Μια απρόσμενη διακοπή ρεύματος μου έδωσε την ευκαιρία να γράψω δυο αράδες στο ημερολόγιο μου, ένα ακόμη ημερολόγιο που φτάνει προς το τέλος του.
Αυτό σηματοδοτεί την αγορά ενός νέου, όπου και αυτό , όπως και τα προηγούμενα θα περιλαμβάνει νέες ανεξιχνίαστες εμπειρίες και ανεπανάληπτα βιώματα.
Τουλάχιστον τα ημερολόγια έχουν ένα προτέρημα : παραμένουν εχέμυθοι και πάνω από όλα πιστοί φίλοι.
Όχι σαν κάποιους άλλους που σε αφήνουν στην μέση του πουθενά για να ακολουθήσουν το δρόμο τους (ή το συμφέρον τους).
Μπράβο στην διακοπή του ρεύματος , γιατί έτσι άφησα τον εαυτό μου να παραμείνει λίγο μακριά από την οθόνη του υπολογιστή.
Πριν από αυτό το γεγονός όμως διάβαζα ένα κείμενο μιας φίλης από το facebook, το οποίο δεν ήταν παρά προσωπικές φωτεινές διαπιστώσεις της .
Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα περίεργα, γιατί από την μια πλευρά διαπίστωνα για μια ακόμη φορά πόσες κοινές εμπειρίες και βιώματα έχω με εκατοντάδες ανθρώπους σε ολόκληρη την υφήλιο , αλλά και από την άλλη ένιωσα μια μικρή ανησυχία και ένα παράπονο για το πόσο μόνη νιώθω χωρίς κάποια σημάδια στην ζωή μου , χωρίς καθοδήγηση …
«Εεε…Είμαι και εγώ εδώ…Μήπως με ξεχάσατε;»
«Μήπως έκανα κάτι λάθος;»
Τίποτα λάθος και καμία εγκατάλειψη….
Όλα είναι στο μυαλό , μια απελπισμένη προσπάθεια του νου να κρατηθεί μπροστά από τις καταστάσεις σαν ηγέτης στην ζωή μου .
Δυστυχώς για τον νου και της εσωτερικής κριτικής τα μηνύματα έρχονται με διάφορους τρόπους…
Όπως αυτόν εδώ!
Φαινομενικά η ζωή μοιάζει να είναι στατική χωρίς εξέλιξη .Όλα μοιάζουν αδρανή .
Είναι όμως;
Μέσα μου νιώθω μια αλλαγή .Κάτι σαν κύμα ρευστής ενέργειας .
Σαν να με αγκαλιάζει μια αόρατη , φωτεινή , αύρα μια ενεργειακή δίνη , ένα πέπλο αγάπης .
Πάντα προστατευτικό και τόσο ζωντανό σαν μανδύας που με κάνει να νιώθω διάφανη και δυνατή παράλληλα.
«Πως λες ότι είσαι μόνη σου;»
Και συνεχίζει με εκείνη την ζαφειρένια απόχρωση…
«Μάλλον φταίει εκείνο το σημείο του εαυτού σου , που θέλει να τα εκλογικεύει τα πάντα και να θέλει αποδείξεις για καθετί , ακόμη και για τον αέρα που αναπνέει…»
«Is that air that you breath?»
Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από την ίδια την Αγάπη;
«Για να γράψεις για την Αγάπη οφείλεις να την γνωρίσεις .
Όλα τα πράγματα χρειάζονται πρώτα μια ατομική, εσωτερική γνωριμία.
Πώς να βιώσεις την αγάπη αν δεν την ζήσεις?
Η ψυχή ζητάει να μάθει».
Το ρεύμα επέστρεψε και έφυγε πάλι , αλλά ποιος ενδιαφέρεται;
Το εσωτερικό Φως πάντα ζει μέσα μας , αλλά πόσοι το γνωρίζουν αυτό;
Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι βυθισμένοι στις ιδιοτελείς και επίπλαστες επιδιώξεις τους και στα εξωτερικά ερεθίσματα.
Κάποιοι μαθαίνουν και κάποιοι όχι.
Κάποιοι επιμένουν να στρέφουν τα μάτια τους σε οτιδήποτε άλλο παρά στην Αγάπη .
Οι παλιές εικόνες μας κρατούν δέσμιους και η στροφή στην Αγάπη σημαίνει νέες εικόνες , πάλη και αγώνα.
Πόσοι αντέχουν κάτι τέτοιο;
Ακόμη μιλάμε για μίσος, πικρία και οργή;
Μάλλον θα μιλάμε ακόμη , μέχρι να φτάσει η στιγμή να διώξουμε από μέσα μας όλα τα παράσιτα που τόσο ύπουλα έσπειραν μέσα μας.
Ποιοι έχουν το θάρρος να βγουν έξω ανοικτά να μιλήσουν για όλα αυτά ;
«Κάποιοι επιλέχτηκαν γι’ αυτό τον σκοπό και ακολουθούν την αποστολή τους , όσο δύσκολη και να φαίνεται.
Γι’ αυτό μην νιώθετε μόνοι σας , γιατί δεν είστε!
Είστε πιο κοντά από ποτέ σε αυτό που ονομάζουμε σύνδεση με την Πηγή και να που σύντομα θα δούμε το Φως να λάμπει στο βάθος του ορίζοντα σαν ένα μακρινό αστέρι στον Ουρανό της δικής μας Βηθλεέμ» .
