURNEY τα συγκεκριμένα κείμενα έχουν πλέον έχουν πάρει και την μορφή βίντεο , οπότε ο αριθμός είναι ανυπολόγιστος .
Σίγουρα είναι μια δικαίωση για εμένα που δεν υποστηρίχτηκα απο κανέναν παρά μόνο απο όσους ελάχιστους ανταποκρίθηκαν στις δονήσεις των μηνυμάτων μου .
Θα ήθελα να ευχαριστήσω λοιπόν εκείνους που δεν με εγκατέλειψαν όλα τα χρόνια που αγωνίζομαι για το Ανώτερο Καλό και για μια ανθρωπότητα αφυπνισμένη, αλλά και εκείνους που με συνόδεψαν και συνεχίζουν να με συνοδεύουν σε αυτό το ταξίδι στο άγνωστο .
Θα χαιρόμουν πραγματικά αν αυτοί οι συνοδοιπόροι αυξηθούν και αποτελέσουν μια πελώρια φωτεινή Δύναμη , γιατί μόνο σαν μια ενωμένη φωτεινή Δύναμη μπορούμε να προχωρήσουμε μπροστά και προς τα άνω σε αυτόν τον παραπλανητικό κόσμο.
Φιλικά
Κατερίνα Κωστάκη
Συγγραφέας ~ ποιήτρια ~λογοτέχνιδα
No comments:
Post a Comment