Ψυχή , η ανθρώπινη θάλασσα

Αιωρούμουν στον πυθμένα μιας αχανούς ωκεάνιας αβύσσου…

Η ανθρώπινη ουσία μου ήταν θαμμένη μέσα στο σκοτάδι και την αβεβαιότητα, υποταγμένη σε ένα σκοτεινό απρόσωπο κενό.
Σιγά –σιγά ξεκίνησα να αναδύομαι από την σκοτεινή άβυσσο , και σύντομα επέπλευσα στο σημείο όπου η πρώτη ακτίνα φωτός ξεχύθηκε περισσότερο υποσχόμενη στο αβυσσαλέο περιβάλλον.

Ήμουν η ψυχή , στο μέσο της υδάτινης μεταμορφωτικής διαδρομής μου , που ακόμη ανέβαινα πιεζόμενη από μια τεράστια ώθηση στην ηρωική μου έξοδο μέχρι την επιφάνεια μια θαλάσσιας αγκαλιάς που έμοιαζε με ένα τεράστιο μονοπάτι της ψυχής προς τον Παράδεισο, Γη της Αιωνιότητας , την Γη της Επαγγελίας.

Παρότι η άνοδος μου προς την επιφάνεια αποκαλύφθηκε από μια όμορφη είσοδο στην παραλία , μόλις μπήκα στο κοντινότερο σπίτι των ονείρων μου , η προσαρμογή στην πραγματικότητα αποδείχτηκε πολύ οδυνηρή.

Ένα κατακλυσμικό κύμα οργής κυρίευσε την μαγική αίσθηση της ανακούφισης και τα καλοκάγαθα πνεύματα και οδηγοί που περίμεναν την άφιξη μου στο σπίτι στην άκρη της παραλίας προσδιορίστηκαν ως εισβολείς.

Καθώς το Συμπαντικό Σχέδιο ξεδιπλώνεται , μια νέα οροθέτηση μου προσδιόρισε τον δρόμο στις ιερές αποκαλύψεις οι οποίες ήταν κρυμμένες στην μυστική απεικόνιση και την σκηνοθεσία που έμοιαζε με γρίφο στην ονειρική ταινία.

Παρά ταύτα αυτό το γεμάτο συμβολισμούς και ενοράσεις όνειρο παρουσιάζει σε ένα αλχημικό κώδικα τον ονειρικό ωκεανό των συμβόλων και των πνευματικών δυνάμεων ( ζωτικές δυνάμεις ) , που μυστικά κολυμπούν μαζί μου.

Η ψυχή του ανθρώπου πάντοτε συνδεόταν με την Αιώνια Θάλασσα .

Τον απέραντο ωκεανό των αισθημάτων του Πλανήτη Γη, που είναι τα χέρια καρδιάς της Μητέρας Γης , που τυλίγει το ανθρώπινο σώμα.

Θαυματουργά , το μεγαλύτερο μέρος από το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από νερό.

Αληθινά , εμείς οι άνθρωποι μοιάζουμε τόσο πολύ στην γονιμοποιό Μητέρα Γη από την οποία και από όπου όλα έρχονται και στην οποία όλα καταλήγουν.

Μέσα στις στιγμές της ενδοσκόπησης μας αισθανόμαστε σαν ένας ωκεανός. Ο ωκεανός που κατακλύζει το συναισθηματικό μας σώμα.

Η άνοδος από την άβυσσο στην μπλε επιφάνεια γενικά εκπληρώνεται μέσα στην τεράστια συναισθηματική θάλασσα , την θάλασσα των μετάλλων .
Η άνοδος θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν ένα ψυχικό μονοπάτι σε ένα Ανώτερο επίπεδο συναισθημάτων και κατάσταση του μυαλού.

Οι εσωτεριστές παρουσιάζουν αυτή την ψυχική άνοδο σαν το Ψυχικό Έμβρυο, όπου η μεταμόρφωση της ψυχής πραγματοποιείται όπου ένας νέος πνευματικός άνθρωπος ξανά –γεννιέται , με ειδικές ψυχικές ικανότητες.