Αυτό σηματοδοτεί την αγορά ενός νέου, όπου και αυτό , όπως και τα προηγούμενα θα περιλαμβάνει νέες ανεξιχνίαστες εμπειρίες και ανεπανάληπτα βιώματα.
Τουλάχιστον τα ημερολόγια έχουν ένα προτέρημα : παραμένουν εχέμυθοι και πάνω από όλα πιστοί φίλοι.
Όχι σαν κάποιους άλλους που σε αφήνουν στην μέση του πουθενά για να ακολουθήσουν το δρόμο τους (ή το συμφέρον τους).
Μπράβο στην διακοπή του ρεύματος , γιατί έτσι άφησα τον εαυτό μου να παραμείνει λίγο μακριά από την οθόνη του υπολογιστή.
Πριν από αυτό το γεγονός όμως διάβαζα ένα κείμενο μιας φίλης από το facebook, το οποίο δεν ήταν παρά προσωπικές φωτεινές διαπιστώσεις της .
Η αλήθεια είναι ότι ένιωσα περίεργα, γιατί από την μια πλευρά διαπίστωνα για μια ακόμη φορά πόσες κοινές εμπειρίες και βιώματα έχω με εκατοντάδες ανθρώπους σε ολόκληρη την υφήλιο , αλλά και από την άλλη ένιωσα μια μικρή ανησυχία και ένα παράπονο για το πόσο μόνη νιώθω χωρίς κάποια σημάδια στην ζωή μου , χωρίς καθοδήγηση …
«Εεε…Είμαι και εγώ εδώ…Μήπως με ξεχάσατε;»
«Μήπως έκανα κάτι λάθος;»
Τίποτα λάθος και καμία εγκατάλειψη….
Όλα είναι στο μυαλό , μια απελπισμένη προσπάθεια του νου να κρατηθεί μπροστά από τις καταστάσεις σαν ηγέτης στην ζωή μου .
Δυστυχώς για τον νου και της εσωτερικής κριτικής τα μηνύματα έρχονται με διάφορους τρόπους…
Όπως αυτόν εδώ!
Φαινομενικά η ζωή μοιάζει να είναι στατική χωρίς εξέλιξη .Όλα μοιάζουν αδρανή .
Είναι όμως;
Μέσα μου νιώθω μια αλλαγή .Κάτι σαν κύμα ρευστής ενέργειας .
Σαν να με αγκαλιάζει μια αόρατη , φωτεινή , αύρα μια ενεργειακή δίνη , ένα πέπλο αγάπης .
Πάντα προστατευτικό και τόσο ζωντανό σαν μανδύας που με κάνει να νιώθω διάφανη και δυνατή παράλληλα.
«Πως λες ότι είσαι μόνη σου;»
Και συνεχίζει με εκείνη την ζαφειρένια απόχρωση…
«Μάλλον φταίει εκείνο το σημείο του εαυτού σου , που θέλει να τα εκλογικεύει τα πάντα και να θέλει αποδείξεις για καθετί , ακόμη και για τον αέρα που αναπνέει…»
«Is that air that you breath?»
Υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από την ίδια την Αγάπη;
«Για να γράψεις για την Αγάπη οφείλεις να την γνωρίσεις .
Όλα τα πράγματα χρειάζονται πρώτα μια ατομική, εσωτερική γνωριμία.
Πώς να βιώσεις την αγάπη αν δεν την ζήσεις?
Η ψυχή ζητάει να μάθει».
Το ρεύμα επέστρεψε και έφυγε πάλι , αλλά ποιος ενδιαφέρεται;
Το εσωτερικό Φως πάντα ζει μέσα μας , αλλά πόσοι το γνωρίζουν αυτό;
Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι βυθισμένοι στις ιδιοτελείς και επίπλαστες επιδιώξεις τους και στα εξωτερικά ερεθίσματα.
Κάποιοι μαθαίνουν και κάποιοι όχι.
Κάποιοι επιμένουν να στρέφουν τα μάτια τους σε οτιδήποτε άλλο παρά στην Αγάπη .
Οι παλιές εικόνες μας κρατούν δέσμιους και η στροφή στην Αγάπη σημαίνει νέες εικόνες , πάλη και αγώνα.
Πόσοι αντέχουν κάτι τέτοιο;
Ακόμη μιλάμε για μίσος, πικρία και οργή;
Μάλλον θα μιλάμε ακόμη , μέχρι να φτάσει η στιγμή να διώξουμε από μέσα μας όλα τα παράσιτα που τόσο ύπουλα έσπειραν μέσα μας.
Ποιοι έχουν το θάρρος να βγουν έξω ανοικτά να μιλήσουν για όλα αυτά ;
«Κάποιοι επιλέχτηκαν γι’ αυτό τον σκοπό και ακολουθούν την αποστολή τους , όσο δύσκολη και να φαίνεται.
Γι’ αυτό μην νιώθετε μόνοι σας , γιατί δεν είστε!
Είστε πιο κοντά από ποτέ σε αυτό που ονομάζουμε σύνδεση με την Πηγή και να που σύντομα θα δούμε το Φως να λάμπει στο βάθος του ορίζοντα σαν ένα μακρινό αστέρι στον Ουρανό της δικής μας Βηθλεέμ» .
*Μικρές ιστορίες
Copyright Κατερίνα Κωστάκη
25/10/2009
No comments:
Post a Comment