Λένε ότι ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι ο ίδιος του ο εαυτός. Κάποτε οι πόλεμοι λάμβαναν μέρος σε ανοικτούς χώρους, κάτω από το ανελέητο βλέμμα μιας πρωτόγονης φύσης, κάτω από άγνωστους ουρανούς, μέσα από τα σκοτεινά μονοπάτια της ίδιας της ανεξήγητης πορείας του ανθρώπου, όπου τα πάντα φάνταζαν απροσδιόριστα.
Σήμερα η εποχή μας επιτάσσει να αναζητήσουμε τον σκοτεινό δρόμο της αυτογνωσίας μέσα στον ίδιο μας τον εαυτό, εκεί όπου το μόνο όπλο που μπορεί να διαφωτίσει το χάος και το απρόσμενο είναι η ίδια μας η Πίστη και η εσωτερική Δύναμη που επιδεικνύουμε απέναντι στο «άγνωστο».
Σας πληροφορώ ότι ούτε ο δρόμος, ούτε τα μέσα είναι γνωστά , αλλά και το αποτέλεσμα αμφιλεγόμενο. Δεν είναι όμως με κανένα τρόπο μάταιο!
Όσα εμπόδια και αν υψωθούν, εσωτερικά ή εξωτερικά , το ίδιο το ταξίδι αποζημιώνει .
Μοιάζει με ένα μικρό καράβι που ταξιδεύει με τα κουπιά της ψυχής μας μέσα από άγνωστα νησιά, Κύκλωπες και Λαιστρυγόνες, δελεαστικές Σειρήνες και αδηφάγα θηρία. Αυτή την μικρή μας « Οδύσσεια » καταγράφουμε ξανά και ξανά από την αρχή κάθε ημέρα με άλλα λόγια και σκέψεις.
Εκείνο που μένει στο τέλος κάθε ιστορίας είναι η Δύναμη της Αγάπης και ο οραματισμός που δείχνουμε σε κάθε μας προσπάθεια.
Κάθε ματαιοδοξία και απληστία εξαϋλώνεται μπροστά σε αυτή την Δύναμη και εκείνο που μένει στο τέλος είναι η καθαρή ανάσα μια ονειρεμένης και εξαγνισμένης πορείας.
Κατερίνα Κωστάκη
Συγγραφέας-Αρθρογράφος
Το άρθρο μου δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα "Ταχυδρομικός Κόσμος" (Απρίλιος 2006)
No comments:
Post a Comment