Η ερμηνεία που αιωρείται στο μυαλό μου σχετικά με το κύμα οργής θα μπορούσε να είναι ο προγραμματισμένος μου εαυτός ο οποίος αντιμετώπισε την θεικότητα και την θεϊκή παρουσία σαν μια παρέμβαση σε μια περιοχή όπου κυριαρχείται μόνο από ένα εγωκεντρικό εαυτό.

Μια αόρατη σύγκρουση μεταξύ του εσωτερικού κόσμου και της πραγματικότητας δημιούργησε ένα κύμα οργής , όταν σε μια εγωιστική παρατήρηση οι φωτεινές δυνάμεις που με περικύκλωναν ελήφθησαν σαν υπαινιχτικά μη –καλοκάγαθες ,παρεμβατικές και εχθρικές.

Η ψυχή για να παραμένει ήρεμη στην ειρηνική επιφάνεια της θάλασσας της αιωνιότητας πρέπει να αποφλοιωθεί από την παραπλάνηση και την επώδυνη προσκόλληση στην στερεοτυπική εικόνα που προσδίδεται από την ψεύτικη πραγματικότητα.

Μαθαίνοντας να ζεις με την καρδιά , να σκέφτεσαι με την καρδιά (όχι με το μυαλό) καταλήγει ως συμπέρασμα ότι η οργή ακόμη και ο θυμός δεν είναι παρά μια φυσική αντίδραση στο «σπίτι των συναισθημάτων» και η αλχημική προσέγγιση στην «μετάνοια».

Τώρα κατανοώ ότι μόνο μέσα από την διαδικασία της ψυχικής μεταμόρφωσης, δηλαδή με την «μετάνοια» τα φωτεινά συναισθήματα αναδύονται για παίξουν τον πιο σημαντικό ρόλο.

Πόσο ήσυχη είναι η συναισθηματική θάλασσα και πόσο καθαρός ο βυθός της έχει να κάνει με το πόσο έτοιμη είμαστε να ξεκαθαρίσουμε το εσωτερικό μας σύμπαν από κάθε αρνητικό στοιχείο που επιπλέει ή βυθίζεται μέσα.

Όλες οι συναισθηματικές συγκρούσεις και τα κύματα που παράγονται στην θάλασσα των συναισθημάτων σύντομα παύουν και η θάλασσα μας οδηγεί στην συγχώρεση ή μετάνοια , την θεραπεία μας.

Συγχωρώντας τους εαυτούς μας και αναγνωρίζοντας τα λάθη μας μαθαίνουμε και συμμετέχουμε στην μεταμόρφωση της ψυχής.

Συνδέοντας τις καρδιές μας με την θάλασσα και συν-δημιουργώντας με την Μητέρα Γη , ανακαλύπτουμε ότι τα συναισθήματα μας δεν περιορίζονται μόνο σε εμάς αλλά συνδέονται με τον Μητρικό Πλανήτη μας.

Η μόλυνση της ψυχής έχει σχέση με τις πηγές της Γαίας , και τα αντίστροφο.
Εάν εμείς στην διαδικασία συλλογικής συνείδησης εφαρμόσουμε αυτή την εξυγίανση στον εσωτερικό μας ωκεανό , η δραστηριοποίηση κατ’ επέκταση θεραπεύσει τον πλανήτη.

Η εξέλιξη των ανθρώπων και του πλανήτη βρίσκεται στα χέρια μας .

Κινούμενοι από το είμαστε υπνωτισμένοι , απλοί θιασώτες σε μια συνεχή διανοητική και φυσική μόλυνση γινόμαστε αυτό θεραπευμένοι , η βοήθεια της εξιλέωσης.

Η μόλυνση του Κόλπου του Μεξικού είναι το κρίσιμο μέρος όπου οι άνθρωποι οφείλουν να ξεκινήσουν το ταξίδι τους από την σκοτεινή άβυσσο στο φωτεινό κύμα στην φωτισμένη παραλία.

Εκεί είναι όπου η φωνή της καρδιάς γίνεται η αρχηγός για την αποφλείωση κάθε άρνησης και θυμού.

Copyright Κατερίνα Κωστάκη

Newsletter Ιούλιος ~Αύγουστος 2010 απο την σειρά :"Το Φως της Αυγής"